ถ้าคนเรา เข้าใจกัน มันราบรื่น
ดูสดชื่น แต่ละวัน สุขหรรษา
งานก็เดิน เกินขั้น ทัน เวลา
ถ้อยวาจา ฟัง เสนาะ ไพเราะจัง
ถ้าคนเรา เข้า ใจตน คนยิ่งใหญ่
อยู่กับ ใคร ก็ ตะคอก ออกคำ สั่ง
มองคนอื่น บกพร่อง ฟ้อง เสียง ดัง
คนเขาฟัง เขาก็ รู้ อยู่แก่ใจ
ชอบ เลีย นาย ขาย เพื่อน เพื่อเลื่อน ขั้น
ความ ชั่ว นั้น ไม่เคยจับ รับไม่ไหว
คนไหนดี เกินกว่าข้า ด่า มัน ไป
ที่ขัดใจ ก็ ถูก แกล้ง แทงหลัง มัน
คนไม่รู้ คิดดูว่า น่าเกรงขาม
ความเลวทราม ปิดไม่ มิด อย่าคิดฝัน
เพื่อนที่ คบ อยู่ก็ มี กี่คนกัน
ตนเท่านั้น ที่จะรู้ กูมัน เลว !
