ใจต้องเป็นใหญ่ครับ ... ช่วงนี้ผมเห็นนักกีฬา IPSC ลูกโม่ท่านนึงลงแข่งขัน
ขาของพี่ท่านก็ไม่ 100% ไม่สามารถเดินเหินหรือวิ่งได้แบบอย่างเราๆท่านๆเลย
แต่พี่ท่านก็ยังใจสู้ ลงลุยมันทุกสนาม บางสนามต้องนั่ง ต้องนอน ก็ไม่หวั่น
นับถือน้ำใจพี่ท่านจริงๆครับ
ขอบคุณที่สั่งสอน ยกตัวอย่างและมีหยามกันนิดๆ ด้วย ครับ
ใจใหญ่ไม่ใหญ่คงไม่ใช่การเลือกลงหรือไม่ลง IPSC หรอกครับ
ผมเล่นกีฬาเพื่อควาสนุกสนานนี่ครับ ไม่ได้เอาไว้โอ้อวดว่าอวัยวะใดเป็นใหญ่หรือเป็นเล็ก
ผม พี่โอ่ง พี่ธวัชชัย เราสามคน เคยยกข้อตรีนอวดกันแล้วครับ
สภาพขาและเหตุผลของแต่ละคนมีความแตกต่างกันครับ
ของผมเอ็นขาดอีกไม่ได้และหมอแนะนำชัดเจน ห้ามวิ่งไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้นยกเว้นอยากขาดอีกแล้วมันก็จะต่อไม่ได้เหมือนเดิมอีก คือพิการ
แค่นี้ คนสติดีมีความรับผิดขอบก็ไม่เห็นต้องไปเสี่ยงขนาดนั้น IPSC มันไม่ใช่เรื่องสำคัญของครอบครัว ของบริษัท หรือของประเทศชาติ นี่ครับ มันเป็นแค่กีฬาเอาไว้หาความบันเทิง
สำหรับผม Speed Event แล้วแถม Steel Challenge ปีละครั้งสองครั้ง ก็พอเพียงสมควรแก่ฐานะแล้วครับ
