เอามาเล่าเจื้อ หื้อ พ่อแม่พี่น้องฟัง
ตำรา สินาด ( ปืนของท่าน หมานหรือไม่ )
สำหรับพราน นักล่า ลองมาดูว่า ปืน ของท่าน หมานหรือเปล่า พรานโบราณ มีสูตรที่สืบเนื่องมาตั้งแต่โบราณ ว่าการที่จะเลือกซื้อปืนให้เป็นมงคล เอาเข้าป่า ยิงล่าสัตว์ป่าได้ขนิด ตำน้ำพริกแกงรอไว้เลย เรามาผ่อ กั๋นครับ
ตามตำรา กำหนดให้เอานิ้วหัวแม่มือของตนมาเป็นมาตรวัดความยาวของลำกล้องปืน วิธีการวัดนั้น ให้ใช้หัวแม่มือของตนเองวัด โดยใช้หัวแม่มือซ้าย และขวา กดเรียงสลับไล่กันไป จนสุดปลายลำกล้อง โดยนับหัวแม่มือแรกที่วางลงไปนั้นว่า ตูมตายเสี้ยง หัวแม่มือที่วางลงไปเป็นอันที่สองว่า หน้าเขียงก่อง
เมื่อจบลงไปแล้ว ก็จะย้อนประโยคมาเริ่มต้น นับไปเรื่อย ๆ จนกว่าหัวแม่มือ จะสุดปลายลำกล้องปืน ว่าเป็นประโยคใหน ก็จะดูความหมายของประโยคนั้นว่าจะเป็นมงคล ให้โชคลาภ หรืออับโชค
ประโยคที่พรานเอ่ยตามตำราว่าดังนี้ ตูมตายเสี้ยง หน้าเขียงก่อง ขน่องยานดาย หนีไปตายไพรอื่น แห่เจ้าหมื่นเข้าเมือง เก็บผักเหลืองใส่ตระกร้า งว้างี้แบกคืนดาย
ต่อไปจะเป็นความหมายครับ
๑. ตูม ตายเสี้ยง ยิงตูมสัตว์ก็ตายเกลี้ยง ได้ตัวทุกนัด ประเภท วัน ช็อต วัน คิล
๒. หน้าเขียงก่อง ยิงสัตว์ได้มากมาย หั่นทำเนื้อจนหน้าเขียงสึกกร่อน
๓. ขน่องยานดาย แบกปืนเข้าป่า เดินหาเนื้อจนเหนื่อยขาลาก ยังไม่พบเนื้อเลยสักตัว
๔. หนีไปตายไพรอื่น ปืนไม่คม ถึงยิงถูกก็หนีไปซุกตัวที่อื่นไม่ได้ตัว
๕. แห่เจ้าหมื่นเข้าเมือง มีลาภ ยิงได้สัตว์ใหญ่ ถึงต้องช่วยกันหามกลับบ้าน
๖. เก็บผักเหลืองใส่ตระกร้า ไม่มีโชคลาภ เข้าป่าไม่พบเนื้อ ต้องหาเก็บผักป่าเอามากิน
๗. งว้างี้แบกคืนดาย ไม่มีลาภ ต้องแบกปืนกลับบ้านมือเปล่า
ด้วยเหตุที่ว่าขนาดหัวแม่มือของคนเรามีขนาดบะเท่ากัน บ่ มีมาตรฐาน ฉนั้น ปืนกระบอกเดียวกันอาจเป็นโชคลาภกับคนหนึ่ง แต่กลับไม่เป็นโชคลาภสำหรับอีกคนก่อได้ มันสำคัญที่หัวแม่มือ ของแต่ละคนครับ ทีนี้ ท่านลองวัดปืนของท่านดูก็ละกัน ส่วนปื๋น ของผมยาว ซาวแปดนิ้ว นับเมื่อใด ก่อตกตี่แปด ..... คนเฒ่าเปิ้ลบอกมาว่า ...... ล้างมือ นั่ง ถ้า รอกิ๋น อิ ๆ
