อันดับแรกผมอยากจะขอให้ท่าน จขกท.ใจเย็นๆนะครับ...
ขอเรียนตามตรงว่าเวปนี้สมาชิกหลายๆท่านรวมทั้งพี่สมชาย(ฮา) มีความละเอียดและถี่ถ้วนในการใช้ภาษามาก...
บ่อยครั้งที่พิมพ์แล้วไม่โพสท์ ต้องกลับมาตรวจทานและแก้ไขแล้วแก้ไขอีก บางทีก็ลบทิ้งไปเลย...
การอ่านในประโยคหนึ่งๆต้องอ่านให้ละเอียดหลายๆรอบ เพื่อจะได้เข้าใจสิ่งที่พยายามสื่อให้ชัดเจนครับ...
อาทิ...
แพงครับ...
เดี๋ยวนี้นายทะเบียนจะทำหนังสือแจ้งกลับมาว่าขาดเอกสารอะไรบ้าง...
หาให้ครบได้ ก็ต้องอนุญาตให้เราครับ... ไม่กล้าโยกโย้แบบไม่มีหลักฐาน...
ยกเว้นจะกินเงิน คอรัปชั่น ถ้าเช่นนั้นให้ขู่เลยครับ...
การขู่ว่าจะดำเนินตามกฏหมาย เป็นการขู่ที่ชอบด้วยกฏหมายครับ...
แต่ถ้าเรื่องแค่นี้ไม่กล้า... ก็ไม่สมควรมืปืนครับ...
ลองอ่านให้ละเอียด...
จะพบว่าพี่สมชาย(ฮา)มิได้ว่าท่าน จขกท.ไม่กล้าที่จะขอตามระเบียบ...
หากแต่ว่า พี่สมชายจะบอกว่า"กล้าที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง อย่ายอมก้มหัวให้ผู้ทุจริต"...
ขออภัยหากท่าน จขกท.อ่านละเอียดดีแล้วและยังมีความคิดเช่นเดิมครับ...
ขอบพระคุณครับ...
นายสมชายหมายความตามที่ อ.รุต ว่าไว้ครับ... ข้อความมีการแบ่งวรรค ด้วยการเว้นบรรทัดเอาไว้แล้ว และบรรทัดล่างสุดจะอ้างถึงบรรทัดก่อนหน้านี้ หรือย่อหน้านี้ที่ใกล้ที่สุดเสมอ ทำนองเดียวกับหากเราใช้คำว่า"We, They, Who, She, IT"ในภาษาอังกฤษ จะถูกอ้างอิงถึงประธานของประโยคใกล้ที่สุดก่อนหน้านี้ครับ...
การให้ความเห็นว่า"ไม่สมควรมีปืน"นั้น... นายสมชายหมายความถึงสำหรับใครก็ตามไม่กล้าที่จะยืนหยัดสู้ในสิ่งที่ถูกต้องครับ... ตามกรณีที่นายสมชายพูดถึง ขยายความได้ว่าหากถูกเรียกร้องเอาเงินทองหรือประโยชน์อื่นใดที่มิชอบ แล้วผู้ขอมีอาวุธปืนไม่กล้าปฏิเสธการเรียกร้องนั้น แต่กลับยอมเสียเงินทองหรือประโยชน์เช่นว่า โดยที่ไม่มีความกล้าปฏิเสธ และไม่กล้าขู่คนกระทำผิดว่า "หากเรียกร้องเช่นนี้อีกเป็นเกิดเรื่องตามกฏหมายแน่ ขอให้หยุดการกระทำนั้นเสีย"...
การถูกเรียกร้องเอาเงินค่า"หยอดน้ำมัน"นั้นอย่างร้ายแรงที่สุดก็แค่ไม่ได้รับอนุญาต หรือต้องฟ้องศาล รอหลายเดือนหรืออาจเป็นปี แต่ไม่ถึงขั้นเลือดตกยางออกครับ... และการขู่ฯ เช่นว่านั้น ก็ไม่ใช่การล่อซื้อฯ ให้รับสินบนแล้วตลบหลังเอาเรื่องเอาราวหลังจากความผิดสำเร็จ... แต่เป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม ไม่ให้ดำเนินการอันจะทำให้เราเดือดร้อนในภายหลังเสียด้วยอีกทางหนึ่งครับ... ดังนั้นโดยสามัญสำนึกสรุปได้ว่าเรื่องราวไม่ลามปามใหญ่โต ยกเว้นข้าราชการผู้นั้นต้องการมีเรื่องเป็น"ส่วนบุคคล"กับผู้ร้องขอมีอาวุธปืน ซึ่งเป็นอีกประเด็นหนึ่งแยกต่างหากครับ...
หากผู้ใครก็ตามได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืน แล้วไม่มีจิตใจเข้มแข็งกล้าใช้งานป้องกันชีวิตและทรัพย์สินตามเหตุผลที่ยื่นขออนุญาตเอาไว้ อาจเกิดอะไรได้หลายอย่างครับ... เช่นโมโหง่ายสติแตกยิงใส่จิ๊กโก๋หน้าปากซอยที่ปากไม่ดี, ยิงใส่คนเมาเหล้าแล้วเดินเหยียบเท้าหน้าห้องน้ำแล้วไม่ขอโทษ, หรืออาจโดนผู้อื่นใช้ชั้นเชิงขู่และปลอบให้วางอาวุธ มอบอาวุธให้ผู้อื่น... แปลว่าอาวุธนั้นอันตรายจะเกิดแก่คนอื่นครับ...
