อู้ถึงแอ่วห้วยยามหนาว
เมื่อก่อนมีละอ่อนคน มันใคร่ไปแอ่วตวย ก้อปากั๋นไป จำได้ว่าเป๋นห้วยฮูหอน (หอนเป๋นตั๋วจะได ผมบะเกยหัน ไผฮู้จ้วยบอกจิ่ม) เกยหันแต่ฮูมัน
ทีนี้ตกมะแลงปากั๋นเข้าป๋าง ดังไฟแวดผ่ออย่างกับกองฟอนเผาผี
บะอ้ายคนนั้นมันบะนอนตวย ขอไปนอนคนเดียวตี้หนึ่ง บอกว่าจะนอนเอาบรรยากาศ
มันก่อขึ้นไปบนป๋าง เตียวไปหน้อย
ปะใส่มุ้งหมู (ที่นอน) โม้งหมูเก่า ผ่อมันขบหญ้ามากองแล้วนอน เขาคงกึดว่าถ้าจะอุ่นอี้ก้า จัดแจ๋งเอาเปลเข้าปู๋แล้วนอน
ยังบะตันได้กิ๋นข้าวแลง ผ่อมันล่นลงมาละ แก้เสื้อ แก้ผ้า หมดจุ้นลุ่น
ใจ๋ก่อนึกว่าโดนหมูข่มขืน หันมันแก้ผ้า
เป๋นว่าโดนแมงต่ำแอ่ หรือเห็บขาว เต็มตั๋ว แห๋มคนบอกขี้คร้านไซ้เห็บออก จะเอาไฟลน
บะนานต๋าย ผ่อมันเป๋นตุ่มหยั่งกับเอดส์ แหม สาม สี่เดือน กำนั้นถ้าจะหลาบ กับบรรยากาศตี้นอนหมู
