"แต่วันหนึ่งก็รู้ถึงสัจจธรรมว่า....ชีวิตใคร ใครก็รัก....ทําไมเราต้องไปพรากชีวิตของเขาด้วย..." ครับ.....
ขอแบบนี้ต้องเจอต้องเห็นกับตา.....ถึงจะทราบ...
ครั้งสุดท้ายที่ทําให้รู้สึกแบบนี้......คือยิงกระรอกตัวหนึ่ง....แต่เขายังไม่ตาย....เดินเข้าไปดู....
ผมจําสายตาของเขาที่มองมาที่ผมได้....ดวงตาที่มีนําตาไหล....มีคําถามอยู่ในแววตา....ผมสบตาเขา....
คําถามที่ผมแปลได้คือ.....ทําไม
ตอนนั้นผมอายุประมาณ13-14......วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่ผมเลิกฆ่าสัตว์....ยกเว้นยุงกับแมลงสาบ....