นางรำเฮี้ยน

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน

บนทางหลวงหมายเลข 323 จากแยกแก่งเสี้ยนผ่านน้ำตกเขาพัง(ไทรโยคน้อย)มุ่งหน้าสู่ อช.ไทรโยค จะต้องผ่านรีสอร์ทด้านซ้ายมือหลายต่อหลายแห่งซึ่งล้วนอยู่ริมแม่น้ำแคว และในทุกค่ำคืนตามห้องอาหารของรีสอร์ทชั้นนำจะมีการแสดงต้อนรับผู้เข้าพักเสมอ ๆ

ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่ง เลยน้ำตกไทรโยคน้อยไปประมาณ 7 กม. ทางเข้ารีสอร์ทเป็นทางลงค่อนข้างชันมาก ทุกศุกร์และเสาร์จะมีนาฏศิลป์มอญแสดงให้แขกชมในเวลาอาหารค่ำเสมอ

วันนี้ก็เช่นกัน เวลาประมาณ 17.00 น. ของฤดูหนาว นายวิรัชคนรถได้รับคำสั่งให้ไปรับนางรำซึ่งบ้านอยู่ไกลออกไปตามถนนเส้น 323และเลี้ยวขวาเข้าไปอีกประมาณ 1 กม. นางรำที่ไปรับเป็นสาวไทยเชื้อสายมอญ

วิรัชขับรถกระบะโฟว์วีล 4 ประตู ออกไปรับเวลาประมาณ 17.20 น. ตามเส้นทางที่คนติดต่อบอกมาพอเลี้ยวเข้าซอยไปประมาณ 1 กม.ก็พบหญิงสาวยืนรออยู่ในชุดนางรำมอญ พอรถจอดวิรัชก็ทักทายและเรียกหญิงคนนั้นขึ้นรถ นาฏศิลป์สาวขึ้นนั่งเบาะหลังแต่ไม่พูดตอบแต่ประการใดมิหนำซ้ำวิรัชยังสังเกตุเห็นรอบดวงตาที่ค่อนข้างดำคล้ำและกิริยาที่เย็นชา

ฤดูหนาวความมืดมาเยือนเร็วกว่าฤดูอื่น เวลาประมาณ 17.45 น.ก็เริ่มโพล้เพล้แล้ว วิรัชขับรถกลับตามเส้นทาง 323 ไปได้พักหนึ่ง พลันสายตาก็เห็นหญิงชรากำลังเดินข้ามถนนโดยไม่มองรถ วิรัชเหยียบเบรคจนตัวโก่ง พร้อมกับสบถดังลั่น ว่า "อยากตายหรือไงยาย" พอขับรถต่อไปและหันหลังมองกระจกหลังปรากฤว่า ไม่เห็นทั้งหญิงชราที่ถนนและนางรำในรถ ในใจวิรัชแกคิดทันที "เอาหละโว้ยมีหวังกูโดนเข้าแล้ว" แต่ก็แข็งใจขับต่อไปอีกประมาณ ครึ่งกม. ก็หันไปมองกระจกหลังใหม่

ทีนี้วิรัชต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อภาพในกระจกหลังเห็นหญิงสาวนางรำนั้นนัยตาฉายแววอาฆาต ที่สำคัญใบหน้าที่เกลี้ยงสะอาดบัดนี้เต็มไปด้วยเลือด เต็มใบหน้า วิรัชผ่อนคันเร่งแล้วแข็งใจถามนางรำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "น น น น้องเป็นอะไรตาย..อะ"

แล้วน้ำเสียงที่แหบแห้งแสดงความโกรธแค้นก็ดังขึ้นทันที่ " ตายพ่อมึง นะซิ กรูกำลังก้มลงแคะขี้มูกอยู่ มรึงเสือกเบรคซะแรง นิ้วกรูเลยทิ่มรูจมูกจนเลือดกำเดาไหลเลอะหน้าตาไปหมดแล้ว เห็นมั้ย...."

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นางรำเฮี้ยน (อ่าน 2644 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้