ทำไมนายทะเบียนแต่ละพื้นที่มีดุลพินิจต่างกัน

[k1]

ตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยในหมวด3เรื่องสิทธิเสรีภาพของชนชาวไทยก็ระบุชัดเจนแล้วว่า
ชนชาวไทยทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน แต่ทำไมเวลาท่านสมช.ยื่นคำร้องขออนุญาตซื้ออาวุธปืนถึงต้องมีสาเหตุต่างๆนาๆ
จากนายทะเบียนอาวุธทั้งๆที่คุณสมบัติของผู้ยื่นคำร้องก็สามารถตรวจสอบได้ว่าขาดหรือไม่ขาดคุณสมบัติของพรบ.อาวุธ
ปืนปี2490และฉบับแก้ใขเพิ่มเติมและบางพื้นที่ก็มีเจ้าหน้าที่แอบอ้างหาผลประโยชน์จากท่านสมช.บางทีก็อ้างหนังสือ
สังการอ้างถึงกรณีสั้น1ยาว1แถมนายทะเบียนยังไม่อนุญาตขนาด.357และขนาด.45โดยอ้างว่าเป็นอาวุธที่ร้ายแรงและ
เป็นอาวุธสงครามไม่สามารถให่ประชาชนมีไว้ครอบครองได้แต่ทราบว่าในส่วนกลางให้ไปขอใบรับรองว่าเพื่อเป็นการกีฬา
ก็สามารถจะอนุญาต ที่ผมโพสน์มานี่ไม่ใช่ผมได้รับผลกระทบจากการขออนุญาตไม่ได้นะครับผมอ่านข้อมูลต่างๆนี้แทบทุกวัน
ผมเห็นใจท่านสมช.ทุกๆท่านที่รักอาวุธปืนที่ประสบกับปัญหาจากดุลพินิจของนายทะเบียนตัวผมเองเล่นและสะสมอาวุธ
มากว่า30ปีมีมาแล้วเกือบทุกขนาดเดี๋ยวนี้เหลือสะสมเพียง5กระบอกเท่านั้นและ2ใน5ก็เป็นขนาดที่นายทะเบียนอ้างเป็น
อาวุธร้ายแรง ผมอยากให้ท่านสมช.ช่วยกันคิดช่วยกันหาแนวทางแก้ใขการขออนุญาตที่ยากลำบากแสนเข็ญต่อไป

[-Joke-]

คงจะเป็นเพราะ

ความรู้ การศึกษา ทัศนคติ สิ่งแวดล้อม และความแตกต่างระหว่างบุคคล ครับ

[Mr.pom]

แต่ละท่านมีความคิดไม่เหมือนกันครับ

[naisomchai]

เพราะท่านเหล่านั้นเข้าใจผิด คิดว่าเป็น"ดุลยพินิจ"ไงครับ...

ตามหลักการแล้วการจำกัดสิทธิของประชาชน ต้องมีกฏหมายรองรับเสมอ... หากไม่ห้าม แปลว่าทำได้ครับ แบบเดียวกับป้ายห้ามจอดข้างทาง หากไม่เห็นป้ายห้ามฯ แปลว่าจอดได้...

การใช้"ดุลยพินิจ"นั้น...
เพื่อให้พิจารณาว่า"คุณสมบัติครบถ้วนหรือไม่?" แต่ไม่ใช่ให้พิจารณาว่าจะ"อนุญาตหรือไม่?"... เพราะการจำกัดสิทธิ ต้องทำได้ด้วยการออกกฏหมายเท่านั้น โดยไม่สามารถใช้ดุลยพินิจของบุคคล(ข้าราชการ)จำกัดสิทธิประชาชนครับ...

นายทะเบียนทั้งหลายต่างสำคัญผิดครับ... รายละเอียดอยู่ในคำพิพากษาศาลปกครองของพี่เสกฯ ในเว็บนี้แหละครับ... ลองค้นดูเถิด....

ที่มหาดไทยยังดื้อทำเช่นนี้อยู่ เป็นเรื่องของการดึงเรื่องให้ผู้ขออนุญาตชั่งน้ำหนักว่าจะยอมยุ่งยากฟ้องศาลหรือไม่...

นายสมชายอยากเปรียบเทียบว่า... ก็ทำนองเดียวกับบริษัทประกันรถยนต์ชอบถ่วงเรื่องกับคนเอาประกันเพื่อกดค่าสินไหม ค่าเสียหายให้ต่ำๆ กับคนที่กำลังเดือดร้อน... หากไม่ยอมให้ไปฟ้องศาลเอา...

[ต้นหนาว]

ผมเคยเจอกับตัวเองแล้วครับ...
นาย..พูดว่า  มันอยู่ที่ ดุลยพินิจ ของผมว่าให้ใครหรือไม่ให้ใคร...

[atom_99_atom]

มาจากสำคัญๆ สามส่วนครับ
ส่วนแรกเรื่อง ยีนส์หรือพันธุกรรม ติดมาอย่างไรส่วนใหญ่ก็จะไปอย่างนั้น
ส่วนสองเรื่อง สิ่งแวดล้อม ใกล้อย่างไร เป็นไปอย่างนั้น
ส่วนสามเรื่อง การศึกษา หากหล่อหลอมดี สามารถเบี่ยงเบนส่วนแรกกับส่วนสองได้ กลายเป็นคนดีครับ

[ธำรง]

ผมเคยเจอกับตัวเองแล้วครับ...
นาย..พูดว่า  มันอยู่ที่ ดุลยพินิจ ของผมว่าให้ใครหรือไม่ให้ใคร...

เสียดายผมไม่เคยได้เจอนายทะเบียนฯพูดแบบนี้ซักที......

ขอเสริมท่านสมชายในข้อกฎหมายว่า พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ บัญญัติว่า ....
     มาตรา ๓๗  คำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือและการยืนยันคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือต้องจัดให้มีเหตุผลไว้ด้วย และเหตุผลนั้นอย่างน้อยต้องประกอบด้วย

    (๑)  ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญ
    (๒)  ข้อกฎหมายที่อ้างอิง
    (๓)  ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ
....................

หมายความว่า การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งทางปกครองใดๆต้องให้เหตุผลสามข้อนี้
ขาดข้อใดไป ก็เป็นการออกคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

มันไม่ใช่เรื่องดุลพินิจ.........มันเป็นเรื่องของความไม่รู้ ประกอบกับความกล้าความขลาด ต่างหาก   

[Ki-jang-aey]

ขอบคุณจขกท. ที่ยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูดคุยกันครับ......
ขอบคุณพี่สมชาย(ฮา), พี่ธำรง และท่านอื่นๆ ที่จะโพสต์เข้ามากันอีก...

ผมมีความเห็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งว่า น่าจะมีบทลงโทษยึดอาวุธทั้งหมดที่มีเสียด้วยซ้ำถ้าผู้ที่ได้รับอนุญาติรายใด นำอาวุธไปทำผิดที่ไม่ใช่เป็นการป้องกันชีวิตหรือทรัพย์สิน ...อย่างเช่นของนายแรมบ้า เมื่อครั้งที่เอาอาวุธสงครามไปถล่มโรงพักครั้งก่อน....หรืออย่างวันนี้ล่าสุดที่มีตำรวจระดับรองผบ.หมู่ นายหนึ่งขณะที่อยู่นอกเครื่องแบบ ดันไปยิงพลทหาร (ทอ.) ตาย หลังจากที่มีอุบัติเหตุเฉี่ยวชนกันเล็กน้อย

นั่นหมายถึงว่า...ถ้าผมหรือท่านอื่นๆได้รับอนุญาติให้มีและครองครองอาวุธได้ (ไม่ว่าจะกี่กระบอกก็ตาม) แต่ต่อมาเกิดไปกระทำผิดโดยอาวุธ โดยทีไม่ใช่เป็นการป้องกันชีวิตหรือทรัพย์สิน (คือใช้อาวุธไประรานชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นอาวุธที่ได้รับอนุญาตหรืออาวุธที่ไม่ได้รับอนุญาต) ก็ให้แถมด้วยโทษยึดอาวุธทั้งหมดไปด้วยเลย........

เพราะจะเป็นไปในทำนองของการยึดทรัพย์ของพวกที่ทำผิดเกี่ยวกับการฟอกเงิน หรือยาเสพติด...อะไรทำนองนี้

[ManStopper]

เพราะท่านเหล่านั้นเข้าใจผิด คิดว่าเป็น"ดุลยพินิจ"ไงครับ...

ตามหลักการแล้วการจำกัดสิทธิของประชาชน ต้องมีกฏหมายรองรับเสมอ... หากไม่ห้าม แปลว่าทำได้ครับ แบบเดียวกับป้ายห้ามจอดข้างทาง หากไม่เห็นป้ายห้ามฯ แปลว่าจอดได้...

การใช้"ดุลยพินิจ"นั้น...
เพื่อให้พิจารณาว่า"คุณสมบัติครบถ้วนหรือไม่?" แต่ไม่ใช่ให้พิจารณาว่าจะ"อนุญาตหรือไม่?"... เพราะการจำกัดสิทธิ ต้องทำได้ด้วยการออกกฏหมายเท่านั้น โดยไม่สามารถใช้ดุลยพินิจของบุคคล(ข้าราชการ)จำกัดสิทธิประชาชนครับ...

นายทะเบียนทั้งหลายต่างสำคัญผิดครับ... รายละเอียดอยู่ในคำพิพากษาศาลปกครองของพี่เสกฯ ในเว็บนี้แหละครับ... ลองค้นดูเถิด....

ที่มหาดไทยยังดื้อทำเช่นนี้อยู่ เป็นเรื่องของการดึงเรื่องให้ผู้ขออนุญาตชั่งน้ำหนักว่าจะยอมยุ่งยากฟ้องศาลหรือไม่...

นายสมชายอยากเปรียบเทียบว่า... ก็ทำนองเดียวกับบริษัทประกันรถยนต์ชอบถ่วงเรื่องกับคนเอาประกันเพื่อกดค่าสินไหม ค่าเสียหายให้ต่ำๆ กับคนที่กำลังเดือดร้อน... หากไม่ยอมให้ไปฟ้องศาลเอา...

ผมเคยเจอกับตัวเองแล้วครับ...
นาย..พูดว่า  มันอยู่ที่ ดุลยพินิจ ของผมว่าให้ใครหรือไม่ให้ใคร...

เสียดายผมไม่เคยได้เจอนายทะเบียนฯพูดแบบนี้ซักที......

ขอเสริมท่านสมชายในข้อกฎหมายว่า พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ บัญญัติว่า ....
     มาตรา ๓๗  คำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือและการยืนยันคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือต้องจัดให้มีเหตุผลไว้ด้วย และเหตุผลนั้นอย่างน้อยต้องประกอบด้วย

    (๑)  ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญ
    (๒)  ข้อกฎหมายที่อ้างอิง
    (๓)  ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ
....................

หมายความว่า การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งทางปกครองใดๆต้องให้เหตุผลสามข้อนี้
ขาดข้อใดไป ก็เป็นการออกคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

มันไม่ใช่เรื่องดุลพินิจ.........มันเป็นเรื่องของความไม่รู้ ประกอบกับความกล้าความขลาด ต่างหาก   

อยากให้นายทะเบียนมาเห็นจัง จะได้เข้าใจกันบ้างว่าจริงๆมันเป็นอย่างไร   

[วุธ อุดร -รักในหลวง~]

นิ้วมือคนยังสั้นยาวไม่เท่ากันเลยครับ
แล้วจะให้ดุลพินิจ หรือความคิดของทุกคนเท่ากันหรือครับ

[kai850]

อยู่ที่จิตสำนึกของนายทะเบียนแต่ละคนครับ

[ธำรง]

นิ้วมือคนยังสั้นยาวไม่เท่ากันเลยครับ
แล้วจะให้ดุลพินิจ หรือความคิดของทุกคนเท่ากันหรือครับ

ไม่ใช่นิ้วมือ ... กฎหมายปฎิบัติต่อบุคคลโดยเท่าเทียมและเสมอหน้า
ดุลพินิจ ถูกกำหนดไว้โดยกรอบของกฎหมาย ต้องใช้อำนาจในกรอบนี้เท่านั้น
อำนาจมีตามกฎหมาย....ถ้าไม่มีกฎหมายกำหนด....ก็คือไม่มีอำนาจ

การใช้ดุลพินิจโดยชอบ ..... อยู่คนละขั้วกับการทำตามอำเภอใจครับ 

[วุธ อุดร -รักในหลวง~]

นิ้วมือคนยังสั้นยาวไม่เท่ากันเลยครับ
แล้วจะให้ดุลพินิจ หรือความคิดของทุกคนเท่ากันหรือครับ

ไม่ใช่นิ้วมือ ... กฎหมายปฎิบัติต่อบุคคลโดยเท่าเทียมและเสมอหน้า
ดุลพินิจ ถูกกำหนดไว้โดยกรอบของกฎหมาย ต้องใช้อำนาจในกรอบนี้เท่านั้น
อำนาจมีตามกฎหมาย....ถ้าไม่มีกฎหมายกำหนด....ก็คือไม่มีอำนาจ

การใช้ดุลพินิจโดยชอบ ..... อยู่คนละขั้วกับการทำตามอำเภอใจครับ 

ขอบคุณครับ

ถึงได้มีคดีค้างอยู่ในศาลปกครองเยอะแยะเลยครับ

[naisomchai]

ผมเคยเจอกับตัวเองแล้วครับ...
นาย..พูดว่า  มันอยู่ที่ ดุลยพินิจ ของผมว่าให้ใครหรือไม่ให้ใคร...

เสียดายผมไม่เคยได้เจอนายทะเบียนฯพูดแบบนี้ซักที......

ขอเสริมท่านสมชายในข้อกฎหมายว่า พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ บัญญัติว่า ....
     มาตรา ๓๗  คำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือและการยืนยันคำสั่งทางปกครองเป็นหนังสือต้องจัดให้มีเหตุผลไว้ด้วย และเหตุผลนั้นอย่างน้อยต้องประกอบด้วย

    (๑)  ข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญ
    (๒)  ข้อกฎหมายที่อ้างอิง
    (๓)  ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ
....................

หมายความว่า การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งทางปกครองใดๆต้องให้เหตุผลสามข้อนี้
ขาดข้อใดไป ก็เป็นการออกคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

มันไม่ใช่เรื่องดุลพินิจ.........มันเป็นเรื่องของความไม่รู้ ประกอบกับความกล้าความขลาด ต่างหาก  

ขอบพระคุณพี่ธำรงครับ...

นับเป็นความผิดพลาดอย่างร้ายแรงของนายสมชายที่ไม่ได้แจ้งตั้งแต่แรก... ให้ จขกท. ค้นเรื่องนี้จากความเห็นของพี่ธำรง กับท่านผู้การฯ ในเว็บนี้ครับ...

ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ทั้งในเว็บ ในหนังสือ อวป. และ"ของจริง"... พี่ธำรงและผู้การฯ ได้ต่อสู้เรื่องนี้มาตลอด โดยให้ความรู้แก่สมาชิกและผู้สนใจฯ มาตลอดตามรายทางแห่งระยะเวลาที่ผ่านมายาวนานครับ...

โดยเฉพาะข้อมูลในเว็บนี้จากหลายกระทู้ทั้งตรงๆ และพาดพิงถึง... มีความสมบูรณ์จนสามารถใช้ประกอบการศึกษาเพื่อต่อสู้กับการใช้อำนาจทางปกครองที่ไม่ถูกต้อง ทั้งในชั้นที่ว่าการอำเภอและในชั้นศาลครับ...

[E_mail]

ใช่ว่าปลัดฯทุกคนจะได้เป็นนายอำเภอ

ใช่ว่านายอำเภอทุกคนจะได้เป็นผู้ว่าฯ

ใช่ว่าผู้ว่าทุกคนจะได้เป็นปลัดกระทรวง.....

นายอำเภอหลายคน ดูหน้า,ดูท่าทาง,ดูการพูดการจาแล้ว ชาติหน้าก็ไปไม่ถึงผู้ว่าฯ