ด้วยความเคารพนะครับ ความหมายของผมอาจจะกว้างไปหน่อย คือ จริงๆแล้ว ที่ผมเสนอไปนั้น คำว่าขายคงไม่ถูกต้องนัก น่าจะเป็นจัดหามากกว่า และที่อยากให้ปืนมีราคาถูกลงนั้นก็ไม่ใช่สำหรับตัวเองครับ ผมไม่เดือดร้อนอยู่แล้วเรื่องปืนถูกหรือปืนแพง พร้อมเมื่อไหร่ก็หามา แต่ที่อยากให้ทั่วๆไปได้ปืนในราคาที่ถูกลงก็ คงหมายถึงคนที่จำเป็นต้องมีปืนจริงๆครับ ยกตัวอย่าง ตอนที่ผมไปซื้อที่ทำโรงงานใหม่ๆ ไกลและกันดาลมากครับ เวลานอนเฝ้าอยู่คนเดียว ก็ชอบมีวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซด์มาป้วนเปี้ยน คอยมองว่าจะมีอะไรติดไม้ติดมือกลับไปได้หรือเปล่า หรือกรณี พวกครอบครัวใหม่ที่ ย้ายบ้านออกไปตามชานเมืองที่เปลี่ยวๆ และมีกันอยู่แค่ สาม สี่ คนพ่อแม่ลูกครับ พวกนี้บางทีมันจำเป็นจริงๆที่ต้องมีปืนไว้ปกป้องครอบครัว
ส่วนกรณีเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ต้องรักษาความสงบความปลอดภัย อันนี้เข้าใจครับว่าจำเป็นต้องมีสวัสดิการเพื่อรักษาชีวิตและการดูแลทุกษ์สุขของประชาชน ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ ไฟฟ้า ประปา อะไรพวกนี้มีสวัสดิการทำไม?
??
และที่สำคัญอีกอย่างนึงที่ผมว่า ผมเข้าใจมากเกี่ยวกับคำว่า ดุลยพินิจของนายทะเบียนก็คือ บางครั้งคนที่มีคุณสมบัติครบตามที่กฏหมายกำหนดนั้น จริงๆแล้วไม่ได้สมควรจะมีปืนได้เสมอไปครับ เพียงแต่ว่า นายทะเบียนมักจะนำข้อนี้มาใช้อ้างไม่ออกใบอนุญาตแบบ ไม่ค่อยตรงกับวัตถุประสงค์ของอำนาจตรงนี้มากกว่า ผมก็เลยอยากที่จะให้มีการปฏิสัมพันธ์กันให้มากๆหน่อยระหว่าง จนท. กับประชาชน ไม่ใช่แค่มายื่นเอกสารแล้วก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย ได้ปืนมาแล้วเอาไปใช้ ไปเก็บรักษาอย่างปลอดภัยหรือไม่ ก็ไม่มีใครรู้ ประมาณนี้ ล่ะครับ ที่อยากจะพูด
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นและ ท่านผู้การฯ ที่ให้ความรู้ครับ
มี 2 เรื่องนะครับ... เรื่องต้นเหตุคือคนที่จำเป็นต้องมีปืน แต่กลับมีปืนยากเพราะปืนแพง... ส่วนเรื่องใครจัดหา ใครจะขายนั่นเป็นเรื่องปลายเหตุครับ...
เรื่องสองคือนายทะเบียนอนุญาตซื้อปืนยาก...
เรื่องแรกเกิดจากนโยบายของรัฐครับ...
ที่เรียกว่า"นโยบายของรัฐ"ที่แท้จริงออกจากหัวสมองของข้าราชการประจำเพียงไม่กี่คน ถ้าให้ชี้นิ้วก็คือรายชื่อใน อกพ. กระทรวงมหาดไทย+อกพ. กรมการปกครอง ครับ...
หากต้องการให้เปลี่ยนแปลง ต้องทำให้"คนกลุ่มนี้"เปลี่ยนใจ นโยบายรัฐจึงเปลี่ยนครับ ปืนแพงไม่ได้เกิดจากกฏหมาย แต่เกิดจากคำสั่ง มท1 ที่จำกัดโควต้าฯ... คำสั่ง มท1. เกิดจากข้าราชการกลุ่มข้างต้นเป็นคนเสนอครับ...
ถ้านักการเมือง"อยากจะแก้"เมื่อไหร่ ก็สามารถแก้ได้เมื่อนั้นครับ อยู่ที่ว่าอยากจะแก้หรือไม่... โดยข้าราชการก็จะอ้างเรื่องคนไทยส่วนใหญ่ยังโง่อยู่(คนโง่มีปืนแล้ววุ่น)+กลัวมาเฟียจะเก่งกว่าตำรวจ(ที่จริงไม่เกี่ยวกับปืน แต่เกี่ยวกับสินบนคอรัปชั่น)...
เรื่องสอง...
มีพูดกันแยะแล้วในเว็บบอร์ดนี้ครับ สามารถค้นหาอ่านได้ครับ... โดยนายทะเบียนก็มักจะอ้างว่าหากใครคุณสมบัติครบถ้วนแล้วต้องอนุญาตทุกคน ก็ดูเหมือนตรายาง แล้วจะมีดุลยพินิจไว้ทำไม...
เรื่องนี้อธิบายได้ว่า"ดุลยพินิจ"มีไว้ให้นายทะเบียนตรวจสอบว่า 1) คุณสมบัติตามที่ยื่นมานั้นเป็นความจริง, และ 2) ไม่ซ่อนข้อเท็จจริงอื่นที่ทำให้คุณสมบัติไม่ครบถ้วน ครับ... ตามหลักการปกครองแล้วหากไม่ห้ามอนุญาตไว้ แปลว่าต้องอนุญาตทุกรายครับ...