ผมเคยเจอกับตัวเองแล้วครับ...
นาย..พูดว่า มันอยู่ที่ ดุลยพินิจ ของผมว่าให้ใครหรือไม่ให้ใคร...
เสียดายผมไม่เคยได้เจอนายทะเบียนฯพูดแบบนี้ซักที......
ขอเสริมท่านสมชายในข้อกฎหมายว่า พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ บัญญัติว่า ....
มาตรา ๓๗ คำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือและการยืนยันคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือต้องจัดให้มีเหตุผลไว้ด้วย และเหตุผลนั้นอย่างน้อยต้องประกอบด้วย
(๑) ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญ
(๒) ข้อกฎหมายที่อ้างอิง
(๓) ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ
....................
หมายความว่า การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งทางปกครองใดๆต้องให้เหตุผลสามข้อนี้
ขาดข้อใดไป ก็เป็นการออกคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย
มันไม่ใช่เรื่องดุลพินิจ.........มันเป็นเรื่องของความไม่รู้ ประกอบกับความกล้าความขลาด ต่างหาก
ผมเคยเจอมาแล้วครับแต่เป็นเจ้าหน้าที่พูดว่า "มันอยู่ที่ดุลพินิจนายอำเภอ"
ทางภาคใต้ครับ...
