กลางปี 2539 ผมเองรู้สึกท้อแท้กับชีวิตหลายๆเรื่อง จนวันหนึ่งหลานของเจ้านายแนะนำให้รู้จักับใครบางคน ที่มีปัญหา คล้ายๆกับผม
จากการที่มีหน้าที่ต้องคอยดูแลอย่าให้เขาเครียด อย่าคิดมาก กับปัญหาที่เจอ ผมเองมีหน้าที่แค่พี่เลี้ยง ผู้ดูแล หรือจะเรียกว่าการ์ด ก็สุดที่จะเรียก
บางคนอาจะจะกำลังมองว่าผมแต่งนิยาย ผมไม่ว่า แต่วันนี้ ผมคิดว่าผมมีโอกาสได้บอกเล่าความในใจ หลังจากนั้เกือบ 4 เดือน ทุกอย่างก็
กลายเป็นอะไรที่เหนือไปกว่านั้น
อาจเป็นเพราะทุกเช้า - เย็น ต้องไปรับส่งจากบ้าน - มหาวิทยาลัย แถวรังสิต ซึ่งตัวเขาก็มิได้เป็นลูกเจ้าขุนมูลนาย หรือตระกูล เศรษฐี
อาศัยช่วยด้วยใจ เนื่องด้วยเข้าใจดีถึงจิตใจ , ความรู้สึก ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เจอปัญหาที่ค่อนข้างหนัก
วันหยุด อยากไปใหน ก็บอกมา ใอ้จักร พาไป ได้ทุกที่
ความสัมพันธ์ค่อยๆพัฒนาไปตามลำดับ แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปในทางไม่ดี ไอ้จักรมีโอกาสที่ดีที่สุดคือ จูบที่หน้าผาก แล้วกอดพร้อม
ทั้งร้องให้โดยไม่รู้สึกอายใคร ตอนไปส่งน้องเขาที่ ดอนเมือง
ปลายปี 2540 พ่อของน้องเขากลายเป็นบุคคลล้มละลาย จากนโยบายของ นาย 23 ตอนสมัยเป็น รอง นาย..ก...
ต้องย้ายไปอยู่ ยุโดรป ( ขอไม่บอกเมือง) กับแม่เลี้ยงของน้องเขา
ปัจจุบันผ่านไปเกือบ 11 ปี เรามีโอกาสได้เจอกัน 1 - 2 ปี ต่อครั้ง น้องเขาไม่เคยคบไคร ( อันนี้มีน้าเขาเป็นคนยืนยัน ) ผมเองก็ไม่เคยมี
แฟน เอาลูกของญาตมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม 1 คน เป็นผู้ชายตอนนี้ อายุ 7 ย่าง 8 ขวบ แล้ว ( รับมาเมื่อวันที่ 14 พ.ย. 2543 ตอนเขา
10 เดือน กับ 10 วัน ( วันที่ 16 พ.ย. 2543 สองตัวล่างออก 10 ไอ้จักร ได้ 6,000 )
ทุกวันนี้ ผมกับน้องเขาไม่เคยโทร.หากัน แม้แต่ MAIL ยังไม่เคยแลกกัน อาศัยเจอกันเมื่อน้องเขามาเมืองไทย แล้วมีพี่อีกคนที่ กทม.
คอย ติดต่อเป็นสื่อกลางให้
สัญาที่ให้กันใว้ อีก5ปี ครับ
อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น ทุกอาจคิดว่าผมโม้ ผมแต่งนิยาย
แต่ที่เขียนมาทั้งหมด เพราะน้องเขาเพิ่งกลับมาเมื่อวันที่ 17 ลงมานราฯ มาเที่ยวงานแข่งเรือกอและ จะกลับวันที่ 28
และนั่งอยู่ข้างๆตอนนี้
และผมเองก็ไม่เคยละเมิดหรือผิดสัญญาบางอย่าง
คือ
[/b][/color]
ใอ้จักร.......หนอ.........ใอ้จักร
