กรณีของกระผม ก็เป็นรถญี่ปุ่น เก๋ง รุ่น RT๑๐๐ ประมาณเนี้ย
วิ่งอยู่ดีดี ก็เกิดเสียหลัก ลงข้างทาง เหล็กแท่นเครื่อง ขวิดกับทางตีนตะขาบ บริเวณทางลง ไร่อ้อย ประมาณ ๑ ปุ้งกี๋ รถเข็นปูน ขุดไปเป็นหลุม
ส่วนรถหรือครับ ต้มยำกุ้ง ก็ ต้มยำกุ้ง เถอะ ถ้ามี VDO ถ่ายไว้ตอนนั้นนะ ชิดซ้าย (จากคำบอกเล่าของนักเรียนที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น)
เหตุการณ์เกิดเยื้องโรงเรียนของคนรู้จักที่เป็นครู - อาจารย์อยู่โรงเรียนนั้นเล็กน้อย
หลังจากขวิดดินตรงตีนตะขาบไปแล้ว รถผมก็มีอันต้อง ใส่ลังกาหน้า ๓ ตลบ เข้าไปในป่าอ้อย เกือบ ๑๐๐ เมตร มองจากถนนเป็นทางไปเลยครับ
ตัวผมเองก็ออกจากรถไม่ได้เนื่องจากประตูเปิดไม่ออก ทั้งซ้ายและขวา (ยังพอมีสติ แต่หายใจขัดเหลือเกิน) ระหว่างนั้นก็มีประชาชนเริ่มมามุงกันเต็มเลยครับ
ต่อมาก็ได้ยินเสียงคล้าย ๆ คนรู้จักแต่เราไม่เห็นเขา มาพูดทำนองว่า "อย่าไปเอาของเขานะ เขาเดือดร้อนพอแล้ว ช่วยเหลือกันหน่อย"
(สุดท้ายสิ่งที่หายมีเพียงพวงกุญแจ ๑ พวงเท่านั้นเองครับที่หาไม่เจอ)
จากนั้นก็มีคนมาลากผมออกจากรถ ประมาณกระอักเลือดครับ อาการของผมทราบตอนหลังว่า ปอดฉีก เอ็นไหปลาร้าขาด ไม่มีรายการกระดูกหัก
โชคดีที่ยังพอมีสติ ใครมาคุยด้วยก็คุยกับเขาได้ แต่เลือดออกทางปากทางจมูกตลอดเวลา
(ทราบภายหลังอีกล่ะ คุณหมอบอกว่า ถ้าเลือดไม่ออกมีหวัง ซี้แหงแก๋)
สภาพรถหลังจากถูกนำไปโรงพักมีเพื่อน ๆ หลายท่านเห็น บอกว่า ไม่น่ารอดครับ
แต่ดั๊น เสือ_ รอดมาได้ไง หว่า นี่แหละครับเหตุการณ์ เส้นยาแดง ผ่าแปดฯ เพราะถ้าผมเสียหลักเร็วหรือช้ากว่านั้นนิดเดียว ต้นไม้ใหญ่ครับ
ผมย้อนกลับไปดูทราบตรงจุดที่รถลง ปรากฎว่าเป็นช่องเกือบจะพอดีตัวรถเลยครับ ก่อนหน้า ต้นก้ามปูใหญ่ ประมาณ ๓ คนโอบ
ถัดไปเป็นต้นก้ามปูอีกเช่นกัน ขนาดไม่หนีกันเลยครับ รอด......ได้ไงหว่า ยังงงจนถึงทุกวันนี้
(หรือว่ากรรมผมยังไม่หมดก็ไม่รู้ เคยได้รับทราบมาว่า การที่คนเราจะ
ตาย นั้น จะมีเหตุการณ์
เตือน ให้ทราบ ๒ - ๓ ครั้ง
ด้วยอุบัติเหตุ หรือเหตุการณ์อื่น ๆ ที่เฉียด ตาย แล้วนี่ ก็เป็นครั้งที่ ๓ ของกระผมแล้วด้วยซิ
)