ภาพหาชมได้ยากครับ.....สงครามในลาว

[Choro - รักในหลวง]

  ขอบคุณภาพแห่งความทรงจำ ครับ

[51]

[รพินทรนาถ -รักในหลวงและสยามประเทศ]

Hanoi Hilton ที่พี่เจษแปลนั้นไม่ใช่เป็นโรงแรมในเครือ Hilton นะครับ แต่เป็นชื่อสแลงที่พวกทหาร GI ที่โดนจับเป็นเชลยใช้เรียกเสียดสีคุก  Hoa Lo Prison ในกรุงฮานอยของเวียดนามเหนือ 

ที่เรียกกันแบบนี้เพราะว่าเชลยศึกทุกคนที่ถุกจับส่งมาที่คุกแห่งนี้จะได้รับการบริการแบบถึงใจจริงๆจนลืมไม่ลงจนวันตาย ตั้งแต่โดนเอาขื่อคาล็อคข้อมือกับคอไว้ทั้งวันทั้งคืน จับขังคุกมืด ฯลฯ ซึ่งนายจอห์น แมคเคลนก็เคยมาใช้บริการที่นี่ด้วยครับ (บริการดีจนตอนส่งกลับสหรัฐฯ นายแมคเคลนยังต้องใช้ไม้ค้ำเวลาเดินเลย)

ตอนที่พ.อ.ไชยชาญถูกส่งจากเมืองแถงหรือเดียน เบียน ฟู มาขังที่คุกนี้ท่านพรางตัวเองด้วยการใช้นามแฝงว่า "ประชา" หรือ "สา" ตามการออกเสียงของพวกแกวกับลาวที่ออกเสียง ช ช้างไม่ได้ เพื่อไม่ให้พวกเวียดกงรู้ว่าท่านเป็นทหารไทย ก็เลยได้รับหน้าทีคอยเก็บกวาดใบไม้ เก็บถังเมล์ (ถังอุจจาระ) หาบน้ำ แล้วท่านก็มีเพื่อนร่วมห้องขังเป็นนักบินทหารอากาศไทย 2 นายด้วยครับ (ประวัติท่านสุดยอดจริงๆครับ)

คุก Hoa Lo Prison หรือ Hanoi Hilton ของทหาร GI นี่ละครับ ใครสนใจจะไปพักบ้างไหม

[maigy]

ลองถามคนรุ่นเก่า ๆ ดูว่าทำไมถึงมีกองพล 93 มาตั้งอยู่ที่เชียงรายหลายสิบปี  มาจากไหน  มาทำไม  และถามอีกว่าถ้าไม่มีเมกาที่คัดค้านว่า ไทยไม่ได้ร่วมรบกับญี่ปุ่น จึงไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้แพ้สงคราม  มิฉนั้น เมืองไทยคงเปล่ี่ยนเป็นชื่ออื่นไปนานแล้ว  และคงเรียนหนังสือและพูดภาษาจีนกันทั้งประเทศ 

[Don Quixote]

ลองถามคนรุ่นเก่า ๆ ดูว่าทำไมถึงมีกองพล 93 มาตั้งอยู่ที่เชียงรายหลายสิบปี  มาจากไหน  มาทำไม  และถามอีกว่าถ้าไม่มีเมกาที่คัดค้านว่า ไทยไม่ได้ร่วมรบกับญี่ปุ่น จึงไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้แพ้สงคราม  มิฉนั้น เมืองไทยคงเปล่ี่ยนเป็นชื่ออื่นไปนานแล้ว  และคงเรียนหนังสือและพูดภาษาจีนกันทั้งประเทศ 

ตอนนั้นฝรั่งเศสมันโวยวายใหญ่ว่าต้องให้ไทยเป็นประเทศแพ้สงคราม มันอยากจะจับไปรวมกับ เขมร/ลาว/เวียดนาม ของมันตอนนั้นละครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

        เอาอีก ๆ ครับ
ท่านใดมีข้อมูล-ภาพเรื่องพวกนี้
        ขอบคุณครับ

[STX]

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆ

[รพินทรนาถ -รักในหลวงและสยามประเทศ]

ลองถามคนรุ่นเก่า ๆ ดูว่าทำไมถึงมีกองพล 93 มาตั้งอยู่ที่เชียงรายหลายสิบปี  มาจากไหน  มาทำไม  และถามอีกว่าถ้าไม่มีเมกาที่คัดค้านว่า ไทยไม่ได้ร่วมรบกับญี่ปุ่น จึงไม่อยู่ในฐานะเป็นผู้แพ้สงคราม  มิฉนั้น เมืองไทยคงเปล่ี่ยนเป็นชื่ออื่นไปนานแล้ว  และคงเรียนหนังสือและพูดภาษาจีนกันทั้งประเทศ

กองพล 93 ก็คือทหารจีนของพรรคก๋กมินตั๋งที่โดนพรรคคอมมิวนิสต์จีนของประธานเหมา เจ๋อ ตุงโจมตีขับไล่ลงทางใต้ครับ พวกนี้ตอนแรกก็เข้าไปลี้ภัยในพม่าแล้วพม่ามีเงื่อนไขว่าถ้าจะลี้ภัยก็ให้วางอาวุธเสียก็ไม่ยอม เลยเจอหม่องเล่นบทโหดไล่ตีจนต้องหนีเข้ามาฝั่งไทยอยู่แถวดอยแม่สลองจนทุกวันนี แต่กองพล 93 ก็ได้ช่วยทางการไทยต่อสู้กับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย (พคท.) ในสมรภูมิภูหินร่องกล้ากับสมรภูมิเขาค้อด้วยนะะครับ 

ส่วนที่ทำไมสหรัฐฯต้องโดดมาขวางลำพวกอังกฤษกับฝรั่งเศสเรื่องให้ไทยเป็นประเทศแพ้สงคราม ก็มาจากเรื่องเสรีไทยสายอเมริกาเรื่องหนึ่ง แต่ลึกๆแล้วสหรัฐฯก็ต้องการให้ไทยช่วยเหลือสหรัฐฯในเรื่องการตั้งฐานทัพทหารในแถบตอนกลางของเอเชียอาคเนย์นี่ละครับ เนื่องจากช่วงนั้นสหรัฐฯเริ่มระแวงโซเวียตเพราะมีการเริ่มแผ่ขยายลัทธิคอมมิวนิสต์เข้ามาในแถบยุโรปตะวันออกและเริ่มมีการเผยแพร่เข้ามาในภูมิภาคนี้บ้างแล้วผ่านขบวนการกู้ชาติต่างๆ สหรัฐฯเลยต้องโดดช่วยไทยครับ (การเมืองเรื่องของผลประโยชน์จริงๆ  )

[PsanP_IT.31(ไพศาล ๓)]

ท่านพันเอกชาญชัย ท่านเป็นชาวอยุธยาครับ
เข้ารับราชการทหารประจำที่ลพบุรี  แล้วก็ไปรบในลาวเป็นพลวิทยุ
มีอยู่วันนึงเป็นวันหยุดของท่าน   แล้วมีนักบินเมกันพวก Air America ชวนไปเป็น spotter ให้เค้า  ท่านก็ไป
เครื่องบินไปส่งเสบียงตามฐานในลาว   แล้วโดนยิงเครื่องตกในเครื่องตายหมด  เหลือแต่ท่านกับนักบิน
ก็พยายามหนีกัน แต่ถูกจับได้  ในระหว่างที่ถูกบังคับให้เดินทางไป เดียนเบียนฟู ท่านและนักบินก็พยายามหนี  แต่ถูกจับได้ก็โดนซ้อมทารุณ  
ไปถูกเข้าค่ายเชลยศึกที่ เดียนเบียนฟู อยู่สามปีก็ถูกส่งไปที่  ค่ายในฮานอย ( ฝรั่งเรียกว่า Hanoi Hilton) ไปอยู่ที่นั่นปีนึง ก็ได้รับหน้าที่เป็นคนทำความสะอาด  จึงทำให้ได้พบปะเชลยศึกคนอื่น  จนไปเจอเชลยนักบินเวียตนามใต้   ทีแรกก็พูดกันไม่รู้เรื่อง  ต้องใช้ภาษามือกัน  จนกระทั่งท่านเรียนรู้ภาษาได้บ้าง  นายทหารเวียตนามก็ให้ท่านช่วย   แอบลักลอบส่งกระดาษระหัสลับติดต่อกับ  เชลยศึกคนอื่นๆซึ่งส่วนมากก็เป็นทหารเมกัน   จนในที่สุดนายทหารเวียตนามก็สอน tap code ให้ท่าน และก็พยายามศึกษาภาษาอังกฤษจนใช้สื่อสารได้
การกระทำของท่านเสี่ยงต่อชีวิตมาก  เพราะถ้าโดนจับได้ตายสถานเดียว
ท่านขโมยกระดาษ  ดินสอให้พวกเชลยศึก   แม้กระทั่งลักลอบแบ่งอาหารให้เชลยคนอื่นที่แย่กว่าท่าน
จนทางรัฐบาลเมกัน  เจรจากับเวียตนามเหนือเรื่องให้ปล่อยตัวเชลยศึกจาก Hanoi Hilton
เจรจาเป็นผลสำเร็จ  ทางเวียตนามปล่อยเชลยศึกกลับบ้าน  ซึ่งในนั้นมี Sen. John McCain อยู่ด้วย
หลังจากที่เชลยศึกไปหมดแล้ว  ท่านก็โดนส่งตัวไปที่ Pho Yen ซึ่งมีเชลยศึกทหารไทยอยู่ 216 ท่าน
ในระหว่างที่อยู่ที่นั่นก็โดนทรมานทารุณหนัก  เพราะทางเวียตนามเหนือต้องการให้ท่านเกลี่ยกล่อมเชลยศึกไทย  ให้เป็นพวก คอมมูนิส
แต่ท่านไม่ยอม
ในขณะเดียวกันหลายเดือนต่อมา   อดีตเชลยศึกชาวเมกันที่ท่านช่วยไว้   ก็ได้มีการถามไถ่กันว่ามีข่าวคราวว่าท่านไปอยู่ไหนเป็นไงบ้าง
แต่ไม่มีใครรู้   พวกเขาจึงรวมตัวกันไปร้องเรียนต่อรัฐบาลเมกัน  ให้ช่วยตามหาจน....
ได้มีการเจรจากันระหว่าง  เมกา  ไทย และเวียตนามเหนือ  ให้ปล่อยเชลยศึกทหารไทย
ท่านและเพื่อนทหารไทยจึงได้กลับบ้าน  หลังจากที่ถูกกักขังเป็นเวลา 9ปี 4 เดือน 8 วัน ซึ่งเป็นเชลยศึกที่ถูกกักขังนานที่สุดในสงครามเวียตนามครับ
หลังจากที่กลับเมืองไทยแล้ว  ทางพวกอดีตเชลยศึกเมกันนำโดย นาวาอากาศเอก Flynn ผู้บังคับบัญชา Lackland Air Force Base
ได้เรียนเชิญท่านไปเมกาเป็นเวลา 1 เดือน   เพื่อเป็นการตอบแทนวีรกรรมของท่าน
การไปครั้งนี้ทางรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมเมกา   ได้มอบเหรียญกล้าหาญชั้น Silver Star ( รองจากเหรียญกล้าหาญชั้นสูงชั้นเดียว)
และมีการจัดทหารกองเกรียติยศสวนสนามเพื่อเป็นเกรียติให้ท่านด้วย( ตรงนี้ผมอ่านจากเว็ปอื่นนอกเหนือจากเว็ปที่ให้ไว้อีกที)
และได้จัดให้แขวนรูปถ่ายของท่านไว้ที่ Pentagon ใน Hall of Hero's
Pentagon จะมีที่เรียกว่า Hall of Hero's ซึ่งจะมีรูปถ่ายของทหารที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น วีรบุรุษ แขวนเพื่อเป็นการเทอดทูนเกรียติ
ถือได้ว่าเป็นการให้เกรียติอย่างสูง    และท่านเป็นทหารต่างชาติคนเดียวที่ได้รับเกรียติอันสูงส่งนี้ครับ
หลังจากที่เที่ยวชมเมกาเสร็จ  ท่านก็ได้รับเข้าเรียนที่ฐานทัพ Lackland Air Force Base เป็นเวลา 10 เดือน  และได้ไปเรียนต่อที่ศูนย์สงครามพิเศษ Fort Bragg ทางด้านสงครามจิตวิทยาอีก 7 เดือน
ในไทยจะมีทหารรบพิเศษของเมกันประจำอยู่   และมีสมาคมของเค้าเองด้วย  พวกนี้ยังให้เกรียติท่านว่าเป็น วีระบุรุษจนถึงทุกวันนี้ครับ

ขอบคุณครับพี่เจษ...
อ่านแล้วรู้สึกดีครับ

[Sticker]

ขอบคุณมากครับ

[bigbang]

ขอบคุณคุณ.40 S&W ที่ให้ข้อมูล ท่านพันเอกชาญชัย
ท่านไม่เคยประชาสัมพันธ์ตัวเองเหมือนทหารเลวบ้างคน
หากถูกขังในคุกเวียดนามแค่ปีเดียวคงบ้าตายไปแล้ว

[Boatski]

ท่านพันเอกชาญชัย ท่านเป็นชาวอยุธยาครับ
เข้ารับราชการทหารประจำที่ลพบุรี  แล้วก็ไปรบในลาวเป็นพลวิทยุ
มีอยู่วันนึงเป็นวันหยุดของท่าน   แล้วมีนักบินเมกันพวก Air America ชวนไปเป็น spotter ให้เค้า  ท่านก็ไป
เครื่องบินไปส่งเสบียงตามฐานในลาว   แล้วโดนยิงเครื่องตกในเครื่องตายหมด  เหลือแต่ท่านกับนักบิน
ก็พยายามหนีกัน แต่ถูกจับได้  ในระหว่างที่ถูกบังคับให้เดินทางไป เดียนเบียนฟู ท่านและนักบินก็พยายามหนี  แต่ถูกจับได้ก็โดนซ้อมทารุณ  
ไปถูกเข้าค่ายเชลยศึกที่ เดียนเบียนฟู อยู่สามปีก็ถูกส่งไปที่  ค่ายในฮานอย ( ฝรั่งเรียกว่า Hanoi Hilton) ไปอยู่ที่นั่นปีนึง ก็ได้รับหน้าที่เป็นคนทำความสะอาด  จึงทำให้ได้พบปะเชลยศึกคนอื่น  จนไปเจอเชลยนักบินเวียตนามใต้   ทีแรกก็พูดกันไม่รู้เรื่อง  ต้องใช้ภาษามือกัน  จนกระทั่งท่านเรียนรู้ภาษาได้บ้าง  นายทหารเวียตนามก็ให้ท่านช่วย   แอบลักลอบส่งกระดาษระหัสลับติดต่อกับ  เชลยศึกคนอื่นๆซึ่งส่วนมากก็เป็นทหารเมกัน   จนในที่สุดนายทหารเวียตนามก็สอน tap code ให้ท่าน และก็พยายามศึกษาภาษาอังกฤษจนใช้สื่อสารได้
การกระทำของท่านเสี่ยงต่อชีวิตมาก  เพราะถ้าโดนจับได้ตายสถานเดียว
ท่านขโมยกระดาษ  ดินสอให้พวกเชลยศึก   แม้กระทั่งลักลอบแบ่งอาหารให้เชลยคนอื่นที่แย่กว่าท่าน
จนทางรัฐบาลเมกัน  เจรจากับเวียตนามเหนือเรื่องให้ปล่อยตัวเชลยศึกจาก Hanoi Hilton
เจรจาเป็นผลสำเร็จ  ทางเวียตนามปล่อยเชลยศึกกลับบ้าน  ซึ่งในนั้นมี Sen. John McCain อยู่ด้วย
หลังจากที่เชลยศึกไปหมดแล้ว  ท่านก็โดนส่งตัวไปที่ Pho Yen ซึ่งมีเชลยศึกทหารไทยอยู่ 216 ท่าน
ในระหว่างที่อยู่ที่นั่นก็โดนทรมานทารุณหนัก  เพราะทางเวียตนามเหนือต้องการให้ท่านเกลี่ยกล่อมเชลยศึกไทย  ให้เป็นพวก คอมมูนิส
แต่ท่านไม่ยอม
ในขณะเดียวกันหลายเดือนต่อมา   อดีตเชลยศึกชาวเมกันที่ท่านช่วยไว้   ก็ได้มีการถามไถ่กันว่ามีข่าวคราวว่าท่านไปอยู่ไหนเป็นไงบ้าง
แต่ไม่มีใครรู้   พวกเขาจึงรวมตัวกันไปร้องเรียนต่อรัฐบาลเมกัน  ให้ช่วยตามหาจน....
ได้มีการเจรจากันระหว่าง  เมกา  ไทย และเวียตนามเหนือ  ให้ปล่อยเชลยศึกทหารไทย
ท่านและเพื่อนทหารไทยจึงได้กลับบ้าน  หลังจากที่ถูกกักขังเป็นเวลา 9ปี 4 เดือน 8 วัน ซึ่งเป็นเชลยศึกที่ถูกกักขังนานที่สุดในสงครามเวียตนามครับ
หลังจากที่กลับเมืองไทยแล้ว  ทางพวกอดีตเชลยศึกเมกันนำโดย นาวาอากาศเอก Flynn ผู้บังคับบัญชา Lackland Air Force Base
ได้เรียนเชิญท่านไปเมกาเป็นเวลา 1 เดือน   เพื่อเป็นการตอบแทนวีรกรรมของท่าน
การไปครั้งนี้ทางรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมเมกา   ได้มอบเหรียญกล้าหาญชั้น Silver Star ( รองจากเหรียญกล้าหาญชั้นสูงชั้นเดียว)
และมีการจัดทหารกองเกรียติยศสวนสนามเพื่อเป็นเกรียติให้ท่านด้วย( ตรงนี้ผมอ่านจากเว็ปอื่นนอกเหนือจากเว็ปที่ให้ไว้อีกที)
และได้จัดให้แขวนรูปถ่ายของท่านไว้ที่ Pentagon ใน Hall of Hero's
Pentagon จะมีที่เรียกว่า Hall of Hero's ซึ่งจะมีรูปถ่ายของทหารที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น วีรบุรุษ แขวนเพื่อเป็นการเทอดทูนเกรียติ
ถือได้ว่าเป็นการให้เกรียติอย่างสูง    และท่านเป็นทหารต่างชาติคนเดียวที่ได้รับเกรียติอันสูงส่งนี้ครับ
หลังจากที่เที่ยวชมเมกาเสร็จ  ท่านก็ได้รับเข้าเรียนที่ฐานทัพ Lackland Air Force Base เป็นเวลา 10 เดือน  และได้ไปเรียนต่อที่ศูนย์สงครามพิเศษ Fort Bragg ทางด้านสงครามจิตวิทยาอีก 7 เดือน
ในไทยจะมีทหารรบพิเศษของเมกันประจำอยู่   และมีสมาคมของเค้าเองด้วย  พวกนี้ยังให้เกรียติท่านว่าเป็น วีระบุรุษจนถึงทุกวันนี้ครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ 
ผมได้ข้อมูลแน่นปึ๊กเลย

เรื่องกองพล 93 นั้น อาก๋งผมได้เล่าให้แม่ผมฟังว่าแกก็เคยอยู่ สุดท้ายก็หนีลงมาที่ทางภาคใต้
เสียดายกว่าผมจะรู้ความ ท่านก็เสียไปแล้ว 
ถ้ายังอยู่ ป่านนี้คงไปหาความรู้กับท่านแล้ว 

[^-^ภูพาน~รักพ่อหลวง^-^]

 

[นายไข่เจียว]

ขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่เอื้อเฟื้อเรื่องราวดีๆ ให้ทราบ

[p23-504 รักในหลวง]

ตอนผมจบจาก รร.นส.ทบ.เข้ารับราชการในปี 2516  ข้างบ้านผมมีภรรยาของนักรบรับจ้าง  1  คน พักอาศัยอยู่  นิสัยดีมาก  สามีของพี่เข้าเป็น นายสิบ พ.ว.ต.รุ่น 1  จำหน่ายสาบสูญในสงครามประเทศที่ 3  ในช่วงที่สามีของพี่คนนี้ถูกจำหน่ายสายสูญ  ในช่วงนั้นพี่แกมีลูกสาวเล็ก ๆ อยู่ 1 คน  ชีวิตน่าสงสารมาก   เพราะเงินเดือนทุกอย่างถูกระงับหมด   แต่ก็ยังมีเพื่อนของสามีซึ่งเป็นนายสิบรุ่นเดียวกันมาคอยช่วยเหลือจุนเจือ   ทุกคนเห็นใจพี่คนนี้และสงสารลูกสาวแกด้วย   ต่างก็ช่วยเหลือกันไปตามมีตามเกิดตามประสาทหารด้วยกัน   โดยเฉพาะพี่ที่เป็นเพื่อนของสามีซึ่งก็มีความจริงใจ   และเป็นคนโสด   ความสงสารก็กลายเป็นความรัก   ก็เลยตกลงปลงใจอยู่ร่วมกันอย่างเปิดเผย   ผมดูแกก็รักลูกของเพื่อนมาก  ลูกสาวก็ติดเรียกพ่อทุกคำและติดพี่แกมาก  ไปไหนก็เอาไปด้วย
     
จนครบกำหนดเวลาในการจำหน่ายสาบสูญ   ทางราชการจึงได้มีการปูนบำเหน็จความชอบให้กับสามีของพี่คนนี้   ได้รับพระราชทานยศเป็น ร.อ. ได้รับเงินทดแทนกรณีเสียชีวิตก้อนโตพอสมควร   ชีวิตใหม่ของพี่คนนี้น่าจะสดใส

แต่แล้วเหมือนสวรรค์แกล้ง    อยู่มาอีก  4  ปี   ในการปล่อยเชลยศึกเที่ยวสุดท้ายของทหารไทย   หนึ่งในนั้นมีสามีของพี่คนนี้ด้วย   พี่แกได้กลับบ้านวันแรกที่เดินทางกลับมาที่หน่วย  ทุกคนไม่มีใครกล้าพูดอะไร  เพราะท่านผู้บังคับกองพันในขณะนั้น   ได้กำชับมิให้ใครพูดอะไร  โดยท่านจะเป็นคนพูดเรื่องนี้เอง   ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี   พี่แกก็เข้าใจปัญหาและสงสารเมียและลูกเกินกว่าที่จะโกรธได้ลง   โดยเฉพาะเพื่อนที่คอยดูแลช่วยเหลือในช่วงที่ถูกจำหน่ายสาบสูญ   ท่านผู้บังคับกองพันได้เชิญพี่ผู้หญิง   เพื่อนของพี่ที่เป็นสามีใหม่   และพี่คนนี้มาตกลงกันแบบชายชาติทหาร   ทั้งสองคนได้ให้ฝ่ายหญิงเป็นผู้ตัดสินใจ   ว่าจะอยู่กับใคร   คนหนึ่งก็สามีและเป็นพ่อของลูก   อีกคนก็เป็นผู้ที่ช่วยเหลือยามที่ตกทุกได้ยาก   และลูกสาวก็ติดพ่อใหม่มาก    เรื่องนี้สะเทือนใจกันทุกคน

พี่ผู้หญิงตัดสินใจอย่างไม่ลังเล    ขอกลับไปอยู่กับสามีเดิม    ทุกคนโล่งอก   
พี่คนที่กลับมาได้กลับเข้ารับราชใหม่  ในอัตรา ร.อ.  และรับราชการเจริญก้าวหน้ามาโดยตลอด  ปัจจุบัน ยศ พ.อ.
พี่คนที่เป็นเพื่อนหลังจากที่ตกลงปัญหากันได้   ทางราชการให้โอกาสจะย้ายไปอยู่ที่ไหนก็ได้ตามแตจะเลือก   พี่แกขอย้ายไปอยู่ทางภาคอีสาน   และก็รับราชการเจริญก้าวหน้าเช่นเดียวกัน   ที่สำคัญพี่แกไม่ยอมแต่งงานใหม่จนถึงปัจจุบัน

เป็นไงครับ นิยายรักนักรบรับจ้าง     ช่วยตั้งชื่อเรื่องให้ด้วยครับ