ฟังจากเรื่องที่คุณดาวเล่ามา ที่พยายามมองให้เป็นเรื่องขำ เพื่อลดความเครียดเพื่อหวังจะประครองครอบครัว
บอกตามตรง ว่าผมขำไม่ออกกับสันดานของคนแบบนี้ ที่มันคิดรักแต่ตัวเอง
จะต้องไปทนมันอีกทำไม .
ถ้า คนที่ผมคบเป็นเพื่อนและรู้่ว่ามันกระทำเลวแบบนี้
ผมจะไม่คิดเตือนมันเลย และไม่คิดคบมันเป็นเพื่อนอีกต่อไป.
ขอบคุณค่ะพี่ Ro@d ดาว..นำเรื่องต่างๆ มาเล่าปลอบใจตัวเองจริงๆ ให้รู้ว่าคนอื่นๆ เขาก็เจอกันนะ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องจริง
ฟังพี่และเพื่อนๆ เล่าให้ฟัง แรกๆ ที่เจอปัญหากันก็เครียด พอนานๆ เข้าเล่ากันขำ ๆ ใน หมู่เพื่อนๆ แต่..พอเจอเรื่องของตัวเอง
ขำไม่ออก ไม่กล้าเล่า แค่นึกถึงน้ำตาไหลแล้วค่ะ ไม่กล้าเขียนเรื่องของตัวเองจริงๆ เผลอเขียนความในใจตอนตอบกระทู้คุณ NU1
เพราะอยู่ในเวลาเครียดนอนไม่หลับ พอกลับไปอ่านข้อความที่ตัวเองเขียนอีกครั้งยังน้ำตาไหลเลยค่ะ
พยามยามจะลืมมันเหมือนกันค่ะ.
ตัดใจเลิกกันแล้ว ก็อย่าไปนึกถึงหรือจำเรื่องดีเรื่องเลวของเขาเลยครับ
ทำใจเริ่มความรู้สึกดีๆมีความสุข รักตัวเอง รักลูก มองดูความเจริญเติมโตของเขา
ให้ความสุขลูกเราดีกว่า ผมเองก็เคยหลุดโลก หลงระเริงเรื่องแบบนี้ไปบ้างเหมือนกัน
ใครเตือนก็ไม่ฟัง ตอนมีคนอื่น คนใกล้ตัวน่าเบื่อมากๆ คุยอะไรก็ไม่ถูกหู คนที่ใจมันอยากจะไปเ อาความดี
เอาพระมาพูด มาฉุดก็ไม่อยู่ครับ ตอนลูกสาวผมอายุ10กว่าขอบ พูดบอกผมครั้งหนึ่ง บอกว่า พ่อจะทำอะไร
จะขุดหลุมฝังตัวเองใหญ่เท่าไหนหนูก็ไม่ว่า แต่พ่ออย่าดึงหนูและแม่ลงหลุมฟังไปกับพ่อเลย
เขาบอกเป็นภาษาอังกฤษ แปลเป็นไทยได้แบบนี้
อ่านแล้วซึ้งจริงๆ ค่ะ.
เห็นเขาพูดกันว่า ผู้ชายจะมีแบบนี้ครั้งหนึ่งในชีวิต จะมากจะน้อยแล้วแต่ ไม่รู้ว่าจริงขนาดไหนนะ