ผมอยากจะบอกท่านผู้ออกคำสั่งว่า คนนิยมปืน มีหลายประเภทนะครับ ใช่ว่าจะเหมือนกันหมด
บางคนชอบ ลูกซอง
บางคนชอบ ลูกกรด
บางคนชอบปืนพก
บางคนก็เห็นเป็นการลงทุน
บางคนชอบสะสมชื่นชมกลไก ศาสตร์และศิลป์ ทางวิทยาการ
บางคนต้องมีไว้เพื่อปกป้องสิ่งอันเป็นที่รัก บางคนมีไม่มากแต่ยิงบ่อย ยิงทุกเวลาที่โอกาสจะอำนวย หลายคนก็มีความชอบต่างกันไป ความจำเป็นในการแสวงหาก็ต่างกัน อย่างตัวผมเองชอบทุกแบบที่เป็นปืน แต่ก็ชอบปืนยาวมากกว่า โอกาสจะยิงก็มีน้อยมาก ปีหนึ่งปีหนึ่ง ได้ยิงแค่สอง สามครั้ง ยังน้อยกว่าตอนซื้อด้วยซ้ำ มีโอกาสมีทรัพย์มากพอ ก็จะซื้อเท่าทีจะสามารถทำได้ ส่วนมากจะเช็ด ล้างลูบคลำ กะว่าเมื่อไหร่ งานการมันอยู่ตัวแล้วก็จะค่อยๆ ทะยอยขนออกมายิง อย่างตอนนี้ผมมีคิวที่รอจะนำไปยิงอยู่เกือบสิบ ซื้อๆ มาก็ยังไม่มีเวลา และเวลานำไปยิงจริง ก็ กระดาษ กระป๋อง หรืออะไรที่พอจะหาได้บ้าง สิ่งมีชีวิตก็ไม่เคยเลย
ผมเชื่อว่าในความแตกต่าง ของนักนิยมปืนหลายๆประเภท โดยส่วนมากจะมีอย่างนึงที่เหมือนๆกันคือ ไม่มีเจ้าของปืนคนไหนในที่นี้หรอกครับ ที่จะนำปืนที่เป็นที่ชื่นชอบของตนเองไปยิงในสิ่งที่ไม่เป็นมงคลกับปืนของตน ยิ่งโดยเฉพาะกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเดรัจฉานด้วยแล้ว ไม่คุ้มหรอกครับที่จะเอาปืนดีๆ ที่กว่าจะได้มาก็แสนยากไปยิงให้เกิดเสนียดจัญไรกับปืนกับตัวเองเปล่าๆ ชาวไรเฟิล เดี๋ยวนี้ เขาเป็นพวกรักษ์โลกกันเกือบจะทุกคนอยู่แล้วครับ เขายิงกันเพื่อผ่อนคลาย เพื่อสร้างสรรค์ เพื่อเกมส์ ไม่ได้ยิงกันเพื่อทำลายล้างแล้วล่ะครับ
