ตอนนี้ชาว อวป เริ่มมีความเห็นไม่ตรงกันแล้ว กลัวว่าพูดเรื่องการเมืองมากๆ จะทำให้เสียเพื่อนที่ชอบอะไร เหมือนๆกัน ผมอายุ 28 ได้แต่อ่านความเห็นไม่กล้าออกความเห็น เพราะความที่นับถือพี่ๆทุกท่าน
ถ้าคนเราเห็นเหมือนกันทุกเรื่องก็คงจะเป็นคนเดียวกันแล้วครับ ไม่มี 2 สิ่งในโลกที่เหมือนกันเปี๊ยบหรอกครับ
ท่านเสนอความคิดเห็นได้ครับ คิดต่างก็ไม่เป็นไร ถ้าใจกว้างก็ไม่เสียเพื่อนหรอกครับ อาจจะได้เพื่อนใหม่อีกเพียบ
อย่างนึงที่ผมเรียนรู้จากการเป็น พธม. , ซึ่งผมพึ่งเริ่มใช้ปีนี้เอง, คือ
การมีจิตสาธารณะ สมัยก่อนตอนปี 48 - 49 ผมแค่ไปร่วมเกือบทุกวันตามกิจกรรมต่างๆ แต่ไม่ได้คิดว่าตัวเองห่วงใยหรือกังวลกับการชุมนุมนัก พูดง่ายๆยังเห็นแก่ตัว หรืออัตตามากอยู่ ทั้งๆที่ก็ไปนอนอยู่สนามหลวงหลายอาทิตย์
แต่ปีนี้หลังจากกว่า 4 เดือน ของการไปร่วมชุมนุมปีนี้ ผมเริ่มเรียนรู้ว่าการที่พธม. อยู่กันได้เพราะการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กับคนข้างเคียงเราในขณะนั้นโดยไม่ได้เลือกว่าเขาเป็นคนที่ท่านรู้จักหรือเปล่าเสมือนว่าเขาเป็นเพื่อนเป็นญาติ เป็นสิ่งที่ดีอย่างมากครับ มันทำให้เราลดอัตตาลงอย่างมาก และการปฏิบัติต่อกันด้วยการรักษาประเพณีไทยคือการไหว้ทำให้จิตใจเราอ่อนโยนลง เราซึมซับจิตวิญญาณของการเป็นพี่น้องสืบสายเลือดเดียวกัน ทุกคนห่วงใยกัน ไม่เอาฐานะว่ากูมีมากกว่ามึงมาเป็นสิ่งที่ทำให้ ความเป็นคนไทยเท่าเทียมกันหายไปครับ ผมแอบสังเกตุเห็นความมีไมตรีต่อกันของคนทุกมุมเมืองในที่ชุมนุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเราปักหลักที่ทำเนียบอย่างที่ผมไม่ได้เห็นมานาน
ถ้าท่านใดอายุมากพอและจำช่วง 14-16 ตค 16 ได้จะสังเกตุเห็นว่านร. โรงเรียนที่เคยตีกันสามารถไปมาหาสู่กันได้โดยไม่ทะเลาะเบาะแว้ง ช่างกลหลายๆที่มีความเป็นมิตรกัน บ้านผมเป็นแหล่งรวมทั้งนร. สวนกุหลาบรุ่นที่ตอนนี้เป็นเจ้าของรร. เอเซียแล้ว อำนวยศิลป์ กนกอาชีวะ และอื่นๆ โดยที่เขาเจอกันจากการชุมนุมเช่นกัน ผมชอบบรรยากาศนี้ครับ จนจะบอกว่าเสพติดแล้วก็ได้ครับ เข้าไปทำเนียบแล้วสบายใจไม่เครียด ถึงแม้เวลาที่ต้องออกไปเผชิญหน้ากับตร. อีกก็เช่นกัน เราไม่ได้โกรธตร.มากมายครับ แต่เราไม่ชอบฆาตกรในเครื่องแบบครับ
ผมไม่รู้ว่าท่าน kookkik เป็นสมาชิกเฉพาะกิจหรือเปล่า แต่ตราบใดที่ท่านรักชาติ และในหลวงเหมือนผม เราคุยกันได้ครับ ไม่ว่าท่านจะคิดยังไง แต่ถ้าท่านกล่าวล่วงพ่อหลวงเมื่อไหร่ เป็นเพื่อนหรือพี่น้องตั้งแต่เกิดผมก็ตัดได้ครับ
ด้วยความนับถือ
