รอยที่น่าเกลียดที่สุดบนปืนของท่านคือ รอยตอกเลขปืน สำหรับผมใช่ฮะ
เค้าไม่คิดจะใช้วิธีอื่นที่สวยงาม ไม่ทำร้ายปืนอันแสนแพงบ้างหรือ แล้วเลขไทยน่ะมันไม่ได้เข้ากับตัวอักษรทั้งหลายบนปืนเล๊ย เอาไปตอกลูกซองไทยทำ ยังเข้ากันมากกว่า
บ่นเฉย ๆ
ขอเล่นด้วย เลขไทยสวยดีครับ ผมก็ชอบ เพราะผมไทยนิยมอยู่แล้ว ตอนนี้ ราคากระสุนจากนอกแพง กะว่าจะนิยมไทย ทำปืนแก็ปยิงดีกว่า (หาเรื่องติดคุก)
ครับ .... รอย น่าเกลียดไม่น่าเกลียดไม่รู้แหละ รู้แต่ว่า .357 สมิธ ซื้อปี 2539 ของผม มีโอกาส ได้ไปยืนดูปืนตัวเองเข้าลานประหาร เอ้ย.....ถูกตอก ท่านเอ๋ย.......หัวใจจะวายตาย
วันนั้น เป็นเวลาล่วงเข้าไปยามบ่ายแล้ว ณ กองทะเบียน กรมตำรวจ ลาดพร้าว
เจ้าหน้าที่ตอก เดินเข้ามาที่แดนประหารปืน (โต๊ะตอกทะเบียนปืน เป็นไม้หนาๆ เก่าๆ มันช่างเหมือนลานประหารปืนเสียนี่กระไร)
ท่านเดินเข้ามาพร้อมด้วย ถุงโอเลี้ยงสีดำปิ๊ดปี๋ หนึ่งถุง
ในวันนั้น มีผู้ถือปืน รอเข้าแดนประหาร โดยเปิดโม่ หิ้วสะพานศูนย์ รออยู่เป็นแถว
ท่านเพชรฆาต เดินเข้ามาถึงลานประหาร เอาถุงโอเลี้ยง ห้อยไว้กับตะปู ใกล้แถวนั้น
จากนั้น บรรจงหยิบพลาสเตอร์ยาเท็นโซพลาส มาพันรอบนิ้วของท่าน ด้วยความใจเย็น
พวกเรา ยืน เหงื่อตก จากนั้น ท่านก็เรียกให้พวกเราเรียงคิวกันเข้ามา ท่านก็ก้มดูเลขตามที่ท่านต้องการจะตอกจากเอกสาร จากนั้น ท่านก็ประเคน ตอกลงบนปืนของพวกเรา ซึ่งเป็นปืนใหม่ ซิงๆ ทั้งนั้น
พอมาถึงกระบอกผม ท่านก็ประเคนเสียเต็มกำลังเหมือนกัน ประเค็นลงบนโครงด้ามปืน .357 ของผม ผลที่ได้รับคือ แสตนเลสที่ด้ามปืน ถูกแรงกระแทก จนกลายเป็นเลขไทย ความแรงของการกระแทกตัวอักษร ทำให้มีชิ้นส่วนแสตนเลส กระเด็นออกมาจากหลุมอักษร ที่เกิดการกระแทก เป็นชิ้นๆ เล็กๆ
เฮ้อ.....จบข่าว บ่นให้ฟังเหมือนกัน
