นึกขึ้นได้ ว่าตั้งกระทู้ถามแบบนี้ เพื่อนสมาชิกหลายท่านอาจจะเขิน...บางท่านไม่ค่อยอยากตอบ กลัวจะถูกมองว่าอวดตัว
อยากขอว่าทำดีไม่ต้องเขิน การเป็นผู้ให้เป็นเรื่องดี อยากให้ช่วยกันเล่า เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจ+ช่วยจุดประกายไอเดียให้กันครับ
********************************
สมัยเรียนมหาลัยผมเคยซื้อรถโฟล์คเต่าปี73ให้น้องชาย ซื้อปากกาให้น้องสาว ซื้อนาฬิกาให้แม่ยายฯลฯ
แต่ทั้งหมดไม่ได้เสี้ยวของนาฬิกาไขลานเก่าๆเรือนนึงที่ซื้อให้พ่อ ....
พอเริ่มเข้าช่วงวัยรุ่น ผมกับพ่อค่อนข้างห่างเหิน มีหลายช่วงที่ถึงกับห่างหาย บังเอิญว่านาฬิกาเรือนนี้มันทะลึ่งผ่านมาอีตอนไม่มีตังค์ บังเอิญอีกว่าผมดันจำได้(ยังไงก็ไม่รู้)ว่าสมัยประถมพ่อเคยบอกว่าชอบ เห็นแล้วใจมันเต้นผาง ว่าของชิ้นนี้มันของพ่อกรู เลยตัดใจขายนาฬิกาในกรุของตัวเองออกไปแลก
ซื้อมาเสร็จก็ฝากน้องสาวเอาไปให้ ให้บอกว่าลูกๆลงขันกันซื้อให้ พ่อจะได้ไม่เขิน .... แต่น้องสาวสุดท้องมันไม่ยอม ดันไปบอกพ่อซะหมดไส้ว่าผมขายสมบัติตัวเองไปซื้อให้
พ่อไม่เคยมาพูดขอบใจ พ่อผมมีนาฬิกาหลายเรือนเกือบทุกเรือนแพงกว่าเรือนนี้ พ่อผมไม่เคยสนใจสมบัติพวกนี้อยู่แล้ว แต่2ปีมานี้พ่อผมไม่เคยใส่นาฬิกาเรือนอื่นอีกเลย
กลายเป็นเรื่องซึ้งๆในครอบครัวไปเลย อิ อิ อิ
