@@@@@... ผี..วัดบพิตรพิมุข...@@@@@

[S.V]

 นำมาให้อ่านจากเว็ป อุ๊อะมูเล็ท.คอมครับ
 

 เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยเจ้าคุณพระกวีวงศ์ เป็นเจ้าอาวาสวัดบพิตรพิมุข  โดยอาจารย์สำนวน วงศ์สมบัติ ศิษย์ฆราวาสคนสำคัญสายพระอาจารย์มั่น ซึ่งขณะนั้นอุปสมบทเป็นพระภิกษุพร้อมด้วยสามเณรรูปหนึ่งชื่อสามเณรเลื่อน เข้ามาขอพักอาศัยเพื่อศึกษาพระธรรมต่อในกรุงเทพฯ เจ้าคุณพระกวีวงศ์ เจ้าอาวาสในสมัยนั้นได้ให้อาจารย์สำนวน พักที่กุฏิหลังหนึ่งซึ่งกุฏิหลังนี้ต่อมาจะเรียกว่าสมรภูมิรบระหว่างคนกับ ผีก็ได้ (กุฏิหลังนี้เจ้าคุณพระวินัยกิจโกศล ได้เคยพักอาศัยอยู่ก่อนที่จะย้ายไปเป็นเจ้าอาวาสวัดกัลยาณมิตร จังหวัดธนบุรี).....
       กุฏิหลังนี้เป็นกุฏิไม้สักหลังใหญ่ เสากุฏิเป็นไม้ตะเคียนขนาดใหญ่ ไม่มีผู้พักอาศัย เสาตะเคียนต้นที่อยู่ทางทิศใต้ตกน้ำมันอย่างแรง เมื่ออาจารย์สำนวนเห็นดังนั้นจึงได้บอกกล่าวกับภุมมเทวา รุกขเทวา ที่สถิตรักษาอยู่ ณ ที่นั้น ถึงการมาบำเพ็ญธรรมสร้างสมบารมีของท่าน (มีกุฏิหลังเล็กอีกหนึ่งหลังปลูกอยู่ในพื้นที่เดียวกัน)......
    คุณ นายฟักและคุณนายลูกจันทร์เล่าให้อาจารย์สำนวนฟังว่า เดิมทีกุฏิทั้งสองหลังนี้เป็นบ้านของบิดามารดาคุณนายลูกจันทร์ผีดุอย่าง ร้ายกาจ แสดงตัวให้คนในบ้านเห็นทั้งกลางวันกลางคืน ฆ่าคนในครอบครัวนี้ตายเกือบทั้งหมดคงเหลือแต่คุณนายลูกจันทร์และคุณหอม จันทร์ และคุณหอมจันทร์ก็ถูกเล่นงานอย่างหนัก จนเพื่อนบ้านแนะนำว่าให้รื้อบ้านนำไปถวายวัดเสียก่อนที่จะมีเหตุร้ายขึ้นอีก จึงรื้อบ้านมาสร้างกุฏิถวายให้กับวัดบพิตรฯได้สองหลัง เมื่อสร้างเสร็จใหม่แลดูสวยงาม ทางวัดจึงจัดให้เจ้าคุณพระวินัยกิจโกศลพร้อมด้วยลูกศิษย์เข้าไปพักอาศัย ณ กุฏิหลังใหญ่ ส่วนหลังเล็กก็ให้พระภิกษุสามเณรและลูกศิษย์อยู่อาศัย.....
   ใน วันที่เจ้าคุณพระวินัยกิจโกศลและลูกศิษย์เข้าอยู่ในกุฏิปลูกใหม่นี้ คุณนายลูกจันทร์ได้นิมนต์พระมีเจ้าคุณฯกวีวงศ์ เป็นต้น รวม 9 รูปมาสวดมนต์ฉันเช้าเพื่อเป็นการฉลองกุฏิและทำบุญไปในตัว คุณนายทั้งสองผลัดกันเล่าให้ฟังว่าท่านเจ้าคุณฯและคณะดีใจที่ได้อยู่กุฏิ หลังใหม่ สวยงาม หน้าตาอิ่มเอิบไปตามกัน ในวันแรกหลังการทำบุญฉลองกุฏิไม่มีอะไรเกิดขึ้น.....
 

[S.V]

ท่านเจ้าคุณฯ และคณะลูกศิษย์อยู่กันอย่างเป็นปกติสุขได้ประมาณ 3 วัน พอเริ่มวันที่ 4 ผีก็เริ่มเล่นงาน ตอนนึ้คุณนายทั้งสองเล่าอย่างเอาจริงเอาจังว่า ย่างเข้าวันที่ 4 ประมาณ 2 ทุ่มเศษ ท่านเจ้าคุณกำลังดูหนังสืออยู่ในห้องโถงของกุฏิหลังใหญ่ ประตูกุฏิถูกเปิดไว้ ห้องนอนที่ระเบียงมีสามเณรอยู่หนึ่งรูป อ่านหนังสืออยู่ กุฏิหลังเล็กมีพระภิกษุอยู่ 2 รูปกำลังดูหนังสืออยู่เช่นกัน จู่ๆประตูที่เป็นทางเข้าตรงบันไดขึ้นกุฏิถูกผลักออกอย่างแรงประหนึ่งว่าจะ พัง เมื่อประตูเปิดออกมีชายแก่คนหนึ่งหัวขาวผมยาวประหลัง ตัวซีดขาว ก้าวเข้ามาด้วยหน้าตาถมึงตึง เด็กลูกศิษย์ต่างเห็นเต็มตากลัวตัวสั่นร้องเสียงหลงว่า “ผี” ใน ขณะที่พระภิกษุ 2 รูปที่อยู่กุฏิหลังเล็กและสามเณรที่อยู่ห้องระเบียงวิ่งออกมาดู ชายแก่ผู้นั้นกระโดดไปที่ระเบียงดังโครม แล้วกระโดเข้าประตูกุฏิหลังใหญ่ สวนกับท่านเจ้าคุณฯที่ลุกเข้ามาดู ทุกคนจึงมารวมกันที่กุฏิหลังใหญ่ จากการเล่าเหตุการณ์ของลูกศิษย์ให้ท่านเจ้าคุณฯฟังแล้ว ก็พากันตรวจดูในห้องต่างๆ ก็ไม่พบเห็นอะไร จึงลงความเห็นกันว่าเป็นผีแน่ แต่เป็นใครมาจากไหน.....
  เมื่อ สรุปเหตุการณ์ว่าเป็นผี ท่านเจ้าคุณพระวินัยกิจโกศลสั่งพระเณรและลูกศิษย์ไปปิดประตู หน้าต่างทุกห้องทุกบาน ให้รวมกันอยู่ในโถงของกุฏิใหญ่ แล้วท่านเจ้าคุณฯนำพระและสามเณรสวดมนต์แผ่ส่วนกุศลให้ผี ในขณะที่สวดอยู่ ประตูห้องนอนในกุฏิหลังใหญ่ก็ถูกเปิดออกอย่างแรง มีเสียงคนเดินกระแทกส้นเท้าไปที่ประตูใหญ่ของกุฏิ ประตูถูกเปิดออกเสียงดังปังใหญ่แทบจะพัง เจ้าคุณฯและคณะพระเณรจึงตกลงกันสวดขับไล่ โดยตั้งใจว่าเมื่อทำให้ดีๆแล้วไม่รับ ก็ต้องขับไล่ อยู่ด้วยกันไม่ได้ จะได้ไม่ต้องมาก่อความวุ่นวายอีก แต่ตรงกันข้าม ชายแก่หัวขาวผมยาว กลับมายืนดูพระสวดอยู่ที่ประตูใหญ่ หน้าตากินเลือดกินเนื้อ ปิดประตูดังปังแล้วเดินหายวับเข้าไปในห้องนอนของกุฏิอย่างไม่เกรงกลัวอะไร เลย ในที่สุดท่านเจ้าคุณฯกับลูกศิษย์จึงตกลงกันเด็ดขาดว่าจะไม่ขออยู่ที่กุฏิ หลังนี้อีกต่อไป จึงช่วยกันขนอัฏฐบริขารที่จำเป็น ออกจากกุฏิไปอยู่ที่ศาลาการเปรียญกลางดึกคืนนั้นนั่นเอง รุ่งขึ้นจึงขนของที่เหลืออยู่ย้ายไปอยู่กุฏิอื่น ต่อมาท่านเจ้าคุณพระวินัยกิจโกศลจึงย้ายไปเป็นเจ้าอาวาสวัดกัลยาณมิตร ธนบุรี ดังกล่าว.....
     ท่าน อาจารย์สำนวนจึงเข้าใจเหตุที่ว่ากุฏิหลังใหญ่ สวยงามแต่ไม่มีผู้ใดอยู่อาศัย และท่านเจ้าอาวาสก็มอบกุฏินี้ให้ท่านอยู่อย่างง่ายดาย.....
 

[S.V]

ท่านอาจารย์สำนวน ได้ผจญกับผีตนนี้เป็นระยะๆ(เรื่องมันยาวจะขอเล่าแต่ย่อๆ) แต่ด้วยจิตที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดีเป็นขั้นเป็นตอนจากครูบาอาจารย์สายพระ อาจารย์มั่น และการปฏิบัติกรรมฐานอย่างเคร่งครัด ท่านอาจารย์สำนวนและสามเณรเลื่อนจึงอยู่รอดปลอดภัยมาได้โดยตลอด (สามเณรเลื่อนรับนิสัยกรรมฐานมาจากครูบาโฮซึ่งเป็นลูกศิษย์สมเด็จรุณ ซึ่งสมเด็จรุณเป็นพระนักปฏิบัติที่น่าเลื่อมใส มีชื่อเสียงโด่งดังมาตั้งแต่เป็นสามเณร บางท่านเรียกสำเร็จลุน).....
   จน กระทั่งมาถึงคืนวันที่แตกหักกับอมุษย์ตนนี้ก็เกิดขึ้นเมื่อต้นเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2469 ท่านพระครูพิพัฒน์สุตคุณ เจ้าอาวาสวัดลานคา บางปลาม้า สุพรรณบุรีและคณะศิษย์มาซื้อเครื่องกฐินและของจำเป็นต่างๆ ท่านได้มาพักอยู่กุฏิหลังนี้ด้วย.....
    ท่าน อาจารย์สำนวนเล่าว่าเวลาประมาณ 22.00 น.เศษ ของคืนวันที่เกิดเหตุ ท่านได้ยินเสียงท่านพระครูฯคราง ฮือๆ เสียงเตียงนอนดังตึงตัง ท่านรีบวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่พร้อมร้องเรียกชื่อสามเณรเลื่อน ทั้งสองพรวดไปที่ประตูห้องพระครูฯ พอดีกับที่ชายแก่ผมขาวผู้นั้นกระโดดพรวดพราดออกมาจากประตู กระโดดลงบนระเบียงดังโครม แล้ววิ่งทะลุประตูออกไปเสมือนหนึ่งว่าประตูไม่ได้ลั่นดาล ทุกคนจึงวิ่งเข้าไปดูท่านพระครูฯ ท่านพระครูฯตกใจกลัวจนตาค้าง ไม่ได้สติ พูดไม่ได้  นายสอนกับเจ๊กบ๊อต้องกดท้องนวดเส้นอยู่ นานจึงได้สติ ท่านแสดงอาการหวาดกลัวอย่างหนักและบอกให้ช่วยพยุงออกมายังโถงด้านนอกที่ อาจารย์สำนวนใช้มุมหนึ่งเป็นที่นอน แล้วท่านเล่าให้ฟังว่าขณะที่ท่านเคลิ้มๆกำลังจะหลับ ท่านได้ยินเสียงผิดปกติที่ช่องเพดาน มองขึ้นไปเห็นชายแก่หัวขาวผมยาว ผิวซีดขาว เอาเท้าเกาะช่องเพดานไว้ ห้อยหัวลงมาหน้าตาน่ากลัวมาก ยื่นมือมาจะบีบคอ จึงร้องขอความช่วยเหลือ แต่ร้องไม่ออก จะลุกขึ้นวิ่งหนี ก็ขยับตัวไม่ได้ ในความรู้สึกได้ยินเสียงอาจารย์สำนวนเรียกสามเณรเลื่อน คำเดียวก็หมดสติไป ไม่รู้เรื่องอะไรอีก ท่านกล่าวว่า กุฏิหลังนี้ผีดุมากคืนนี้เราจะนอนกันอย่างไร ท่านอาจารย์สำนวนจึงเล่าเรื่องที่ผีที่สิงอยู่ในกุฏินี้ฆ่าเจ้าของบ้านตาย เกือบหมด เหลือแม่ลูกสองคนจึงรื้อบ้านมาปลูกเป็นกุฏิถวายวัด เมื่อมาอยู่ที่วัดก็เป็นมิจฉาทิฐิ ไม่ยอมรับส่วนบุญที่อุทิศให้ เล่นงานพระเณรจนอยู่ไม่ได้ ไล่ก็ไม่ไป หาช่องทางทำร้ายทุกครั้งที่มีโอกาส และไม่ได้มีแค่ตนเดียวแต่มีผีผู้หญิงอีกตนหนึ่ง คอยสนับสนุนร่วมกันเล่นงานผู้ที่มาพักกุฏินี้ หมดหนทางที่จะอยู่ร่วมกันต่อไปแล้ว กระผม(อาจารย์สำนวน)และสามเณรเลื่อนจะทำการขับไล่ให้สำเร็จ.....
 ท่าน อาจารย์สำนวนเคยได้รับตะปูเสกจากพระอาจารย์สิงห์มา 16 ดอก สำหรับป้องกันตัว จึงทำพิธี ตอกตะปูสะกดที่เสาตกน้ำมัน และประตูทางเข้าจำนวนทั้งหมด 6 ดอก เสร็จแล้วท่านบอกแก่คณะว่า ปลอดภัยแล้ว ขอให้ทุกคนนอนหลับกันให้สบาย.....
   ต่อ มาเวลาตี 4 ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากฐานพระ(ส้วม) ได้ความว่าพระเณรไปถ่ายอุจจาระที่ฐาน ถูกชายแก่ผมขาวเล่นงาน ตกใจกลัวจึงร้องขอความช่วยเหลือ(มันเฮี้ยนจริงๆนะนี่ จะขี้ยังหลอกอีก)

   ท่าน อาจารย์สำนวนจึงนึกได้ว่า เจ้าสองตนนี้คงไปสิงอยู่ที่ฐานพระเพราะตอนตอกตะปูสะกดอธิษฐานแต่เพียงว่า ให้หลีกไป มันก็หลีกไปจริง แต่ไปสิงอยู่ที่อื่น ท่านจึงเอาตะปูอีก 3 ดอกไปตอกที่ฐานพระและอธิษฐานให้ไปอยู่นอกเขตวัดบพิตรพิมุข ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีวี่แววของอมนุษย์สองตนนี้อีกเลย เหล่าคุณนายดีใจอย่างสุดขีดที่สามารถขับไล่ผีออกไปได้นำภัตตาหาร เครื่องไทยทานมาถวายท่านอาจารย์สำนวนเสมอๆ......
 กระผมเล่าแต่เพียงย่อ เนื่องจากเรื่องมันยาวได้ตัดทอนออกไปมากพอสมควร แต่คิดว่าคงได้ใจความไม่สับสน เพราะเพื่อนๆชอบเรื่องผีๆ ก็เลยแซงคิวมาก่อน มีอีก 2-3 เรื่องแต่น่ากลัวเกินไป ว่ากันแค่หอมปากหอมคอ พอให้หายคิดถึง

   ขอให้ทุกท่านนอนหลับฝันดี เห็นผีทั้งคืน........   
       จากคุณ    poskorn   สมาชิกยูคลับ
 
 
 
 

[BADBOY]

อ่านแล้ว สนุกดีครับ...ขอบคุณครับ 

[wasanami]

อ่านเพลินครับ...

[ป๊อกแมน]

บรื๋อส์ส์

[ม่อนซัง]

เพราะเหตุนี้ผมจึงชอบพระเครื่อง  ผมกลัวผีครับ 

[Audy452 ♥ รักในหลวง]

อิ อิ เรื่องผีเป็นเรื่องธรรมช้าดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[อั๋น]

   ขอขอบคุณครับ คุณ s.v
ได้อ่านได้ฟังทีไรมีเสียวทุกครั้ง

[Sig228-kolok]

"นะโม วิมตติยา อิมังโส ปะริตตัง กัตวา" ... 

ขอบคุณครับ ... 

[Audy452 ♥ รักในหลวง]

"นะโม วิมตติยา อิมังโส ปะริตตัง กัตวา" ... 

อิ อิ ท่องเสร็จแล้วไล่ หรือ เรียกผีแน่ครับลุงแพะ

[RroamD]

อ่านแล้วนอนหลับสบายสำหรับผม
ขอบคุณพี่ s.v ครับ

[NPD]

  ขอบคุณครับ อ่านแล้ว ตื่นเต้นดี หายง่วงเลย ยังไงก็แล้ว แต่ ผมเชื่อว่าผี ไม่มีในโลกครับ 

[tip1976 - รักในหลวง]

ขนลุกเลย....
อยู่คนเดียวด้วย

[ต.แม่สาย]

ขอบคุณครับ ใครตายก่อนเป็นผีรุ่นพี่ ตายทีหลังเป็นผีรุ่นน้องครับ
ผมไม่ได้แขวนพระมาเป็นปีแล้วครับ










  ช่วงนี้เงินไม่ค่อยมีขายสร้อยเอาไปซื้อปืนแล้วครับ