อ่านหัวข้อกระทู้จริงแล้วนึกถึงท่าแก้ล็อกคอแล้วกลับมาล็อกข้อมือ มากกว่าท่าใช้ปืน
ขอเล่าความหลังวัยหนุ่มที่ไม่หวนคืนให้ฟังสนุกๆ
เสี้ยววินาทีที่ได้สัมผัสเรื่องน่ายินดี เป็นเหมือนขุมทรัพย์อันมีค่า ของผู้สูงวัยนะครับ อย่าพึ่งหมั่นไส้กันครับ
เป็นท่าที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องของการรักษาสมดุลย์ของการทรงตัว ซึ่งปรับไปใช้ได้ในหลายๆกรณี เรียกชื่อท่าไม่ถูก ไม่จำจริงๆครับ
1. เอามือขวาจับมือที่ล็อก อย่าให้แน่นไปกว่าเดิม
2. ขาซ้ายเลื่อนอ้อมไปทางด้านหลังขาขวาของคู่ต่อสู้ สำคัญมาก
3. มือซ้ายสอดระหว่างตัวตัวคู่ต่อสู้สอดไปด้านหลังคู่ต่อสู้แล้วจับที่ผม ด้านบน
4. ..... กลับมาเป็นฝ่ายล็อกข้อมือ
ท่านี้ ใช้ได้ผลจริงครับ
มีเพื่อนที่เหมือนพี่เหมือนครูอยู่คนหนึ่ง ถือเป็นเพื่อนที่สนิทและให้ความนับถือมาก เพื่อนคนนี้มีนิสัยแปลกสุดประหลาด ยกตัวอย่าง แบกเป้ขอขึนเครื่องไปกับเพื่อนที่เป็นนักบิน กูขอไปด้วยแต่เดี๋ยวกูกลับของกูเอง แล้วก็กระโดดร่มลงมา หรือจบแล้วพักอยู่ด้วยกัน เช้าๆพาผมวิ่ง มีหมาไล่เห่า แกกลับตัววิ่งใส่หมากระทันหัน ฝูงหมาเป็นฝ่ายต๊กกะใจวิ่งหนีจุกตูด
สอนผมหลายๆอย่าง ตั้งแต่วิชาการวิเคราะห์วงจรไฟฟ้า 1 จนได้ A ด้วยกัน ยันสอนให้รู้ว่าโดนต่อยน็อกเป็นอย่างไร มีโอกาสก็สอนปล้ำจับล็อกคอแบบมวยไทย ใส่นวมลงซ้อมชกกันบ้าง ต่อยเพื่อนคนนี้ล้มด้วยหมัดซ้ายโดยที่เขาต่อยผมไม่โดนสักหมัด จนผมโดนน็อกในนัดล้างตาหลังจากนั้น เป็นความทรงจำที่มีค่าทั้งนั้นๆ แต่ เวลายิงปืนนี่ไม่รู้ทำไมต้องขอแข่งมือซ้าย
ประมาณนี้ 2 ปีที่แล้ว เจอกันยังไปขว้างมีดด้วยกันที่หลังบ้านเพื่อน เดี๋ยวนี้ทักกันครั้งสุดท้ายทางโทรศัพท์ อ้างว่าพัฒนาฝีมือไปมากแล้ว ยังจะมาท้าเดี่ยวเทนนิสกับผมอีก มีคำพูดว่า บางครั้งต้องหาฉลามมาใส่ชีวิต แต่ฉลามขาวท่านนี้ นำสิ่งดีๆมาใส่ชีวิตผมเยอะจริง ๆ
กลับเข้าเรื่องช่วงจบใหม่ ผมไปวิ่งเล่นที่หนองตะเคียน แล้วมีกำลังมหาศาลล็อกคอด้านหลังจากคนที่ตัวสูงกว่าอย่างจั๋งหนับ หลังจากนั้น ผมใช้ท่านี้แก้กลับมาล็อกได้จริงๆ เรื่องนี้ถือเป็นขุมทรัพย์ในความทรงจำของผมทีเดียว เป็นเพื่อนท่านนี้จริงๆ หลังจากเสียฟอร์มให้ผมแล้ว ยังไม่ยอมจำนน ว่ายังมีท่าล็อกที่นายแก้ไม่ได้อยู่
จนวันนี้หลานชายคนเดียว ชวนไปให้ดูเขาขว้างมีดว่าเจ๋งแน่แค่ไหน แซวไปว่า เข้าใจว่าคนโม้มีทุกตำบลแต่หลานยังไม่ใช่ ต้องรอให้โตพอก่อนถึงจะโม้ได้โว้ย
