ผมอ่านประโยคนึงแล้วทำให้ได้แนวคิดครับสำหรับประโยคนี้ " มีการสั่งซื้อปืนสั้นจำนวน 2 แสนกระบอกเข้ามาให้กับเจ้าหน้าที่ของรัฐ 4 ล้านคน ในขณะที่ร้านปืนทั้งประเทศสั่งเข้ามาขายประชาชน 65 ล้านคนเพียงปีละ 10,110 กระบอกเท่านั้น" น่าคิดมากครับ
**************************************************
แล้วเจ้าหน้าที่ได้สร้างความอุ่นใจให้กับประชาชนทั้ง65ล้านคนได้พึงพอใจแล้วหรือยังครับ?
ที่ต้องขวนขวายหาปืนพกมาใช้ทุกวันนี้ เพราะผมไม่มั่นใจครับว่าเจ้าหน้าที่จะให้ความคุ้มครองชีวิตและทรัพย์สินของผมได้
หมู่บ้านผม อยู่ในเขตเทศบาลนครแท้ๆ แต่เป็นรอยต่อเขต อบต.อื่น
แค่เส้นสถานีรถไฟบ้านม้า-เรือนจำกลาง-เกษตรหันตรา กลางคืนเปลี่ยวมาก มีเหตุจี้ ปล้น วิ่งราวทรัพย์ประจำแถวนี้
การเดินทางในเส้นทางนี้ตอนกลางคืนจึงค่อนข้างเสี่ยง ตำรวจได้แค่ตั้งด่านหลังเกิดเหตุที่จุดนั้นในวันรุ่งขึ้น
โจรมันไปถึงใหนต่อใหนแล้ว คงย้อนกลับมาให้จับหรอก ไฟตั้งด่านสังเกตุเห็นได้จากระยะไกล
หากเห็นความสำคัญต่อชีวิตของคนสี่ล้านคนมากกว่าคนหกสิบห้าล้านคน ก็ทบทวนได้ใหม่นะครับ
ผมคนหนึ่งไม่เชื่อคำพูดของใครบางคนที่พูดว่า ปืนอยู่ในมือใคร คนนั้นมีแนวโน้มจะเป็นโจรผู้ร้าย
แล้วไอ้คนนั้น เดี๋ยวนี้แต่แม้แผ่นดินจะซุกหัว ยังหายากเลยตอนนี้
