ยี่สิบห้าหลาครับ ไม่ลึกมากครับผมเอามือดึงตูดขึ้นมาโดยไม่ต้องเอาเครื่องมือแงะ แต่ลูก .357 เห็นแต่เปลือกทองแดงอยู่ในรูแว้บๆรูนิดเดียว
สงสัยลูกตามรูปเป็นลูกกระสุนไทยครับ... หัวตันทั้งแท่ง หากเป็นหัวของลูกซ้อมนอกจะมีโพรงด้านท้ายเป็นรูโบ๋...
แต่ถึงเป็นลูกซ้อมนอกก็เข้าไม่ลึกหรอกครับ ที่นายสมชายเคยยิงใส่ไม้โครงลังไม้ฉำฉาหนาครึ่งนิ้วยังไม่ทะลุเลยครับ... ลูกมะพร้าวทั้งเปลือกยังไม่ทะลุออกเลย ในขณะที่ .45 หัวบอลทะลุสองด้าน เปลือกปริน้ำข้างในกระจายเลยครับ...
Power Factor ของลูกซ้อมคือ 148*650/1000 = 96 ในขณะที่ .45 หัวบอลได้ 230*830/1000 = 190 จะเห็นว่าน้อยกว่าครึ่งเดียวของ .45 เอง...
ลูกซ้อมมีดีสองอย่างคือเสียงเบากับยิงแม่นมาก... เวลาเกิดเรื่องแล้วต้องยิงแล้ววิ่งครับ...
ยืดระยะเวลาได้สักนาทีนึงคงเห็นผลงาน...
ที่เขากลัวกันคือเวลามีเสียงปืนแล้วคนโดนยิงยังไม่รู้ตัวว่าโดนยิง มักจะถลันเข้ามาแย่งปืน... ให้ปั๊มใส่อีก และระวังโดนขาโดนหัวเข่าตัวเองด้วยครับ(เวลายกเท้ายันเอาไว้ ม่ายงั้นปั๊มใส่อีกไม่ทัน มันจะถึงตัว)...
มีบทความจากแม็กกาซีนฝรั่งเรื่องวิธีเลือกลูกปืนป้องกันตัวใส่ชี๊ฟสองนิ้ว... เขาบอกให้พิจารณาเรื่องเจาะลึกเสียก่อน โดยให้เจาะแท่งเจลาติน 10 เปอร์เซ็นต์ได้ลึกประมาณ 12 - 15 นิ้ว... หากเกินไปก็เสียพลังงานเปล่าประโยชน์...
แต่ถ้าตื้นเกินไปก็ไม่ถึงอวัยวะสำคัญ กระสุนไหนเกินหรือขาด ให้คัดทิ้ง... เหลือรายการที่ยังอยู่แล้วค่อยเลือกดูที่บานมากที่สุด ให้เอาอันนั้น...
นายสมชายเอามาจากนี่...
http://www.handgunsmag.com/ammunition/pocket_dynomite/ประเดี๋ยวจะเอาตารางทดสอบมาให้ดู...
