ทอง มาอยู่กับผมช่วงต้นปี 2543 ขณะอายุประมาณ 3 เดือน ต้นทางจากโคราช มาพร้อมนางนาคครอกเดียวกัน
พี่น้องร่วมครอกที่เหลือ เด็กบอกว่า "แลกถังไปหมดแล้ว"
ภาพนี้อายุประมาณ 10 ปี หน้าตามันเหมือนหมามีปัญหาให้คิดตลอดเวลา แต่ผมว่ามันตาสั้นมากกว่า ต้องขมวดคิ้ว
หายากครับ ภาพทองที่หน้าเรียบ
เพราะมันชอบออกไปลาดตระเวณในซอยเป็นประจำ ริ้วรอยจากการต่อสู้มากมาย ค่าหมอรวมๆ แล้วราวห้าหมื่น
เวลาอยู่บ้าน ก็ชอบนั่งนอนจินตนาการว่าได้ออกไปประกาศอาณาเขตข้างนอก ซึ่งมันถือเป็นหน้าที่ควรทำ
ตั้งแต่อายุได้สิบขวบ เราก็ไม่ให้มันออกข้างนอกอีก มันเสียใจมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกหมาสองขาไม่มีความรับผิดชอบกันเลย
ที่นอนประจำของมันคือใต้โต๊ะกินข้าว มันจองหนึ่งช่อง ถึงไม่ได้กินอะไรก็จะนอนตรงนี้แหละ
ภาพนี้ถ่ายไว้ดูว่า มันแก่หนวดหงอกแล้ว 16 มี.ค. 55 ท่าทางมันไม่ค่อยสบาย ให้ตับย่างของชอบก็ไม่กิน
พาไปหาหมอ หมอบอกว่า "หัวใจรั่ว" ต้อง admit เข้ารักษาตัวด่วน ตกลงกันว่าพรุ่งนี้จะเอาไปที่สัตวแพทย์จุฬา
ยังไม่ทันขึ้นรถ มันก็หมดลม
RIP my friend. The years we had together were really great. You actually taught me many things.
เออ... หมาไทยมันจะเข้าใจภาษาอังกฤษไหมเนี่ย
-ผมเกือบจะสรุปว่าการรักหมารักแมว ฯลฯ เป็นเครื่องวัดความเจริญอย่างหนึ่งของสังคมไปแล้ว แต่เกรงว่าเป็นตรรกะที่โง่ไปหน่อย..(โฮ) 
