US ถอนทหารออกจากอิรัก สิงหาคม 53

[โทน73 -รักในหลวง-]

ตอนตัดสินใจทำสงครามนั้นไม่พลาด  ในแง่ประโยชน์ของผู้ลงมือ  แต่พลาดตรงที่เร่งทำอย่างเบ็ดเสร็จจนเกินไป จนไปทำลายโครงสร้างพื้นฐานของประเทศอิรัค  ทำให้ยากที่จะฟื้นฟู 

ดูไปแล้วพลพรรคของซัดดัม จำนวนไม่น้อย ก็เบื่อผู้นำตนเอง จนวางมือไม่ต่อสู้ ปล่อยให้อเมริกันเข้ามาง่ายๆ ลึกๆแล้วพวกเขาคงต้องการการเปลี่ยนแปลง แต่ขณะดำเนินการ กุนซือ อเมริกันวางแผนพลาด จนล้มสถาบันอิรัคไป ทำให้ยากในการดูแลและปกครอง

น่าจะศึกษา สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ที่ อเมริกัน วางแผนจะควบคุมดูแลเยอรมัน  , คงสถาบันกษัตริย์ญีปุ่นไว้ 
มองไปแล้ว ผมว่า รัมเฟลด์  คงลืมศึกษา ผลงานขุนศึกรุ่นสงครามโลกครั้งที่สอง   ทั้งแผนทั้งกลยุทธ ไม่แยบคายเที่ยบเท่าได้เลย 

[Don Quixote]

ผมว่าเมกันเองก็รู้บทเรียนและรู้แนวทางการบริหารจัดการประเทศแพ้สงครามที่คนเข้าไปยึดครองและฟื้นฟูดีครับ

แต่ว่า "ความเป็นปึกแผ่นของประเทศ" และที่สำคัน "สำนึกความเป็นรัฐชาติ" ของอิรักนั้นต่างจากเยอรมันและญี่ปุ่นมากๆ ครับ

ความเป็นอาณาจักรโบราณของเมืองต่างๆ ในพื้นที่ประเทศอิรักปัจจุบันนั้นไม่เหลือผลในทางปฏิบัติมาหลายพันปีแล้ว นอกจากการนำมาโฆษณาของผู้นำอย่าง เช่น ซัดดำที่เปรียบเทียบตนเป็น เนบูชัสเนสซาร์ แห่งบาบิโลเนีย

อิรักปัจจุบันเป็นประเทศที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ ๒๐ อิรักเกิดขึ้นเป็นประเทศใหม่ เป็นการขีดเส้นพรมแดนรอบพื้นที่ทับซ้อนของคนในวัฒนธรรมชนเผ่า "ต่างเชื้อชาติ" (เคิร์ด/ อาหรับ) "ต่างเผ่า" "ต่างนิกาย ซึ่งรุนแรงพร้อมฆ่าและฆ่ากันจริงๆ มาต่อเนื่อง

อิรักในศตวรรษที่ ๒๐-๒๑ อยู่ได้ด้วยอำนาจเผด็จการส่วนกลาง

ที่สำคัญที่สุดคือ อำนาจส่วนกลางของซัดดัมไม่ได้ปกครองประเทศได้สงบ หรือแม้แต่ราบคาบ มีการฆ่ากันมาโดยตลอด ทั้งอำนาจรัฐฆ่าประชาชน ประชาชนต่างๆ กันดังกล่าวฆ่ากันเอง

ในระหว่างการปกครองของซักดำก็มีการฆ่ากันเฉลี่ยปีละ ๕๐,๐๐๐ คน แต่ไม่ได้เป็นข่าว ประชาชนอิรักอพยออกนอกประเทศหลายล้านคนแล้ว

สถาบันของอิรักหลังยุคซัดดัมจึงไม่เหลืออะไรที่เมกันจะสามารถไปยึดถือได้จริง กองทัพไม่ได้มีความเป็นสถาบันเข้มแข็งสืบทอดวัฒนธรรมของตนต่อเนื่องอย่างกองทัพตุรกี ซักดัมเองก็ปกครองกองทัพด้วยการ ปลด/ ย้าย/ ฆ่า นายทหารคนสำคัญมาโดยตลอก ไม่มีระบบสืบทอดเป็นตัวของตัวเองในกองทัพ

มีตัวแทนหลายกลุ่มต้องการให้เมกันยกตนขึ้นเป็นอำนาจเผด็จการแทน แต่กลุ่มเหล่านี้ไม่ได้เป็นตัวแทนของประชาชนส่วนใหญ่เลย เพราะไม่มีประชาชนกลุ่มใดเรียกได้ว่าเป็นประชาชนส่วนใหญ่จริงๆ ในนิกายเดียวกันเองก็ฆ่ากันเองระหว่างเผ่า ในเผ่ากันเองก็ฆ่ากันเองระหว่างสายครอบครัว

ส่วนเยอรมันนั้นมีสำนึกความเป็นเชื้อชาติเดียวกันมานานแล้ว ถึงแม้เป็นเขตปกครองย่อยๆ ของเจ้าพื้นเมืองจำนวนมาก ประมาณ ๑,๕๐๐ เขตในยุคกลาง มาจนถึงต้นศตวรรษที่ ๑๙ เหลือ ๓๕๐ เขต ไม่ค่อยรบราฆ่าฟันกันโดยตรงมาตั้งแต่ยุคกลาง มีความขัดแย้งกันบ้าง แต่ที่สำคัญไม่มีวัฒนะรรมฆ่าล้างแค้นแบบตะวันออกกลาง

พอต้นศตวรรษที่  ๑๙ นโปเลียนเข้ามามีอำนาจและรวมเขตการปกครองของกลุ่มเจ้าเยอรมันเล็กๆ เป็น ไรน์แลนด์พลาลาติเนต เขตปกครองตนเองเหลือ ๓๑ เขต กับแคว้นใหญ่อื่นๆ เช่น ปรุสเซีย บาวาเรีย แซกซอนนี ฯลฯ ที่มีเจ้าของตนเอง

เรียกได้ว่าเยอรมันมีเวลาในประวัติศาสตร์ที่จะปลูกฝังสำนึกความเป็นชาติเยอรมันร่วมกันมานาน หลังการปฏิวัติทางการเมืองในยุโรปปี ๑๘๔๘ สำนึกความเป็นชาติของเยอรมันเพิ่มขึ้นมากถึงแม้ยังไม่มีปฏิบัติการทางการเมืองรวมชาติจริง

ในปลายศตวรรษที่ ๑๙ ปรุสเซียนรุ่งเรื่อง สามารถรวมชาติเยอรมันได้โดยไม่ต้องทำสงครามเลย ถึงแม้จะมีการข่มขู่อย่างรุนแรง ฯลฯ ก็ตาม ความเป็นปึกแผ่นของชนชาติเยอรมัน ที่เป็นรัฐชาติ ภายใต้การปกครองอำนาจรวมศูนย์ของราชวงศ์โฮเฮนโซเลิน สร้างสถาบันอันยั่งยืนให้แก่เยอรมันหลายสถาบันทั้ง ความเป็นชาตินิยม กระแสศาสนาหลัก (คริสต์คาทอลิกกับโปรแตสแคนท์ครึ่งต่อครึ่งแต่ในเยอรมันไม่ได้ขัดแย้งทำร้ายไล่ที่ หรือฆ่ากันมาแต่ไหนแต่ไร)

ปี ๑๙๑๘ เยอรมันแพ้สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ไกเซอร์สละราชสมบัติ กลายเป็นระบบสาธารณรัฐ ล้มลุกคลุกคลานมาจนได้พรรคนาซีเผด็จการประเทศ

พรรคนาซีกดขี่ทางการเมืองอย่างรุนแรงก็จริง แต่อาศัยพลังของสถาบันที่ยั่งยืนของชาติเยอรมันเป็นเครื่องมือได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้ง ความเป็นชาตินิยม กองทัพ การปกครองรวมศูนย์ เรียกได้ว่ารัฐบาลนาซีโต้คลื่นสถาบันเยอรมันแต่เดิม ลอยมากับรัฐชาติเยอรมัน ต่างกับรูปแบบการปกครองรวมศูนย์ลูกผีลูกคน ฆ่ารายวันเพื่ออยู่รายวันของซัดดัม

ดังนั้น เมื่อรัฐบาลนาซีล่มไปพร่อมกัยการแพ้สงคราม สถาบันต่างๆ ของเยอรมันไม่ได้ล้มหายตายจากไปด้วย คนเยอรมันยังมีความเป็นส่วนหนึ่งของชาติ สำนึกการพัฒนาชาติร่วมกันยังมีอยู่อย่างสูงมาก

ประชาธิปไตยระบบรัฐสภาของเยอรมันหลังสงครามเรียกได้ว่า "ยืนอยู่บนไหล่ยักษ์" มีประสบการณ์ล้มลุกคลุกคลายชาวยรัฐไวมาร์หลังสงคราม และประสบการณ์ประชาธิปไตยรัฐสภาเดินทางผิดยุคนาซี ประกอบกับประชาชนที่มีการศึกษาดี จึงสามารถพัฒนาตนเองสร้างชาติต่อไปได้ จากการสนับสนุนของเมกา

ที่สำคัญอีกเรื่องหนึ่งคือภัยคุกคามจากคอมมิวนิสต์ หรือในทางปฏิบัติจริงของยุคนั้นคือ การเข้ายึดครองดินแดนของโซเวียต คนเยอรมันต่อต้านการเข้ายึดครองจของโซเวียตมาตั้งแต่ยังรบสงครามอยู่ เป็นแรงผลักดันอย่างแรงสำหรับการพัฒนาตนเองของรัฐเยอรมันตะวันตกที่สามารถตั้งระบบประชาธิปไตยรัฐสภาได้

[Don Quixote]

ขอคุยเปรียบเทียบญี่ปุ่นในโอกาสต่อไปครับ

[ART]

ขอคุยเปรียบเทียบญี่ปุ่นในโอกาสต่อไปครับ

ขอบคุณที่ให้ความรู้ครับ

[โทน73 -รักในหลวง-]

       ขอบคุณครับคุณต๊อก   .... อิอิ กระทู้ผมปลุกคุณต๊อก ให้ค้นเรื่องราวสาระให้พวกเราได้อ่านกัน  + 1 และ + 1 + 1 ......

[Don Quixote]

      ขอบคุณครับคุณต๊อก   .... อิอิ กระทู้ผมปลุกคุณต๊อก ให้ค้นเรื่องราวสาระให้พวกเราได้อ่านกัน  + 1 และ + 1 + 1 ......

ขอบคุณครับพี่โทน ขอบวกคืนครับ

ขอคุยเปรียบเทียบญี่ปุ่นในโอกาสต่อไปครับ

ขอบคุณที่ให้ตวามรู้ครับ

ยินดีครับพี่

[Don Quixote]

คนอิรักบอกนักการทูตเมกันว่า "ถึงเราจะเกลียดคุณ แต่คุณก็เป็นแค่ศัตรูคนที่ ๑๐ ของเรา"

ผมว่าเป็นความจริงทีเดียว และเป็นประโยคที่น่าสนใจว่าคนอิรักทุกคนอาจพูดคำนี้ได้ด้วย

แต่ความหมายของ "เรา" คือ "พวกผม" แต่ไม่ใช่ "พวกเราคนอิรักหนึ่งเดียว"

ประเทศที่ประกอบด้วยหลายชนเผ่าในอัฟริกาก็เช่นกัน คุณอาจถือหางข้างใดข้างหนึ่งได้ แต่ถ้าคุณพยายามทำตัวเป็นกลางคุณจะไม่ได้อะไรเลยนอกจากเจ็บตัวฟรี

ที่จริงการแทรกแซง หรือการดำเนินการด้านความมั่นคงในประเทศใดๆ ที่มีความขัดแย้งระหว่างประชาชนภายใน ก็เป็นแบบนี้ เคยมีประเด็นในถกกันในชั้นเรียนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศว่า

"กองกำลังรักษาสันติภาพของ UN สามารถทำงานได้ผลจริงโดยไม่ต้องเข้าข้างฝ่ายใดหรือไม่?"

ประเด็นต่อเนื่องก็คือ การเข้าข้างกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แม้จะเป็นชนกลุ่มมากที่สุด หรือในที่สุด การได้อำนาจของกลุ่มที่ใหญ่ที่สุด ชนกลุ่มนั้นก็จะมักจะไม่สามารถอยู่ร่วมกับชนกลุ่มน้อยได้อย่างสงบอยู่ดี เช่น พม่ากับกะเรี่ยง และชนกลุ่มน้อยอีกหลายกลุ่ม/ ซุนนีกับชีอะห์/ อาหรับกับ เคิร์ต/ จอร์เจี้ยนกับอับกาเซีย ฯลฯ

นอกกจากการปกครองเบ็ดเสร็จ (เช่น จักรวรรดิอังกฤาปกครองอินเดียซึ่งรวมหมดทั้ง อินเดีย ปากี อัฟกาฯ และพม่าแล้ว) ไม่มีใครสามารถไปฟื้นฟู พลิกผัน ตั้งระบบประเทศอื่นได้จริง แต่เป็นแค่การไปช่วยสนับสนุนให้ประเทศอื่นช่วยตนเองได้เท่านั้น

สำหรับอิรักหลังยุคซัดดัม เมกาอุดเงินเข้าไปมหาศาล คนอิรักหลายกลุ่มหลายฝ่ายนับไม่ถ้วยเสนอตัวเป็นผู้แทน "คนอิรัก" และรับเงินจากเมกันยุ่งไปหมด แถมฆ่ากันเองต่อไปเมื่อไม่พอใจว่าใครได้รับเงิน การสนับสนุนทางการเมืองจากเมกันมากกว่า

ตรรกะว่าทุกคนในฐานะบุคคล มีสิทธิเท่าเทียมกันใช้ไม่ได้กับสังคมชนเผ่า เผ่าข้า/ พวกข้า ๑๐ คน ไม่ยอมที่จะได้รับทรัพยากรเพียงครึ่งหนึ่งของเผ่าแก/ พวกแก ที่มี ๒๐ คน แต่ถ้าทุกเผ่าได้เท่ากันเผ่าใหญ่กว่าก็ไม่ยอมอยู่ดี

[Don Quixote]

สำหรับญี่ปุ่น

เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปว่าญี่ปุ่นเป็นชาติหนึ่งที่มีคุณลักษระโดดเด่นประจำชาติมากที่สุด

จากการที่ระบบสังคม การเมือง และวํฒนธรรมต่างๆ ของญี่ปุ่นเน้นความจงรักภักดีต่อกลุ่ม และสำนึกของบทบาทในกลุ่มอย่างสูงมาก คนญี่ปุ่นจึงเปรียบเทียบตนเอง และเห็น/ หรือเชื่อในความเหมือน/ ความแตกต่างของตนเองกับผู้อื่นอย่างชัดเจนทั้งในระดับ กลุ่มสังคม ระดับประเทศ และระดับระหว่างประเทศ

ประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นเต็มไปด้วยความขัดแย้งระหว่างกลุ่มการเมืองต่างๆ มาโดยตลอด ซึ่งความขัดแย้งนี้เกิดขึ้นควบคู่ไปกับการเน้นย้ำวัฒนธรรม/ ประเพณี การเป็นสมาชิกกลุ่มของคนญี่ปุ่น

การปกครองรวมศูนย์ระดับประเทศเป็นไอย่างลำบากจากความขัดแย้งระหว่างแคว้น แต่อย่างไรก็ตามในปี ค.ศ. ๑๖๐๐ กลุ่มของ Tokugawa Ieyasu ได้รบชนะฝ่ายตรงกันข้ามอย่างเด็ดขาดและตั้งตนเป็นโชกุนมีอำนาจครอบคลุมทั้งประเทศ เชื้อสายของโตกุกาวามีอำนาจต่อเนื่องจนระบบโชกุนถูกล้มเลิกไปในการปฏิรูปเมจิในปลายศตวรรษที่ ๑๙

ความขัดแย้งและสงครามกลางเมืองในช่วงการปฏิรูปเมจิเป็นความขัดแย้งในประเด็นบทบาทของญี่ปุ่นต่อโลกภายนอก เป็นสิ่งที่เน้นย้ำสำนึกใน "ความเป็นญี่ปุ่นโดยรวม" ได้เป็นอย่างดี

ข้อสรุปในแนวทางการดำเนินกิจการของชาติหลังความขัดแย้งภายใต้สถาบันหลักของญี่ปุ่นคือสถาบันรพะจักรพรรดิ ได้กลายเป็น "มติแห่งชาติ" เสริมสร้างความเป็นชนชาติที่มี "สำนึกในความเป็นชนชาติเดียวกัน"

ศาลเจ้า ยาสุกุนิ ของญี่ปุ่นที่รวมของ วีรบุรุษที่ตายเพื่อญี่ปุ่นได้รวมถึงผู้ที่ต่อสู้ทั้งสองฝ่ายในสงครามกลางเมืองปฏิรูปเมจิด้วย สำนึกความเป็นชนชาติเดียวกัน ที่ต้องจ่ายด้วยการสูญเสียชีวิตนี้ได้นำไปสู่ความเป็นปึกแผ่นของญี่ปุ่นต่อโลกภายนอก

ญี่ปุ่นได้พัฒนาตนเองและ "ประสบความสำเร็จ" ในกิจการกับโลกภายนอก เช่น การพัฒนาเทคโนโลยีสมัยใหม่ให้ทัดเทียบหมาอำนาจ การแผ่อิทธิพลในเอเซีย โดยการรบชนะชาติเอเซีย และชาติตะวันตกรัสเซีย

การแพ้สงครามโลกครั้งที่สอง จึงเป็นเพียงการวิ่งชนตอสะดุดล้มของญี่ปุ่น แต่ชาติญี่ปุ่นไม่ได้เสียความเป็นปึกแผ่นอย่างใดเลย เรื่องที่ทำให้ญี่ปุ่นต้องทบทวนบทบาทของตนเองต่อโลกใหม่นี้กลับช่วยเสริมให้เห็นความเป็นตนเองโดยรวมชัดเจนยิ่งขึ้นอีก

สถาบันทางสังคมของญี่ปุ่นเปลี่ยนบทบาทไปบ้าง เช่น ทหาร แต่แก่นแท้ของวัฒนธรรม และสำนึกในความเป็นชาติญี่ปุ่นร่วมกันนั้นไม่เปลี่ยน

เมื่อเมกาเข้ามาจัดระบบการปกครองแบบรัฐสภาซึ่งใกล้เคียง หรือย่างน้อยไม่ขัดแย้งกับที่ญี่ปุ่นเคยปฏิบัติมาแล้ว ญี่ปุ่นจึงใช้ประโยชน์จากการสนับสนุน และการฟื้นฟูประเทศภายใต้ระบบใหม่อย่างเต็มที่

นอกจากนี้ก็ยังมีประเด็นการแผ่อิทธิพลของโซเวียตในช่วงปลาย และหลังสงครามโลกครั้งที่สองเช่นเดียวกับเยอรมัน

ในสคงครามโลกครั้งที่สองโซเวียตประกาศสงครามกับญี่ปุ่น และส่งทหารเข้าดินแดนยึดครองของญี่ปุ่นในเอเซีย "หลังจากที่" ญี่ปุ่นถูกทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ที่ฮิโรชิม่าแล้วด้วยซ้ำ

การฉวยโอกาสของโซเวียตเช่นนี้เสริมสร้างความร่วมมือของญี่ปุ่นกับเมกาเพื่อต่อต้านการแผ่อำนาจของลัทธิคอมมิวนิสต์ด้วย

[ART]

มา อ่าน ครับชอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เสียดายไม่ได้เรียนเอกนี้ไปเรียน บริหารรัฐกิจแทน สิงห์แดงที่ มธ.
นะครับ

[Don Quixote]

ตามหัวข้อ

คนอิรักใช้โอกาสฆ่ากันเหมือน "ยุคก่อนซัดดัม" หรือ "ยุคซัดดัม" ตั้งแต่เมกันบังอยู่ในอิรัก

เมื่อเมกันออกไป จะบอกได้อย่างไรว่าคนอิรักไม่ได้เลือกความเป็นไปของประเทศด้วยตนเอง?

[Don Quixote]

มา อ่าน ครับชอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เสียดายไม่ได้เรียนเอกนี้ไปเรียน บริหารรัฐกิจแทน สิงห์แดงที่ มธ.
นะครับ

  อ่านเองก็สนุกดีนะครับพี่ ผมว่าบางครั้งเรื่องชาวบ้านถึงจะพิกลพิศดารยังไง ก็ไม่ทำให้ปวดหัวเท่าเรื่องพิกลของบ้านเมืองเราเองครับ อิ อิ

[USP40]

เพื่อนสนิทผมตอนนี้ทำงานอยู่ใน อิรัค   เป็นทหาร 5th special force group
นานๆจะได้ข่าวซะที   ไปอยู่ อาฟกานิสถานมาปีกว่า กลับมาอยู่เมกาได้ไม่ถึงปี  ไปอิรัคอีกแล้ว

[ART]

มา อ่าน ครับชอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เสียดายไม่ได้เรียนเอกนี้ไปเรียน บริหารรัฐกิจแทน สิงห์แดงที่ มธ.
นะครับ

  อ่านเองก็สนุกดีนะครับพี่ ผมว่าบางครั้งเรื่องชาวบ้านถึงจะพิกลพิศดารยังไง ก็ไม่ทำให้ปวดหัวเท่าเรื่องพิกลของบ้านเมืองเราเองครับ อิ อิ

ต่างประเทศ คงเอาเหตุการณ์ในบ้านเราไปวิเคราะห์ โดยเฉพาะสิงคโปร์

[Don Quixote]

เพื่อนสนิทผมตอนนี้ทำงานอยู่ใน อิรัค   เป็นทหาร 5th special force group
นานๆจะได้ข่าวซะที   ไปอยู่ อาฟกานิสถานมาปีกว่า กลับมาอยู่เมกาได้ไม่ถึงปี  ไปอิรัคอีกแล้ว

เสี่ยงตายอย่างต่อเนื่องเลยนะครับ

เมกันคนหนึ่งเคยบอกผมว่าทหารที่ไปอิรักเฉลี่ยแล้ว นน. จะขึ้น ๒๐ ปอนด์ ส่วนที่ไป อัฟกาฯ นน. จะลง ๒๐ ปอนด์ ฟังแล้วแปลกดีครับ

[Don Quixote]

มา อ่าน ครับชอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เสียดายไม่ได้เรียนเอกนี้ไปเรียน บริหารรัฐกิจแทน สิงห์แดงที่ มธ.
นะครับ

  อ่านเองก็สนุกดีนะครับพี่ ผมว่าบางครั้งเรื่องชาวบ้านถึงจะพิกลพิศดารยังไง ก็ไม่ทำให้ปวดหัวเท่าเรื่องพิกลของบ้านเมืองเราเองครับ อิ อิ

ต่างประเทศ คงเอาเหตุการณ์ในบ้านเราไปวิเคราะห์ โดยเฉพาะสิงคโปร์

ตัวดีละครับ ชาวเมืองท่าหัวกะทิอาณานิคมฝรั่งเนี่ย