ขอคุยเรื่อง จิต วิญญาณ เวียนว่ายตายเกิด ภพภูมิ กฎแห่งกรรม

[Nat_usp]

สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกท่าน

ผมขอท้าวความก่อนว่า

เมื่อเช้าวันที่ 14 ต.ค. 2551 ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 เวลาประมาณ 04:00 น.

คุณแม่ผมจากครอบครัวไปอย่างสงบ ขณะอายุเพียง 64 ปี ณ ที่บ้าน ที่เตียงนอนของท่าน

โดยขณะที่ท่านจากไป หลานสาวก็นอนอยู่ข้างๆท่าน โดยมีคุณพ่อผมนอนอยู่ข้างเตียงนอน ( พื้นห้อง )

การจัดการตามประเพณีเป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความปลาบปลื้มเล็กๆ คือ


1.ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมางานสวดค่อนข้างมากในทุกคืน ( น้อยสุดประมาณ 20 คน มากสุดประมาณ 80 คน )

เพราะคุณแม่ผมเป็นเพียงคนแก่ธรรมดาๆ  ในวันฌาปนกิจมีผู้คนมาเข้าร่วมประมาณ 100 กว่าคน


2. คุณแม่ผมป่วยด้วยโรคมะเร็งที่ปอด ระยะสุดท้าย แพทย์ผู้รักษาบอกว่า “จะฉายแสงให้คุณยายไหมครับท่านอาจจะทนไม่ไหว

แต่ท่านจะได้ไปอย่างไม่ทรมาน” แต่พวกเราเลือกที่จะพาคุณแม่มาพักฟื้นที่บ้านจนท่านจากไปอย่างสงบโดยไม่มีอาการทุรนทุราย

และในระหว่างที่คุณผมป่วยท่านก็ไม่มีอาการหนักทุรนทุรายแต่อย่างใด มีแต่อาการปวดเมื่อยตามร่างกาย ลุกนั่งลำบาก

การจากไปของคุณแม่ผม ทำให้ผมมีรอยแผลในใจคือ ผมได้แต่เฝ้าเตือนน้องๆในที่ทำงานเรื่องการใช้ชีวิต เรื่องครอบครัว

เรื่องการใช้เงินแต่ผมกลับละเลยเสียเอง  ผมรอจนเรียนจบ รอจนมีงานทำ รอจนซื้อบ้าน รอจนมีหลานให้คุณพ่อให้คุณแม่

รอจนซื้อรถ รอจนผ่อนบ้านหมด รอจนผ่อนรถหมด  เมื่อครบทุกอย่างคุณแม่ผมกลับมีลมหายใจอยู่ได้อีกแค่ 4 เดือน…….

คุณแม่ผมเข้าตรวจที่โรงพยาบาลของรัฐ  ตรวจและรักษาอยู่ประมาณ 3 เดือน กว่าจะรู้ว่าเป็นมะเร็ง.....ช้าไปไหมครับ......

ครั้งแรกบอกเป็นวัณโรค ต่อมาบอกน้ำท่วมปอด  ที่รู้ว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายนี่ผมรู้จากโรงพยาบาลเอกชนนะครับ


ถ้าวันนี้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆยังมีครอบครัวอยู่กับพร้อมหน้า  อย่ารอเวลานะครับ

ใช้ทุกวินาที ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวัน กับคนในครอบครัวของเราอย่างคุ้มค่าที่สุด

อย่ารอพรุ่งนี้  เพราะพรุ่งนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับทุกคน


วันที่ 23 ต.ค. 2551 ผมพาครอบครัวไปจ่ายของที่ห้างสรรพสินค้า

ภาพที่ผมเห็นก็คือ ลูกสาวผมจูงมือคุณพ่อผมพร้อมๆกับคุณพ่อผมใช้ไม้เท้าค้ำไปเรื่อยๆ

เมื่อผมยังเด็ก คุณพ่อจูงมือผมข้ามถนน แต่ตอนนี้ ตัวเองเดินยังไม่ค่อยจะไหว..............

ผมละเลยไปนานเท่าไรแล้ว ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าผมมันเหมือน 0 แล้วไป 100

[Nat_usp]

มาเริ่มเข้าเรื่องนะครับ

ก่อนที่คุณแม่ผมจะเสียไปประมาณปลายเดือนสิงหาคม เวลาประมาณ 18:50 น.

คุณพ่อโทรฯมาตามผมที่ทำงาน บอกว่าแม่ไม่สบายมากให้รีบกลับบ้าน

ผมก็สงสัยทำไมไม่เอารถคนรู้จักพาแม่ไปส่งโรงพยาบาลก่อน

เมื่อผมกับภรรยากลับถึงบ้าน ( ระยะทาง 11 กม. ขับรถ 5 นาที , อัดเต็มที่ )

พบว่าแม่นั่งอยู่ปลายเตียงในลักษณะกระตุกๆ ( นุ่งผ้าถุงกะโจมอก )

ภรรยาผมกับลูกสาว ( อายุ 9 ขวบ ) จับคุณแม่ใส่เสื้อผ้า เพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาล

ขณะที่พวกเราประคองคุณแม่ขึ้นรถคุณแม่ขืนตัวตลอด พร้อมกับมองไปที่ประตูบ้านชั้นใน

เมื่อถึงโรงพยาบาลคุณแม่ต้องนอนห้องฉุกเฉิน 1 วัน 

...แปลกที่แพทย์หาอาการไม่พบ............


ภรรยาผมสงสัยจึงให้คนรู้จักกันดูให้ ( คืนนั้นเลย ) ก็ได้คำตอบว่า

“ที่คุณแม่ผมตกใจสุดขีดเพราะเห็นยายผมมายืนที่หน้าต่าง”

ทำไมถึงเห็นยาย “เพราะยายมารอรับคุณแม่ผม!”

เช้ารุ่งขึ้นพี่สาวผมลางานไปเยี่ยมคุณแม่ก็ได้ถามคุณแม่ว่า “ แม่เป็นอะไร”

คำตอบที่ได้จากคุณแม่ “ชั้นเห็นยายมายืนที่หน้าต่าง”     พูดไปก็ร้องไห้ไป

คุณแม่ผมคงรู้อนาคตตัวเอง......

หลายวันก่อนที่คุณแม่จะเสียอยู่ดีๆท่านก็สั่งให้คนในบ้านหุงข้าวเหนียวเยอะๆ

ท่านสั่งพร้อมกับชี้มือไปรอบๆแล้วก็พูดต่ออีกว่า “ หุงเยอะๆ  พวกมันชอบกิน”

( คุณแม่มีพี่น้อง 7 คน เสียไปแล้ว 6 คน เหลือคุณแม่ผมเป็นคนสุดท้าย )

เช้าวันที่ 1 9 ต.ค. 2551 ครอบครัวผมไปเก็บกระดูกของคุณแม่

พบว่า กระดูกของคุณแม่สีชมพูเรื่อๆ สวยงามมาก  สีฟ้าอ่อนๆ สีเขียวอ่อนๆก็มี


..........เดี๋ยวผมมาเริ่มลงลึกไปเรื่อยๆนะครับ.........

[ป๊อกแมน]

ผมขอลงทะเบียนรับฟังครับ

[Ro@d - รักในหลวง]

ขอแสดงความเสียใจ ด้วยครับ คุณณัฐ.

[แมวบ้า(น)]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับคุณ Nattapol 

[บาร์ท รักในหลวง]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับพี่ณัฐ

[ห ม า ย จั น ท ร์]

เสียใจด้วยครับ

[CAESAR]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

เสียใจด้วยนะคุณณัฐ

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

ใครที่ยังมีพ่อมีแม่ หรือท่านใดท่านนึงอยู่ ดูแลท่านดีๆนะคะ เพราะเมื่อท่านจากไปแล้ว เราไม่อาจย้อนเวลาทำดี หรืออยากจะดูแลท่านเหล่านั้นได้ สุดท้ายมานั่งเสียดายเมื่อเวลาท่านจากไปแล้ว เพราะปัจจุบันโอเป็นอยู่ค่ะ

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

เสียใจด้วยครับพี่ณัฐ

[ต้นหนาว]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[@สิบฤทัย@]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[สราโท]

อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[E_mail]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับพี่ ขอให้คุณแม่ของพี่ไปสู่ภพภูมิที่สร้างสมบุญต่อได้ครับ 

สมัยวัยรุ่นผมเกเรกับพ่อขนาดหนัก ช่วงวัยหนุ่มโกรธพ่อขึ้นมาทีผมหายหัวไปเลยคราวละ2-3ปี

พอมีลูกแล้วถึงคิดได้ว่าพ่อรักผมขนาดไหน ตอนนี้เลยทิ้งทุกอย่างที่มี ที่เป็น มาอยู่กับพ่อ....ให้พ่อได้เล่นกับลูกๆผม .... ชดเชย ....