กระสุนที่วิ่งผ่านร่างกาย รู้สึกได้ในครั้งแรก คือชา ไม่ใช่เจ็บปวด อย่างที่เข้า่ใจกันครับ
แผลจากกระสุนปืนจะเป็นแผลที่สะอาด .. ที่เห็นหน้าถอดสี นั้น ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด
อาจ่เกิดเพราะความตกใจที่เห็นเลือด และกลัวที่จะตาย กัน
เมื่อสามารถ ช่วยยื้อชีวิตให้รอดแล้ว นั่นแหละครับ จึงจะเริ่มปวดอีก แต่ไม่เจ็บ
จะต้องฉีดยาแก้อักเสบ ๓ เข็มทุก ๔ ชม. ที่สะโพก เสียว ปวดกว่าถูกยิงครับ
อาการเจ็บ จะเกิดมากก็ตอน เย็บแผล ที่ไม่ฉีดยาชา และตอนถอดไหม
ผมโดน หัวกระสุน ๕.๕๖ ไม่ M ๑๖ ก็ HK ๓๓ ถูกจัง จัง และทั้งเฉี่ยว ๗ นัด แต่ไม่โดยอวัยวะสำคัญ
ทะลุฝ่าเท้า เนื้อขณะที่กำลังสมาน เส้นผ่าศูนย์กลางราว ๒ ซม. เหมือนหมูบะช่อ เอานิ้วจิ้ม จะเจ็บเหลือขนาด
ที่ต้นขา ขวา เนื้อถูกผ่าแบะออก เห็นชั้นเนื้อ ชั้นไขมันขาวอมเหลือง อย่างหมูสามชั้น
ปัจจุบันเศษตะกั่วที่แตกเป็นชิ้นเล็ก ฝังอยู่ต้นแขนซ้าย หลายสิบแห่ง เวลานวดแผนโบราณ จะต้องบอกหมอให้ข้ามจุดนี้ไป
และมีอยู่ชิ้นหนึ่ง ขนาด ๓ x ๕ มิล แปะติดกระดูกซี่โครง ตรงตำแหน่งหัวใจ พอดี
หัวกระสุนนัดหนึ่งเฉี่ยวทัดดอกไม้ เหนือหูซ้าย เย็บ ๒-๓ เข็ม พาดผ่านโหนกแก้ม เป็นรอยเหมือนเอาเหล็กเผาไฟมาแนบ บาดแผลตรงนี้ เวลาคิดอะไร มาก มาก
จะรู้สึกปวด ศีรษะ
และมีอีกนัด กระดอนเข้ามาฝังอยู่หลังต้นขาซ้าย และถูกผ่าออกไปแล้ว
ขอบอกเล่า เพียงเท่านี้นะครับ จากเหตุการณ์ ใด ค้นอ่านเอานะ ครับ
ขอบคุณมากเลยครับ พี่ Ro@d ได้ใจความมากเลยครับ
เท่าเนี้ยะแหละที่อยากรู้ (อยากรู้..แต่ไม่อยากลอง)
สรุปว่า เท่าที่ฟังจากหลายๆคนแล้ว "เวลาโดน ไม่ได้เจ็บปวดทรมาน จะชาก่อน ถ้าตั้งสติดีๆ อย่าใจเสีย พอประคองตัวไปโรงพยาบาลให้ได้ จะมีหวังกว่าถอดใจอยู่ตรงนั้น แต่จะมาทรมานช่วงระหว่างรักษามากกว่า" ถูกต้องไหมครับ
