เอาเรื่องตัวต่อที่ไม่ใช่ LEGO แต่เป็น Hornet มาฝากครับ...
...หลังจากที่พ่อผมโดนตัวต่อรุมต่อยรวมทั้งสิ้น ๕๒ แห่งในคราวเดียว... ต้องนอนโรงพยาบาล ๑ คือ... กับต้องใช้มอร์ฟีน ๒ เข็ม... ถึงจะพอหลับได้... แผลที่โดนต่อยเมื่อตกสะเก็ดก็จะหลุดออกเป็นหลุมเล็กๆ ใช้เวลาเป็นปีถึงจะกลับมาเหมือนเดิม...
...เมื่อออกจากโรงพยาบาลคราวที่โดนตัวต่อหัวเสือต่อย... วันนั้นอาหารเที่ยงก็คือ... ตัวอ่อนของรังที่ต่อยนั่นแหละครับ...
จากนั้นพ่อผมก็ปฏิบัติการจองเวรกับต่อ... นับได้หลายร้อยรัง... แต่หลังๆ คงจะผูกพันกัน... ท่านไปเอารังต่อที่ยังเล็กๆ มาผูกไว้ที่ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน... ปี ๒-๔ รัง... เป็นเวลา ๒-๓ ปี... ก่อนที่ท่านจะจากไปครับ...
******************
...อันกรรมวิธีการล่าต่อ... มีหลายวิธี... ส่วนมากมักจะเป็นการพบรังโดยบังเอิญ... หรือไม่ก็จับตัวต่อมาซักตัว... เอาด้ายสีแดงหรือสีอะไรก็ได้ที่สามารถมองเห็นได้ไกลๆ มาผูกตัวต่อ... แล้วก็วิ่งตาม... วิธีนี้ค่อนข้างเสียง... เพราะถ้าไม่พลัดหลงกันหาตัวต่อที่ว่าไม่เจอ... บางครั้งไปเจอรังที่ดูๆ มันก็จะพาพรรคพวกมาจัดการคนแทน...
เอาเป็นว่าเรียงตามกระบวนการล่าต่อ... โดยพรานต่อมือสมัครเล่น... แต่เป็นมือโปรในดวงใจผม... เพราะคือท่านพ่อของผมเองครับ... ถือว่าเป็นการระลึกถึงท่านขณะยังมีชีวิตอยู่นะครับ... ตอนนี้ท่านจากไปได้สองปีกว่าแล้วครับ...
เริ่มแรกไปหาแหล่งน้ำก่อนครับ... เพราะต่อก็เหมือนกับสัตว์อื่นๆ คือขาดน้ำไม่ได้... แต่ที่สำคัญคือ... ต่อจะเอาดินโคลนไปทำรังด้วยครับ....
***ภาพทุกภาพต่อไปนี้... ถ่ายโดยคุณพ่อผมเองครับ...
...ภาพตัวต่อกำลังขุดโคลนดินเหนียวไปทำรัง...
