เรื่องเศร้าสำหรับเลยเรื่องนี้ ผมไม่เคยได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันนอกจากชีวิต และการศึกษาเพียงน้อยนิดครับ
เรียนก็ไม่เก่ง เสื้อผ้าก็รับช่วงจากพี่ๆมาตลอด แม้กระทั่งชุดนักเรียน ขาดก็ปะแล้วปะอีก จนตูดเป็นรูปใบโพธิ์ (ขออภัยเขาเรียกแบบนี้)
แต่ที่จำติดตาตรึงใจ คือทุกวันที่พ่อได้รับเงินค่าแรงกลับบ้าน อาทิตย์ละครั้ง พ่อจะซื้อ ก๋วยเตี๋ยวผัดไท มาแจกกันคนละครึ่งห่อ...
เพราะลูกมีตั้งหกคน อยากเล่นของเล่นทันสมัย ต้องไปเล่นรวมกับเพื่อนๆที่เขามีของเล่น เล่นได้แค่เพียงของเล่นพลาสติกถูกๆ
พ่อไม่เคยซื้อให้ด้วยความยากจน พ่อจะทำมีดดาบไม้ไว้ให้เล่น พังก็ทำให้ใหม่ แค่นี้เองครับ...
ผมว่า... การได้อยู่กับคุณพ่อ... เป็นของขวัญชิ้นวิเศษที่สุดแล้วครับ...
อ้อ... เกือบลืม... ของขวัญที่ผมได้ล่าสุด... ที่ถูกใจมากด้วย... ก็คือ... หนังกะติ๊กครับ...
