ผมเห็นด้วยกับที่พี่สมชายว่ามานะครับ ตรงใจ.. ตรงตามความรู้สึกที่อัดอั้นมานาน...
ทุกวันนี้ที่บ้านเมืองมีปัญหา สาเหตุก็มาจากการที่มีผู้คนจำนวนหนึ่ง (ที่จริงอาจเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ)
ซึ่งใช้ชีวิตโดยไม่สนใจติดตามข้อมูลข่าวสาร ไม่มีความรู้เรื่องเหตุบ้านการเมืองใดๆ ไม่ต้องเสียภาษีอากรให้รัฐ
แต่จะหวังรอรับความช่วยเหลือจากภาครัฐไปวันๆ เมื่อถึงเวลาเลือกตั้ง คนกลุ่มนี้ก็พร้อมที่จะขายสิทธิขายเสียง
พร้อมที่จะเลือกใครก็ได้ เพื่อแลกกับเงินเพียงไม่กี่ร้อย พร้อมที่จะเลือกตามที่ถูกชี้นำ โดยไม่มีจิตสำนึก
ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ฯลฯ น่าเศร้าที่คนกลุ่มนี้มีสิทธิมีเสียง และเป็นผู้กำหนดชะตาของประเทศชาติ
ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ความจนความรวย แต่อยู่ที่คุณสมบัติที่เหมาะสมของผู้มีสิทธิเลือกตั้งครับ
นิยามของคำว่าประชาธิปไตย ที่ผมเคยท่องตอนเด็กๆ คือระบอบการปกครองที่ทุกคนมีสิทธิมีเสียงเท่าเทียมกัน
แต่ทุกวันนี้ผมเริ่มไม่เห็นด้วยกับนิยามที่ว่า... มันเหมาะสมสำหรับประเทศที่ได้มีการพัฒนาประชากร
ให้มีคุณภาพถึงจุดๆ หนึ่งแล้ว
ผมคิดเห็นอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าผมดูถูกเหยียบย่ำคนระดับล่างนะครับ เพราะเขาก็มีคุณค่าความเป็นคนเหมือนกัน
และเป็นกลไกที่สำคัญของประเทศในเรื่องอื่นๆ แต่ว่าสำหรับสิทธิในเรื่องที่เขาไม่มีคุณสมบัติเหมาะสม
ก็ยังไม่สมควรได้รับสิทธินั้นครับ แล้วก็จบที่คำถามเดียวกันคือ จะทำอย่างไรและใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
ที่จะพัฒนาประชากรให้มีความพร้อมกับระบอบประชาธิปไตยตามนิยามที่ว่าครับ
