พันธมิตรส่วนมากมือเปล่า... แล้วก็มีแต่ผู้หญิงกับคนแก่.... หลายๆสถานการณ์ ที่รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บตัวฟรีๆ เหมือนในข้อความเหตุการณ์ของ
พี่ chew
แต่ทำไมหลายๆคน
ยอม ยอมเป็นเบี้ย ยอมเสียสละ ยอมเพื่อแลกกับอะไร โดยไม่รู้ว่าทำไม
เรื่องพูดน่ะง่าย แต่ทำ...ยากมากครับ...... มันไม่มีเหตุผลจริงๆ.... เป็นสำนึกล้วนๆ.....
วันที่ 7 ตุลาคม ผมเองเป็นเพียงกองหนุน สภาพร่างกายยังไม่ปกติดี เพิ่งจะผ่าตัดมาได้ไม่นานเท่าไร..... ในเวลานั้น แฟนห้าม ถึงกับต้องทะเลาะกัน แต่ก็ต้องไป....... หลังจากที่โทรชวนเพื่อน ไปรอเพื่อนปิดร้าน กว่าจะระดมพลกันได้ ไปถึงก็บ่ายๆแล้วครับ บ่ายแก่ๆถึงเย็นๆหัวค่ำอยู่ในบริเวณทำเนียบกับกลุ่มเพื่อน+คุณลุง+หม่าม๊าเพื่อน (อายุจะ 70 ปีแล้วมาแทบทุกวัน) เย็นๆหัวค่ำก่อนที่พธม.จะถอยกำลังจากรัฐสภา ผมก็อยู่แถบมัฆวาน-แยกหน้าลานพระบรมรูป ไม่ได้ไปถึงบชน. ชุลมุนเป็นช่วงๆ มันมาเป็นระยะๆ มีข่าวลือว่าจะสลายกลุ่มผู้ชุมนุมในคืนนั้น แต่ประมาณ 5 ทุ่มกว่าก็เริ่มจะสงบ (หมดเสียงยิงระเบิดแก๊สน้ำตารอบสุดท้าย) ดึกๆผมก็นอนเดี้ยงอยู่แถวเสบียงขวดน้ำดื่มบริเวณเวทีมัฆวานนั่นแหล่ะครับ รู้สึกอีกทีก็ตีสาม กว่าจะถึงบ้านก็ตีสี่กว่าแล้วครับ เหนื่อยๆ เบลอๆ สลบยาวตื่นมาเที่ยง + เจ็บแผล ลางานไปอีกวัน.......
หากรวมอยู่กันน้อย ไม่มีพลัง มันก็จะใช้วิธีการใดๆมาทำร้ายได้อีก...... ก็ได้แต่หวังว่า คงไม่น่าจะมีความรุนแรงใดๆเกิดขึ้นอีกแล้วครับ แต่ถ้ามีความจำเป็นและโอกาส ก็อาจได้เจอกัน.... ยังยืนยันว่าไม่ได้เห็นด้วยกับพันธมิตรในหลายๆเรื่อง แต่เหตุที่ไปก็เพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่รัฐบาลกระทำต่อประชาชนในช่วงเช้าครับ
คุณ gupod1 ปลอดภัยดีนะครับ โดนอะไรบ้างหรือเปล่า อยู่แถวไหน ตอนไหนครับ
อ้อ! วันนั้นผมใส่เสื้อเชิ้ตขาวลายทาง+กางเกงทำงาน+สะพายเป้ครับ
แตกต่างก็ไม่เป็นไร หากไม่หยาบคาย...... ใช้ข้อมูล เหตุผลและสันติวิธี...... ส่วนตัวผมเอง ยอมรับได้ครับ
