นั่งมองเธอกับเขาเศร้าใจนัก
เธอบอกรักฉันอยู่ดูตรงไหน
เอ่ยมาเลยว่าไม่รักจะเข้าใจ
หลีกทางให้คนใหม่.ได้ชื่นชม
ฉันมีค่าเวลาเหงาเฝ้าโทรหา
คอยเป็นที่ปรึกษาอย่างขื่นขม
ความสัมพันธ์ยากนักดั่งกับลม
คว้ามาห่มเบาบาง.อย่างเลื่อนลอย
ฉันไม่ใช่ตัวจริงแอบอิงเธอ
จึงนั่งเหม่อคว้าฝันอันเหงาหงอย
ห่างเหินนักกับรักที่รอคอย
เธอมาปล่อยฉันเหงาเคล้าน้ำตา
ถึงแม้จะลึกซึ้งเกินกว่าเพื่อน
แต่ยังคงลางเลือนเหมือนหมอกหนา
คำว่าแฟนแสนไกลในอุรา
เรามีค่าแค่สำรอง..เจ้าของมี
เมื่อมันทรมานทุกคืนค่ำ
กอดความช้ำฝันร้ายพ่ายอย่างนี้
จะปล่อยเธอกับเขาไปซะที
ขอศักดิ์ศรีฉันคืน..ไม่ถึงแฟน
