ขอพี่ๆแนะนำผมด้วยน่ะครับ อยากเป็นพลซุ่มยิงครับ

[C.J. - รักในหลวง]

รู้สึกว่า... ภาษาไทยก็มีในข้อสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร นะครับ....

[m620- รักในหลวง]

แล้วแพทย์ทหารนี่ได้ช่วยในการทำลายเป้าหมายป่าวครับ

ที่ผมเห็นคือช่วยในกำลังสนับสนุนนิครับ

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่แนะนำ ให้เรียนไปก่อน

เพราะถ้าเรียนจบคงมีความรู้หลายวิชาเอาไว้ตำนวณลม

รวมทั้งการแฝงตัวอีกมากมาย

ถ้าไม่ตั้งใจเรียนแล้วจบออกไป แพทย์ทหารก็มีโอกาสได้ทำลายเป้าหมายครับ( ฝ่ายเดียวกันที่มารักษา )
แพทย์ทหาร ตอนนี้ วพม. รับส่วนที่เป็น ทุนทบ. รุ่นละ 20 คน
ถ้าเป็นแพทย์ทหารแล้วอยากสัมผัสประสบการณ์ทางทหารมากๆ ก็ทำได้ครับ
ตอนเลือกที่ลง ก็ลงหน่วยรบ หรือพวก รพศ
เพื่อนผมคนหนึ่ง หลังจากจบออกไป ไปอยู่ ร.21 ตอนนี้จบทั้งทหารเสือราชินี รวมทั้งจู่โจมเรียบร้อยแล้ว ( ร่มเรียนตั้งแป็นนักเรียน )
ถ้าเป็นแพทย์ทหารอยู่หน่วยรบ ผู้บังคับบัญชา ยินดีให้ไปศึกษาหลักสูตรทางทหารเพิ่มเติมอยู่แล้วครับ
ขอให้โชคดีนะครับ 

[kon tung kru 91]

พี่เองก็ดีใจ ที่น้องมีความใฝ่ฝันในชีวิต ว่าอยากเป็นทหาร

แต่ปัจจุบันสิ่งที่น้อง ต้องเอาไว้เป็นอันดับแรกก็คือ ตั้งใจเรียนครับ

พยายามทำคะแนนให้สูงๆ มีความ มานะ อดทน ดูแลคุณพ่อ คุณแม่ และให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวมากๆ

แต่ถ้าน้อง มีความสนใจเรื่องปืน อันนี้ก็ดีนะครับ แต่ก็ต้องศึกษาวิธีใช้ให้ถูกต้อง กฎแห่งความปลอดภัย และศึกษาเรื่องกฎหมายเกี่ยวกับปืนตรงนี้สำคัญมากเลย

พี่เอง สมัยเรียนมัธยม ก็เป็นคนหนึ่งที่คลั่งใคล้เรื่องปืนเอามากๆ เรียกว่า เวลาพักเที่ยง หรือ ว่างจริงๆ พี่จะพกหนังสือปืนเข้าไปอ่านในห้องเรียนด้วยซ้ำ

แต่นั่น ก็หมายความว่า เราเองก็ต้องรู้จักแบ่งเวลา ถึงเวลาเรียน เรียนจริง ถึงเวลาอ่านหนังสือสอบ ทำการบ้าน ก็ต้องทุ่มเทและทำจริงๆ

การที่เราสนใจ หรือชอบสิ่งไหน ที่ไม่เป็นพิษ เป็นภัย กับตัวเอง และสังคม เพียงแต่เราชอบส่วนตัว และก็ต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อน รวมถึงตัวเรา แบบนี้ก็ไม่ผิดหรอกครับ

พี่จับปืน ได้สัมผัสกับปืนจริงๆ และเริ่มสัมผัสกับของจริง ตอนมัธยมปลายนี่แหละ ก็ยิงทั้ง .22 .38  9มม. และ .45 ลูกซองก็เล่น

ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอม คุณอาพี่ กับพ่อพี่ ก็ชวนกันเข้าสนาม พี่ก็พ่วงไปกับเขาด้วย

ก็ได้รับคำแนะนำ จากผู้ใหญ่ ในการใช้ปืนอย่างถูกต้อง ปลอดภัย จากนั้นก็ยิงซ้อมกันในสนามอย่างสนุกสนาน

แต่เรื่องเรียน ถึงเวลาเรียนพี่ทุ่มเทเต็มที่  แต่ถ้านอกเวลา ว่างจริงๆ เรื่องอื่นพี่ก็เต็มที่เหมือนกัน

(สิ่งที่พี่จะฝากไว้ก็คือ ต้องมีสติ ศึกษา ทำในสิ่งที่ถูกต้องไม่ทำให้ผู้อื่นและตัวเองเดือดร้อน และที่สำคัญคือ ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต)   

 

[tao bangkhaen]

การประหารชีวิตของมนุษย์ซักคนหนึ่ง ...... ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยซักนิด....มันช่างต่างจากหนังโดยสิ้นเชิง....... การประหัตประหารกันในภาพยนต์ อาจดูแล้วท้าทาย ตื่นเต้น
หากคุณมีความโกรธแค้นเขา ..... แล้วคุณประหารเขา....คุณอาจรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น
แต่การประหารชีวิตมนุษย์ซักคนหนึ่ง โดยหน้าที่นั้น  คนประหาร..ซึ่งไม่เคยมีความโกรธแค้น คนถูกประหารเลยซักนิด....  ทำไปนานๆ มันไม่มีความสุขหรอกครับ ............หากสับสนทางความคิดขึ้นมาเมื่อไหร่ อาจพาลทำให้เสียสติเสียด้วยซ้ำไป
การซุ่มยิง ไม่ต่างอะไรกับการประหาร เพราะฝ่ายถูกยิง จะตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
น้ำตา เลือด ความเศร้าโศกเสียใจ มันจะเกิดขึ้นภายหลังการลั่นไกนั้นแล ......สาธุ
 

[มะขิ่น]

การประหารชีวิตของมนุษย์ซักคนหนึ่ง ...... ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยซักนิด....มันช่างต่างจากหนังโดยสิ้นเชิง....... การประหัตประหารกันในภาพยนต์ อาจดูแล้วท้าทาย ตื่นเต้น
หากคุณมีความโกรธแค้นเขา ..... แล้วคุณประหารเขา....คุณอาจรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น
แต่การประหารชีวิตมนุษย์ซักคนหนึ่ง โดยหน้าที่นั้น  คนประหาร..ซึ่งไม่เคยมีความโกรธแค้น คนถูกประหารเลยซักนิด....  ทำไปนานๆ มันไม่มีความสุขหรอกครับ ............หากสับสนทางความคิดขึ้นมาเมื่อไหร่ อาจพาลทำให้เสียสติเสียด้วยซ้ำไป
การซุ่มยิง ไม่ต่างอะไรกับการประหาร เพราะฝ่ายถูกยิง จะตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
น้ำตา เลือด ความเศร้าโศกเสียใจ มันจะเกิดขึ้นภายหลังการลั่นไกนั้นแล ......สาธุ
 

ว่างๆจะเชิญไปแสดงปราถกฐาธรรมเรื่องนี้............หน้าแถวหน่วยทหารราบหรือไม่ก็หน่วยทหารจู่โจมหน่อยนะครับ

[NIR45]

เหล่าทหารราบ ฝึกให้ตั้งใจที่จะฆ่าให้ได้....จริง ๆ ครับ อยู่ไกล ๆ ตัวเองไม่มีปัญญาฆ่าด้วยเจ้าปืนเล็กยาว ก็ร้องให้พวกช่วย...เครื่องบินเอย...จรวด..ปืนใหญ่...300 เมตรลงก็เอาของตัวเองยิงเอา...อยู่ใกล้ก็เอาดาบปลายปืนทิ่มแทง..หายใจรดหน้ากันก็เสียบด้วยมีดโบวี่....ไม่มีอะไรในมือก็บีบคอ จิ้มตา...แม้กระทั่ง..เออ..กัด. ..ฆ่าได้แล้วจึง..เฮ้อ..รอดตายแล้วเรา.....(แต่จะโดนอะไรอีกก็ไม่รู้..)....  ตอนนี้ไปเช่า SHooter มาดูเป็นรอบที่  13 ดีกว่า....


....นั่น ปืนเล็กยาวของข้าฯ...ตัวข้าฯห่อหุ้มด้วยเครื่องแบบสนาม...หลังบรรทุกเป้สนาม....สองเท้าหุ้มด้วยรองเท้าคอมแบท....บนหัวครอบไว้คือหมวกเหล็ก...ข้าฯเข้าหาข้าศึกด้วยสองเท้า....อยู่ใกล้ข้าศึกประดุจญาติมิตร...  " ข้าคือทหารราบ "  (ปัจจุบันสงคราม แบบนี้ไม่มีอีกแล้ว)..
จากอดีตทหารราบครับ   

[tao bangkhaen]

การประหารชีวิตของมนุษย์ซักคนหนึ่ง ...... ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยซักนิด....มันช่างต่างจากหนังโดยสิ้นเชิง....... การประหัตประหารกันในภาพยนต์ อาจดูแล้วท้าทาย ตื่นเต้น
หากคุณมีความโกรธแค้นเขา ..... แล้วคุณประหารเขา....คุณอาจรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น
แต่การประหารชีวิตมนุษย์ซักคนหนึ่ง โดยหน้าที่นั้น  คนประหาร..ซึ่งไม่เคยมีความโกรธแค้น คนถูกประหารเลยซักนิด....  ทำไปนานๆ มันไม่มีความสุขหรอกครับ ............หากสับสนทางความคิดขึ้นมาเมื่อไหร่ อาจพาลทำให้เสียสติเสียด้วยซ้ำไป
การซุ่มยิง ไม่ต่างอะไรกับการประหาร เพราะฝ่ายถูกยิง จะตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
น้ำตา เลือด ความเศร้าโศกเสียใจ มันจะเกิดขึ้นภายหลังการลั่นไกนั้นแล ......สาธุ
 

ว่างๆจะเชิญไปแสดงปราถกฐาธรรมเรื่องนี้............หน้าแถวหน่วยทหารราบหรือไม่ก็หน่วยทหารจู่โจมหน่อยนะครับ

สวัสดีครับพี่ ... คือผมลองเล่าเรื่องธรรมมะให้น้องเขาฟังดูเสียหน่อย เพราะตอนนี้ น้องเขายังไม่ได้เป็นหน่วยทหารใดๆ ทั้งสิ้น ก็เลยสงสัยว่า น้องเค้า นึกอย่างไร ถึงมีความประสงค์ที่จะเอาปากกระบอกปืนไปเล็งที่มนุษย์เสียตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย ทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าอบรมอุดมการณ์ใดๆเลย   น้องเขาคงดูหนังมาหรือกระไร ใคร่สงสัย  ก็เลยลองเล่าธรรมมะให้เขาฟังดู....ลองถ่ายทอดความรู้สึกให้เขารับรู้..ให้เขาไปลองคิดดูก่อน ..... แต่ถ้าเขารักจริง.....เราก็ได้แค่เล่าให้ฟัง
ส่วนทหารหน่วยที่พี่จะเชิญผมไปนั้น พวกเขามีอุดมการณ์ที่มั่นคงแน่วแน่แล้ว เรื่องที่ผมเขียน ถ้าพวกท่านเหล่านั้นได้ยินได้ฟัง มันคงกลายเป็นมุขตลกเสียมากกว่าครับ .....จริงๆ

[มะขิ่น]

การประหารชีวิตของมนุษย์ซักคนหนึ่ง ...... ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยซักนิด....มันช่างต่างจากหนังโดยสิ้นเชิง....... การประหัตประหารกันในภาพยนต์ อาจดูแล้วท้าทาย ตื่นเต้น
หากคุณมีความโกรธแค้นเขา ..... แล้วคุณประหารเขา....คุณอาจรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้น
แต่การประหารชีวิตมนุษย์ซักคนหนึ่ง โดยหน้าที่นั้น  คนประหาร..ซึ่งไม่เคยมีความโกรธแค้น คนถูกประหารเลยซักนิด....  ทำไปนานๆ มันไม่มีความสุขหรอกครับ ............หากสับสนทางความคิดขึ้นมาเมื่อไหร่ อาจพาลทำให้เสียสติเสียด้วยซ้ำไป
การซุ่มยิง ไม่ต่างอะไรกับการประหาร เพราะฝ่ายถูกยิง จะตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
น้ำตา เลือด ความเศร้าโศกเสียใจ มันจะเกิดขึ้นภายหลังการลั่นไกนั้นแล ......สาธุ
 

ว่างๆจะเชิญไปแสดงปราถกฐาธรรมเรื่องนี้............หน้าแถวหน่วยทหารราบหรือไม่ก็หน่วยทหารจู่โจมหน่อยนะครับ

สวัสดีครับพี่ ... คือผมลองเล่าเรื่องธรรมมะให้น้องเขาฟังดูเสียหน่อย เพราะตอนนี้ น้องเขายังไม่ได้เป็นหน่วยทหารใดๆ ทั้งสิ้น ก็เลยสงสัยว่า น้องเค้า นึกอย่างไร ถึงมีความประสงค์ที่จะเอาปากกระบอกปืนไปเล็งที่มนุษย์เสียตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย ทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าอบรมอุดมการณ์ใดๆเลย   น้องเขาคงดูหนังมาหรือกระไร ใคร่สงสัย  ก็เลยลองเล่าธรรมมะให้เขาฟังดู....ลองถ่ายทอดความรู้สึกให้เขารับรู้..ให้เขาไปลองคิดดูก่อน ..... แต่ถ้าเขารักจริง.....เราก็ได้แค่เล่าให้ฟัง
ส่วนทหารหน่วยที่พี่จะเชิญผมไปนั้น พวกเขามีอุดมการณ์ที่มั่นคงแน่วแน่แล้ว เรื่องที่ผมเขียน ถ้าพวกท่านเหล่านั้นได้ยินได้ฟัง มันคงกลายเป็นมุขตลกเสียมากกว่าครับ .....จริงๆ

เรื่องนี้เป็นมุมมองอีกมุมหนึ่งครับ .............แต่ผมคิดว่าอยู่ผิดที่ผิดทางไปหน่อยสำหรับกระทู้นี้ เหมือนกับที่ผมกล่าวว่า น่าจะไปพูดหน้าแถวทหารหน่วยรบ คงมีปฏิกริยาอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ..................

เวลาผมทำงาน และอยู่ต่อหน้าอริราชศัตรู.............ผมไม่ได้คิดหลักธรรมะอะไรหรอกครับ เรื่องหลักธรรมคำสั่งสอน เก็บเข้าหิ้งไว้ก่อน...................ทำภารกิจให้สำเร็จ เอาตัวให้รอด ...........

ฝ่ายตรงข้ามเขาก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรกับเรา...............เขาทำหน้าที่ของเขา เราทำหน้าที่ของเรา.............เอาธรรมะเรื่องการฆ่า การประหัตประหารกันมากล่าว ในเรื่องภารกิจทางทหาร............ผมบอกได้เลยว่า "ไม่เข้าท่า"ครับ.............และไม่ค่อยจะถูกกาละเทศะด้วย

[songporn]

ฮิฮิ มองต่างมุมครับ ดีครับๆ ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก กระทู้อย่างนี้ดีครับ น้องๆ ที่สนใจจะได้ตัดสินใจได้ถูก

[Don Quixote]

ครับ ผมก็ได้คิดดูแล้วน่ะครับแต่ผมก็คิดไม่ออกว่าผมควรจะเป็นอะไร

เพราะกีราก็เล่นได้ ดนตรีก็เล่นได้ เรียนก็เรียนได้

แต่ว่าแม่ของผมนั้นบอกว่าไม่ให้เป็นทหารน่ะครับ

เลยกำลังคิดอยู่ว่าควรจะไปตามที่คิดไว้หรือตามใจแม่ผมคือเป็นแพทย์

แล้วแพทย์ทหารนี่ได้ช่วยในการทำลายเป้าหมายป่าวครับ

ที่ผมเห็นคือช่วยในกำลังสนับสนุนนิครับ

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่แนะนำ ให้เรียนไปก่อน

เพราะถ้าเรียนจบคงมีความรู้หลายวิชาเอาไว้ตำนวณลม

รวมทั้งการแฝงตัวอีกมากมาย

ครับ ผมก็ได้คิดดูแล้วน่ะครับแต่ผมก็คิดไม่ออกว่าผมควรจะเป็นอะไร

เพราะกีราก็เล่นได้ ดนตรีก็เล่นได้ เรียนก็เรียนได้

แต่ว่าแม่ของผมนั้นบอกว่าไม่ให้เป็นทหารน่ะครับ

เลยกำลังคิดอยู่ว่าควรจะไปตามที่คิดไว้หรือตามใจแม่ผมคือเป็นแพทย์

แล้วแพทย์ทหารนี่ได้ช่วยในการทำลายเป้าหมายป่าวครับ

ที่ผมเห็นคือช่วยในกำลังสนับสนุนนิครับ

ขอบคุณทุกท่านมากครับที่แนะนำ ให้เรียนไปก่อน

เพราะถ้าเรียนจบคงมีความรู้หลายวิชาเอาไว้ตำนวณลม

รวมทั้งการแฝงตัวอีกมากมาย

การสงราม และการทหารเป็นเรื่องของภาพรวม เป็นแพทย์รักษาชีวิตรักรบฝ่ายเรา มีคุณค่าในการทำลายข้าศึกไม่แพ้กระสุนจากฟลซุมยิงเก่งๆ ครับ

คือพรุ่งนี้ผมเรียนพิเสดบ่าย4โมงเย็นน่ะครับ

แล้วตอนนี้คือผมคิดว่าโตแล้วน่ะครับ เหอๆ

สูง 180 แล้วน่ะครับ

ไปสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร .................เลือกเหล่า ทบ. หรือ ทร.

เมื่อเรียนที่ ทบ.แล้วให้เลือกเหล่า ทหารราบ  และถ้าเรียน ทร. ให้เลือกพรรคนาวิกโยธิน เหล่าทหารราบ ............เรียนให้จบ ...............

เลือกลงในหน่วยกำลังรบ คือ กองพันทหารราบ หรือ กองพันรบพิเศษ เท่านั้น...................และควรจะทำหน้าที่ ผบ.หมวดปืนเล็กหรือ รอง. ผบ.ชุด-ผบ.ชุด รพศ.เท่านั้นด้วย..................

แล้วหาข้อมูลจาก โรงเรียนทหารราบ ศูนย์ทหารทหารราบ ว่าเปิดหลักสูตรพลแม่นปืนเมื่อไหร่ ..................แล้วขออนุญาตผู้บังคับบัญชา ให้หน่วยส่งเข้าเรียน...............และต้องเรียนหลักสูตรพลแม่นปืนให้ได้คุณวุฒิระดับเหรียญทอง .........................

แล้วขออนุญาตผู้บังคับบัญชาให้ส่งเข้าเรียนหลักสูตรพลซุ่มยิงต่อไป..................

สิ่งที่ควรทำตามลำดับคือ

1. เป็นเด็กดี ช่วยเหลือพ่อ-แม่ ตั้งใจเรียน อยู่ในโอวาท ..................เรียนให้เก่งๆ เขียนภาษาไทยให้ถูกก่อน

2. สอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารให้ได้ ............... และเรียนให้จบ

3. เข้าไปเรียนในโรงเรียนนายร้อย จปร. ให้ได้ และเรียนให้จบ ...และต้องเลือกเหล่าทหารราบให้ได้ รวมทั้งเลือกลงในหน่วยรบ เช่นกองพันทหารราบ หรือกองพันรบพิเศษ ให้ได้.................

4. ตั้งใจทำงาน แสดงความเป็นผู้นำหน่วยกำลังรบ และใช้ความรู้ความสามารถ ให้ผู้บังคับบัญชาเห็น.......................หน่วยจะส่งไปไหน ต้องไป โดยไม่มีข้อโต้แย้ง.............เมื่อนายไว้ใจ และเชื่อถือ ก็เริ่มขออนุญาตไปเรียน...............ถ้านายให้ไป และหน่วยนั้นๆ ต้องใช้พลซุ่มยิง ก็ไปเรียน

แค่นี้เอง..........ง่ายจะตายไป

ข้อสำคัญ..............เริ่มต้นที่เป็นเด็กดีก่อน เรียนให้เก่งๆ

คือพรุ่งนี้ผมเรียนพิเสดบ่าย4โมงเย็นน่ะครับ

แล้วตอนนี้คือผมคิดว่าโตแล้วน่ะครับ เหอๆ

สูง 180 แล้วน่ะครับ

ไปสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร .................เลือกเหล่า ทบ. หรือ ทร.

เมื่อเรียนที่ ทบ.แล้วให้เลือกเหล่า ทหารราบ  และถ้าเรียน ทร. ให้เลือกพรรคนาวิกโยธิน เหล่าทหารราบ ............เรียนให้จบ ...............

เลือกลงในหน่วยกำลังรบ คือ กองพันทหารราบ หรือ กองพันรบพิเศษ เท่านั้น...................และควรจะทำหน้าที่ ผบ.หมวดปืนเล็กหรือ รอง. ผบ.ชุด-ผบ.ชุด รพศ.เท่านั้นด้วย..................

แล้วหาข้อมูลจาก โรงเรียนทหารราบ ศูนย์ทหารทหารราบ ว่าเปิดหลักสูตรพลแม่นปืนเมื่อไหร่ ..................แล้วขออนุญาตผู้บังคับบัญชา ให้หน่วยส่งเข้าเรียน...............และต้องเรียนหลักสูตรพลแม่นปืนให้ได้คุณวุฒิระดับเหรียญทอง .........................

แล้วขออนุญาตผู้บังคับบัญชาให้ส่งเข้าเรียนหลักสูตรพลซุ่มยิงต่อไป..................

สิ่งที่ควรทำตามลำดับคือ

1. เป็นเด็กดี ช่วยเหลือพ่อ-แม่ ตั้งใจเรียน อยู่ในโอวาท ..................เรียนให้เก่งๆ เขียนภาษาไทยให้ถูกก่อน

2. สอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารให้ได้ ............... และเรียนให้จบ

3. เข้าไปเรียนในโรงเรียนนายร้อย จปร. ให้ได้ และเรียนให้จบ ...และต้องเลือกเหล่าทหารราบให้ได้ รวมทั้งเลือกลงในหน่วยรบ เช่นกองพันทหารราบ หรือกองพันรบพิเศษ ให้ได้.................

4. ตั้งใจทำงาน แสดงความเป็นผู้นำหน่วยกำลังรบ และใช้ความรู้ความสามารถ ให้ผู้บังคับบัญชาเห็น.......................หน่วยจะส่งไปไหน ต้องไป โดยไม่มีข้อโต้แย้ง.............เมื่อนายไว้ใจ และเชื่อถือ ก็เริ่มขออนุญาตไปเรียน...............ถ้านายให้ไป และหน่วยนั้นๆ ต้องใช้พลซุ่มยิง ก็ไปเรียน

แค่นี้เอง..........ง่ายจะตายไป

ข้อสำคัญ..............เริ่มต้นที่เป็นเด็กดีก่อน เรียนให้เก่งๆ

โอ อย่างนี้เรียกง่ายหรือครับพี่

[ห ม า ย จั น ท ร์]

ไม่ได้เป็นทหาร ครับ แต่ก็มีความนิยม ชมชอบและขอบคุณสำหรับสิ่งที่ทหารหาญได้ทำแทน

หลาย ๆ สิ่ง ที่ชาวบ้านอย่าง เรา ๆ ทำไม่ได้ และเชื่อว่า สิ่งที่ทหารยึดมั่นตลอดมา

นั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องครับ  

[Southlander]

ในบรรดาบุคคลในเครื่องแบบ ทหาร คือบุคคลที่ผมศรัทธาแบบบูชามากที่สุดไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน (ผมห้อยเหรียญสมเด็จพระนเรศวรมหาราชติดคอเสมอ)
ผมเรียนประวัติศาสตร์ชาติไทยในอดีตแล้วสำนึกในวีรกรรมและบุญคุณของท่านเหล่านั้นเสมอที่ผมได้มีแผ่นดินนี้อยู่ไม่พูดเอาใจเข้าข้างใครทั้งสิ้น...ถึงแม้ผมไม่มีโอกาสเป็นแถมตอนคัดเลือกทหารผมหยิบได้ใบดำแล้วยังเสือกดีใจอีก
   เคยอ่านคำตอบกระทู้หนึ่ง....ในประชากร 100 คน จะต้องมีคนหนึ่งเสียสละไปเป็นทหาร 99 คนที่เหลือจักต้องทำงานเสียสละเลี้ยงดูเพื่อครอบครัวทหารครอบครัวนั้น
ตอนนี้ผมเป็น 1 ใน 99 ผมจึงเต็มใจทำงานเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวทหารครอบครัวนั้น (โดยการเสียภาษีอย่างเต็มใจไม่หลีกเลี่ยง)


ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็น คำพูดของท่านผู้การมะขิ่น ถ้าผิดก็ขออภัยครับ

[vinchy]

          ผมเป็นนักศึกษาวิชาทหารที่จบชั้นปี 5 ครับ
ผมชอบเวลาครูเล่าเรื่องราวการทำงานของทหารให้ฟัง

มากที่สุด ครูทหารสอนให้เราอดทน อดกลั้น และเสียสละ
เราได้รู้จักตัวเอง รู้จักเพื่อน รู้จักผู้ใหญ่ และได้เรียนรู้อะไร

อีกมากมาย ทุกวันนี้ ผมมาเป็นตำรวจ ผมยังยึดแบบแผน
หลายๆอย่างที่ครูทหารเคยสอนไว้ มาใช้ในชีวิตประจำวัน

อยากเป็นกำลังใจให้ น้อง berzerger มุ่งมั่นไปสู่สิ่งที่ฝัน
อย่าท้อ อย่าถอย สู้ สู้ น้องเอ๋ย ประเทศเราต้องการคนดี
คนกล้า

[มะขิ่น]

   เคยอ่านคำตอบกระทู้หนึ่ง....ในประชากร 100 คน จะต้องมีคนหนึ่งเสียสละไปเป็นทหาร 99 คนที่เหลือจักต้องทำงานเสียสละเลี้ยงดูเพื่อครอบครัวทหารครอบครัวนั้น
ตอนนี้ผมเป็น 1 ใน 99 ผมจึงเต็มใจทำงานเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวทหารครอบครัวนั้น (โดยการเสียภาษีอย่างเต็มใจไม่หลีกเลี่ยง)


ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็น คำพูดของท่านผู้การมะขิ่น ถ้าผิดก็ขออภัยครับ

เป็นหลักการทางยุทธศาตร์ทางทหารของชาติประการหนึ่งครับ .................

หลักการ ประชากร 1 คน เป็นทหาร อีก 99 คน ต้องเลี้ยงดู จ่ายเงินเดือน ทำอาวุธ ทอเสื้อผ้า ฯลฯ ให้คนๆนี้ .....................หลักการนี้ยังใช้อยู่เมื่อเกิดศึกสงคราม

แต่จะใช้สัดส่วนนี้ในยามสงบไม่ได้ครับ .............. เพราะ สิ้นเปลืองและ เทคโนโลยี่ก้าวหน้าไปมาก................ถ้ายังใช้อยู่ ประเทศไทย มี 62 ล้านคน จะต้องมีทหารประจำการ 620,000 คน  หรือจีน มี 1600 ล้านคน ต้องมีทหารประจำการ 16 ล้าน ..............

[Berzerger]

ขอบคุณที่แนะนำครับ

อยากจะถามว่าถ้าจบ รด. 5 ปีแล้วจะเป็นว่าที่ร้อยตรี

แล้วจะสามารถบรรจุเข้าทหารราบได้รึป่าวครับ

ตอนนี้ผมเรียน รด ปี 1 สวนเจ้าเชตุครับ