ปกติ เวลา จนท.จับกุม แล้วนำเรื่องส่งศาล หลายครั้งศาลท่านลงโทษแค่ปรับ ริบเครื่องมือ และรอลงอาญานะครับ ศาลท่านคงเข้าใจข้อเท็จจริงเรื่องปากท้องคนหาเช้ากินค่ำ
เรื่อง จนท.ป่าไม้ ถือสิทธ์ ยิงก่อน ขณะเข้าจับกุม แทบไม่มีนะครับ เพราะส่วนใหญ่ ก็เป็นคนรายได้น้อยเหมือนกัน ทำอะไรเกินเลยตนเองจะลำบากในภายหลัง เรื่องผู้หลักผู้ใหญ่เป็นแบ็คอัพ ค่อยสนับสนุนแทบไม่มี ทำงานแบบหัวเดียวกระเทียมลีบกันทั้งนั้น ถ้าดีก็เสมอตัว ถ้าพลาดก็ตัวใครตัวมัน ไม่มีกองหนุนแบบ ตร. ทหาร
เมื่อ 5-6 ปี ก่อน มีพรานยิง จนท. เขาใหญ่ตาย พรานคนนั้นถูกจับหลายครั้งครับ แต่ก็ได้รับโทษสถานเบา พอถูกจับอีก ก็แสดงความเถื่อน ยิง จนท. ตาย ภายหลังตอนถูกจับได้ จนท. ยังถามเลย "มึงยิงเขาทำไม โทษทัณฑ์ก็ไม่เท่าไหร่"
การที่คนร้ายตัดสินใจยิง ก็คงเพราะคิดว่าตนเอง เหนือกว่าและจะหนีรอด คนร้ายที่ ฆ่าข่มขื่น ก็คิดแบบนี้ คิดว่าเปลี่ยว คงไม่มีใครรู้เห็น ก็ลงมือฆ่าเลย ทั้งๆที่เป็นการเพิ่มโทษให้ตัวเองหนักเข้าไปอีก
เรื่องโจรผู้ร้าย กระทำการอะไรไปก็ตาม บางครั้งเหตุผลจูงใจก็ปัญญาอ่อนเกินกว่าที่พวกเราเข้าใจได้ ทำนอง "หมากัด ไม่ต้องมีเหตุผล"
ขอโทษครับ มาช้า
รายการนี้ ผมก็ดูครับ "เรื่องจริงผ่านจอ" ขอให้เครดิตรายการหน่อย
อันดับแรก ขอบอกเหมือนคุณโทน
เจ้าหน้าที่ป่าไม้ รายได้น้อย สวัสดิการน้อย
คุณอาจจะเห็นว่า อุทยานแห่งชาติหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่เยอะ
แต่ทั้งหมดนั้นคือลูกจ้างของหน่วยราชการ
ที่เป็นข้าราชการจริงๆ ก็ หัวหน้าอุทยาน หรือรองหัวหน้าอุทยาน ไม่ถึงสิบคน
ลูกจ้างน่ะ เฉียดร้อย(จริงๆครับ)
ถ้าจะให้ผมให้เหตุผลก็เหมือนคุณโทน บางคนอาจคิดว่าถ้ายิงเจ้าหน้าที่
ต่อไปเจ้าหน้าที่จะกลัว ไม่กล้ามาตอแย เลยยิง
ส่วนใหญ่พรานมักใช้ปืนแก็ป เพราะต้นทุนถูก ทำเองได้ ในรายการเรื่องจริงผ่านจอ ไม่ได้บอกไว้ ว่าใช้ปืนอะไร ขนาดเท่าไหร่ แต่ภาพจำลองเหตุการณ์ที่ถ่ายมา ลักษณะใช้ปืนแก็ป
พรานส่วนใหญ่ ถ้าถูกจับ ถูกริบปืนแก็ปแ ก็ไม่เสียดายปืน เพราะหาใหม่ได้
แต่เรื่องเสียเวลา เสียเงิน เป็นอีกเรื่อง
บางทีเราอาจเห็นข่าวทีวีว่าชาวบ้านเอาปืนแก็ปมอบให้ทางการ เลิกล่าสัตว์
ทันทีที่มอบเสร็จ เขาก็ทำปืนใหม่ได้ในเวลาไม่เกินสองวัน
ดีไม่ดี อาจมีเครื่องมือล่าที่ร้ายกาจกว่า อย่างกับดัก(กับเป็นไม่ใช่กับตายอย่างจั่นห้าว)
เงียบและไม่มีเสียง
แต่ทันทีที่สัตว์ติดกับ ก็รอพรานมากู้กับดักเอา เงียบๆ ไม่มีใครทราบ
พรานบางคนวางกับดัก ดักสัตว์ในแนวด่านสัตว์หนึ่งๆ เกือบร้อยอัน
ที่สำคัญ แม้แต่เจ้าหน้าที่ป่าไม้ ยังมองไม่เห็น จนกว่าเดินไปติดกับดัก(แบบบ่วงแร้ว)
ส่วนที่ทำจั่นห้าวหรือกับตาย นั่นก็โหดไปอีกอย่าง
อันตราย และตั้งตัวเป็นศัตรูกะเจ้าหน้าที่
แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าจั่นห้าวอันนี้ใครทำไว้
เว้นแต่ถ้าคุ้นเคยและเห็นลักษณะการวางการผูก
อาจบอกได้ว่า ลักษณะนี้เป็นฝีมือใคร
(แต่ต้องเคยเห็นและพิสูจน์มาก่อนแล้ว)
ผมเองก่อนหน้านี้ก็เป็นลูกจ้างประเภทรับเหมา คือสัญญาจ้างหนึ่งปี
ตลอดเวลา พิสูจน์ว่า เจ้าหน้าที่ตกอยู่ภาวะเสียเปรียบ
เพราะงานปราบปรามก็ต้องทำ
งานมวลชนก็ต้องทำ
แต่ในขณะที่ชาวบ้านมักขุ่นเคืองเวลาปราบปราม
และไม่ไว้วางใจในขณะเราทำงานมวลชนเท่าไหร่นัก
ดังนั้นการทำงานในลักษณะที่ต้องทำโดยตนเองเป็นลูกจ้าง หลักประกันย่อมไม่มั่นคง
เมื่อไหร่ออกจากตรงนี้ อาจมีศัตรูก็ได้
เลยไม่มีใครอยากทำรุนแรงครับ
