ถ้าคุณแน่ อย่าแพ้ ป.2 อย่างนี้ มันต้อง.... แฉ ให้หมด

[kanitjong]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[tamma]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[นายรัก-รักในหลวง-]

เวียใจด้วยครับพี่จะเด็ด 

[pongsirin]

ขอแสดงความเสียด้วยครับท่านจะเด็ด

[กาสะลอง]

 ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[Tanate(รักในหลวง)]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

[จะเด็ด]

ขอขอบคุณท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน ที่ช่วยกันส่งกำลังใจมากันอย่างล้นหลาม เพลานี้จะเด็ดเริ่มคลายใจ๋ไปพอสมควรแล้ว ส่วนจะเด็ดน้อยพอบวชแล้ว ได้ปัจจัยที่ญาติโยมมาถวาย เป๋าตุง เลยไม่อยากสึกจะขอบวชศึกษาพระธรรมปัจจัยไปก่อน จนกว่าจะเปิดเทอม แต่พอถึงมื้อเย็น จะเด็ดน้อยรีบเร่งให้มาบอกหลวงตา ขอลาสิขาแล้ว หิวข้าวจนท้องร้องเป็นกลองเพล เอ่อสงสัยจะจริง เพลก็ไม่ได้ฉันท์ เพราะที่วัดนี้พระจะฉันท์เช้ามื้อเดียว แต่จะเด็ดน้อยไปบวชตอนเก้าโมงกว่า จึงยังไม่ได้ฉันท์เพล ตกเย็นทนไม่ไหวจึงขอสิกขาเสียวันนั้นเลย


ครับท่าน ... เด็กก็คือเด็กนะครับ เวลาหิวก็พานทะโล ตามวิสัยเด็กเพราะความที่เห็นโลกมาน้อย ความอดทนจึงต่ำ  แต่ก็มีผู้ใหญ่บางคน ทำตัวเป็นเด็ก มีความเข้าใจโลกกุตตะต่ำ ยึดมั่นถือมั่นเอาวิวรณ์ไปผูกมัดกับอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย มีอะไรมากระทบก็เจ็บก็ปวด หัวใจก็ของเรา อยู่ในตัวเราแท้ๆ ยังไปผูกไปมัดกับความไม่เที่ยง ความสมมุติ แม้แต่เรื่องโลกและจักรวาลในทางพุทธศาสนา ก็ยังบอกว่าเป็นเรื่องสมมุติ เป็นความว่างเปล่า อัลเบิร์ต ผู้ค้นพบทฤษฎีสัมพันธภาพ อธิบายว่า หากเราสามารถเดินทางได้เร็วกว่าแสง เวลาก็จะหดสั้นลงและบิดเบี้ยวได้ และนำไปสู่อนัตตา  นั่นคือความไม่มีอะไรเลย ฉะนั้นหัวใจของเราแท้ๆ จงเก็บเกี่ยวแต่ความสุข อย่าผูกมัดใจให้ยึดติดกับของโมหะ ทุกเท้าที่ก้าวย่าง จะยังความสุขมาสู่หัวใจที่เบิกบานด้วยกันทุกคน สาธุ นะโมพันเต วิสุงๆ ฯลฯ.....

[จะเด็ด]

กลับมาที่เดิมกันต่อ
หลังจากความหงุดหงิด ได้ผ่อนลงไปบ้าง จึงได้ถามท่านหญิงไปว่า คุณท่านขอรับ ต่อจากนี้ผมจะต้องไปทำเรื่องนำเข้าอาวุธปืนที่ไหนต่อครับ เรื่องถึงจะรู้ไปถึงสถานาที่ปืนจะเข้า เช่น สนามบิน ท่าเรือ หรือไปรษณีย์ ท่านหญิงเธอยิ้มพิมพ์ใจ ยื่นหน้ายื่นตามาแล้วถามผมว่า เธอก็ต้องติดต่อผู้ขายก่อนว่าจะส่งทางไหน มีช่องทางไหนที่เธอเลือกได้บ้าง เอ๋อ.. ทางแคนนาดาแจ้งว่าจะส่งให้ทาง Airmail ขอรับ แสดงว่าของจะต้องผ่านมาทางสนามบินใช่ใหม่ขอรับ อืม....!! ? อันนี้เดี๊ยนก็ไม่แน่ใจนะเค่อะ เธอลองไปติดต่อที่ศุลกากรสุวรรณภูมิดูนะ ว่าใช้หรือไม่ บางทีมันไม่แน่แล้วแต่ทางนั้นจะจัดไปออกของที่ไหน เดี๊ยนก็บอกเธอได้เท่านี้แหละเค่อะ

เนียนครับท่าน ท่านหญิงเธอออกตัวเนียนมาก ผมก็แนบไปที่สุวรรณภูมิโดยมิรั้งรอ วนหาทางเข้าอยู่นิดนึง แต่ก็ไม่ยากเพราะทางอยู่ที่ปากของเรานั้นเอง ถามแม่งดะไป จนผมมายืนสายตูดที่ห้อง หน้าพิธีการ เห็นบรรดาท่านชิบปิ้งนั่งๆนอนๆรอเรื่องราวการขนัดไม่ถึงกับแน่น จะเด็ดจึงแถสีข้างเข้าไปถาม ชิปปิ้งคู่หนึ่ง ท่าทางจะเป็นบริษัทเดียวกัน หรือไม่ก็แฟน หรือคนรักกัน ขนาดปลาเส้นทาโร่ สองคนนี้ยังเอาปากคาบกินเส้นเดียวกันเลย ส่วนคนอื่นๆหลับบ้าง เล่นคอมฯบาง ไม่มีใครยอมสบตาให้ผมได้สะเอ่อถามเลยสักคน เอาถามคู่นี้ก็ได้ครับ



เอ่อ.. ประทานโทษครับท่านทั้งสอง ที่ต้องขัดจังหวะครับ ฝ่ายชายหันหน้ามาทางผม เสียงปลาเส้นทาโร่ขาดดังปั๊ด!! ดีนะที่เป็นปลาเส้น หากเป็นยางหนังสติก ปากเธอคนนั้นคงเจ่อเพราะเสียงปั๊ด นั้นแน่ๆ
คือว่าผมจะมาทำเรื่องเอาอาวุธปืนเข้านะครับ สั่งซื้อไว้จากเมืองนอก ทางคลองเตยบอกว่าให้มาทำเรื่องออกของที่นี่ครับ
ผมเห็นชายท่านนั้นเกาหัวแกรกๆๆ แล้วก็หันไปถามหญิงท่านที่นั่งกินปลาเส้นด้วยกัน อู๊ย.. ดูเขาคุยกันปากแทบจะกัดใบหูหล่อนเลย เป็นตูกัดแล้วทนใจไม่ไหว แล้วก็ตอบผมว่า ไม่ทราบครับ “”””””””””” <<<>>>>
โธ่เอ้ย ... ใจร้ายจัง แต่ความหวังของผมยังไม่หมด โน้นไงมีมีใครบางคนดันหันมาสบตาตูแล้ว จะเด็ดปรี่เข้าไปเลย สวัสดีครับเฮียข่ายใช่ไหมครับ ดีใจจังที่เจอเฮีย ผมมีเรื่องจะรบกวนสอบถามหน่อยครับ ผมตีลูกมึนบวกมั่วครับ เฮียคนนั้นก็คงมึนครับ แกทำท่าเหมือนไม่รู้จัก แต่ก็เปลี่ยนใจมาทำสีหน้าเหมือนรู้จัก อันนี้เป็นเรื่องธรรมดานะครับ ที่ชิบปิ้งที่ผ่านงานมาหลายปีย่อมมีลูกค้าเยอะจำหน้าจำชื่อแทบไม่ไหว แกก็คงคิดว่าผมทักคนผิด ในเมื่อผิดแล้วก็แกล้งเนียนไปเลยเผื่อได้ลูกค้า
ผมได้จังหวะ จ้วงอัพคัตลิ้นปรี่เลยครับ เฮียข่ายจำผมได้มั๊ยครับ ผมอาหลางไง อ้อ..คุ้ยๆนะ แต่เฮียมาทำไรที่นี่ล่ะ ก็มาทำเรื่องออกของนะ พอดีซื้อปืนมาจากต่างประเทศ จะต้องไปที่ไหนก่อนครับเฮีย เอ้างี้อาหลางเฮียไปที่คุณ ...จุดๆๆๆ ... เลยนะ ถามเขาดูได้เลยครับ

[จะเด็ด]

ขอบคุณมากครับเฮียข่ายโชนถาง ไม่เป็นไรครับ เอ่อยินดีที่ได้รู้จักครับ เอ่อ เฮียมีชื่อเต็มว่าอะไรนะ เผื่อวันหน้าจะได้ทักได้ถูก ผมตอบ อ้อ.. ยินดีครับเฮียข่ายชงถาง ชื่อผมคือ หลางโชงโนม ครับ ที่อ๊อฟฟิตเรียกสั้นๆว่าอาหลางครับ



รีบเผ่นเลยครับท่าน เดี๋ยวความแตก
ผมรีบตรงไปที่โต๊ะพนักงานคนนั้นทันที และผมก็มายืนโด่เด่ (อีกและ) ส่านเอวไปมาพร้อมมือกุมอยู่ที่ไข่ดันเช่นเดิม พลันสายตาของผมก็มองหาชื่อเผื่อจะมีป้ายแปะอยู่บนโต๊ะ แต่อนิจจาวาสนาของเจ้าลอย หาได้มีไม่ แปลกใจจริงๆ เจ้าหน้าที่ศุลกากร ทำไมมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นเลย ดูซิแผนกฝ่ายพิธีการกลาง มีคนนับร้อย แต่พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ผู้ชายไม่มีสักคน ที่สงสัยเช่นนี้เพราะผมไม่ใช่ผมชอบแต่ผู้ชายนะ ผมนะชายทั้งดุ้น แต่เวลาติดต่องานกะผู้ชาย เวลาเขายึกยัก ผมจะได้ขย่ำมันได้เต็มๆ เอาให้ตายคาโต๊ะเลย เพราะตรงทางเข้าแผนก จะเด็ดเห็นมีป้ายเตือนเห็นไว้ จำได้ว่ามีใจความว่า “หากไม่ได้รับความสะดวก หรือพบการทุจริต ให้ไปร้องเรียน ..... ได้ทันทีเล้ย...” ก็ประมาณนี้แหละครับ แต่พอเป็นหญิงเนี้ยะ เอาจริงๆเข้าก็ทำไม่ลง แค่จะสวนหล่อนตรงๆยังไม่กล้าเลย เดี๋ยวเธอบีบน้ำตาขึ้นมา ตูเป็นผู้ร้ายไปในบัดดล เลย เคยมาแหละ ..

[จะเด็ด]

ผมยืนแอ่นระแน้สายตูดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอผู้นี้ดูรูปพรรณสัณฐานแล้ว คงเป็นผู้สูงศักดิ์แน่ๆ นิ้วเธอเรียวยาว เล็บสีชมพูโดยไม่ต้องพึงสีทาเล็บ ปล่อยผมยาวสลวยปะบ่า กลิ่นผมของนางช่างหอมตามลมมาถึงผม หน้าผากโหนกรับกับวงหน้า มีไรผมปกนิดๆพองาม ผมยืนชื่นชมเธออยู่นาน นานจนแทบจะเข้าวิมารฉิมพลีอยู่แล้วเชียว  หากเธอไม่แหงนหน้ามองและกระแอมเบาๆ เหมือนเป็นการดึงอารมณ์ผมกลับมาที่ตัวตามเดิม ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือค่ะ

ว้าย..!?!!?! โต๊ะใจหมดเลย ผมตื่นจากภวังค์ สบตากับเธอผู้นั้นอย่างจัง แล้ว... อ้ายหยา ซี้เลี้ยวหวา .. นางฟ้าของตูทำไมกลายเป็นอีเหี่ยวฟ้าไปได้หวา เหมือนจริงๆครับ ยิ่งตอนเธอหยิบแว่นขึ้นมาใส่ โอ้อีเหี่ยวฟ้าของเมืองไทยตัวจริงแท้ๆ หรือไม่ก็โคลนนิ่งกันมาเลยครับ พี่น้องกันหรือป่าวว่ะเนี้ยะ อี่เหี่ยวฟ้าตลกตัวจริงนั้นตายไปนานแล้ว แต่ให้ตายเถอะ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เธอที่ปรากฏกายต่อหน้าผม หล่อนทำไมถึงได้เหมือนกันกับอีเหี่ยวฟ้าขนาดนี้... โฮ้แม่เจ้า

[จะเด็ด]

เอ่อ .. คุณเหี่ยวฟ้าครับ ผะๆๆๆๆผมมีเรื่องรบกวนจะสอบถามหน่อยนะ คึๆๆๆ คือๆๆ ตูพกพระมาด้วยนะ เฮ้ย.. ไม่ใช่ คือผมจะมาทำเรื่องเพื่อเอาอาวุธปืนเข้าประเทศนะขอรับ หญิงผู้ทรงศักดิ์นามว่าเหี่ยวฟ้า เงยหน้ามองผมผ่านหลังแว่นตา คือไม่ได้มองลอดแว่นนะขอรับ แต่วิธีการมองของท่านหญิงเหี่ยวฟ้า จะก้มหน้าลงนิดนึง ปล่อยให้ขาแว่นอยู่ที่ปลายจมูก แล้วเหลือกตาขึ้นไปบนหน้าฝาก อาการแบบนี้ปกติเขาเรียกว่ามองลอดแว่น แต่ผมว่าไม่ใช่ครับ ต้องมองตาเหลือกข้ามหลังแว่น ถึงจะถูกต้องตามกิริยานะครับท่านผู้ชม


งั้นขอใบนำส่งด้วยค่ะ .. หา.. ผมอุทานเสียงเกือบหลง อะไรคือใบนำส่ง แล้วมันมีหน้าตาอย่างไร แล้วผมจะเอามันมาจากตรงไหน ใครเป็นคนทำ แล้วมาได้งัยเนี้ยะไม่มีใบนำส่ง นั้นไง ผมนึกถึงตอนที่น้องหญิงแตนเธอทำน้ำเสียงเอียนๆตอนที่หล่อนพูดถึง เรื่องใบส่ง... โอ้แม่เจ้า งานเข้าอีกแล้วตู งั้นผมขอดูตัวอย่างหน่อยมั๊ยครับท่านหญิงเหี่ยวฟ้า เธอก็เปิดแฟ้มเอามาให้ดูแล้วก็เดินฉับๆๆๆ จากผมไป ปล่อยให้ผมยืนตัวหดอยู่อย่างนั้น ก่อนจากไปเธอเอานิ้วชี้มาที่ผมแล้วเธอก็เอ่ยมธุรสว่า อย่าเพิ่งไปไหนนะ รอหนูอยู่ที่นี่ก่อน ว้ายตายแล้ว เหี่ยวฟ้าเรียกตนเองว่าหนู  โอ้ย.. ตูจะอาเจียนตายคาที่ แล้วไม่นานเธอท่านหญิงเหี่ยวฟ้าก็เดินกลับมา พร้อมกับกระดาษ A4 หนึ่งแผ่น และยื่นให้ผม ผมรู้งานทันที ลวงกระกุงเกงส่งให้เธอไปยี่สิบบาท พร้อมทำเป็นใจกว้าง แฮะๆไม่มีเศษครับ ไม่ต้องทอนครับ แฮะๆ งง งง เหี้ยวฟ้า งง ครับ เธอทำหน้าสงสัย ค่าอะไรหา  โดนดุครับท่าน ผมโดนดุ ให้ค่าเอกสารแบบที่คุลคลองเตยเป็นค่าแบบฟอร์มครับ 15 บาทไม่ต้องทอน หาโดนมาหรือ หล่อนขึ้นเสียงดัง โดนเรื่องไรครับ เธอไม่ตอบแต่ยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้ผมแล้วบอกว่า นี่เธอ แผ่นนี้เป็นตัวอย่างของใบนำส่งจากอำเภอ ส่งมาที่อธิบดีกรมศุล เพื่อขออนุญาตนำเข้าอาวุธปืนและสำแดงการเสียภาษีนำเข้า ปกติคิด 30 % ของราคาปืน



นั้นแหละครับท่านผู้ชม ผมถึงบอกว่า จะเด็ดฟายแท้ๆ ที่ปฏิเสธความหวังดีของน้องหญิงแตนไป เห็นทีต้องบากหน้ากลับไปหาหล่อนอีกครั้ง ใจงี้หวิวๆเลย กลัวเธอจำได้ในอดีตของปีก่อน ครานั้น

[จะเด็ด]

บ่ายวันเดียวกัน ผมตีรถมุ่งหน้ามาหาน้องท่านหญิงแตน ตอนนี้จะเด็ดคิดถึงเธอมากเป็นพิเศษ อ้า.. เพลานี้ตะวันก็คล้อยแล้ว สามโมงนิดๆแล้ว เลิกงานหรือยังไม่รู้ ไหนๆแล้ววัดดวงกัน เผื่อยังอยู่ แล้วโชคก็เข้าข้าง เธอยังอยู่ เมื่อผมไปยืนโด่เด่อยู่หน้าโต๊ะเธอ คือง่า.. คือว่าจะมาขอใบนำส่งอ่ะครับ นั้นไงจะทำให้แล้วทำเป็นไม่เอา อวดเก่งนะเรา ยอมครับ ผมยอมเธอทุกอย่าง จะโขกจะสับ จะขย่ำ ขยี้ จะอะไรผมยอมทั้งนั้น ขออย่างเดียว ทำใบนำส่งให้ตูด้วยเถอะ นะ นั่งรอ รอๆๆๆ ตูดชาไปข้าอีกแหละ



รุ่งขึ้นอากาศสดใส แต่คงไม่พลาดอีกแล้ว คราวนี้ผมตรงไปฝ่ายพิธีการสุวรรณภูมิเลย ไปหาท่านหญิงเหี่ยวฟ้าตามสัญญา พร้อมกับใบนำส่งจากกรมการปกครองไปยังกรมศุลกากร แน่นอนเรื่องราววันนี้คงจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
จอดรถป๊าบ ผมปรี่เข้าไปในสำนักงาน ตรงไปหาเหี่ยวฟ้า พร้อมกับยื่นหน้าหล่อเหลาของจะเด็ด ส่งใบนำส่งให้ท่านหญิงเหี่ยวฟ้าทันที เธอรับไปมองแว็บเดียว แว็บเดียวจริงๆครับท่านผู้ชม แล้วหล่อนก็ส่งกลับพร้อมกับพูดว่า เอาไปให้อธิบดีกรมศุลลงชื่อก่อน แล้วค่อยเอามาให้อิฉัน วันนี้เป็นอิฉันแฮะ ได้ขอรับ แล้วผมจะต้องไปที่ชั้น ห้อง ไหนครับ ไปที่คลองเตยให้เรียบร้อยก่อน ถึงจะมาที่สุวรรณภูมิ
ป๊าดโถ !!! รุ่งเช้าอากาศสดใส .. แต่ใจเริ่มขุ่นอีกแล้วตู

[จะเด็ด]

ขับรถด้วยใจระเหี่ย ขึ้นทางด่วนมาลงคลองเตย กลับไปที่อาคาร 200 ล้านปี ตูจะไปตรงไหนต่อวะเนี้ยะ หมุนซ้ายหมุนขวา เจอตุ๊กตาหน้าเคาร์เตอร์เข้าอีก ตูจะถามมันมั๊ยวะ แล้วมันจะกัดตูมั๊ย วันนี้หล่อนนั่งอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนชายให้เมาส์ คงเหงาปากน่าดู ถ้าตูเสี่ยงเข้าไปมีหวังโดนงับหูฉีก อย่ากระนั้นเลย หามุมอื่นดีกว่า ว่าแล้วผมก็เดินมาด้านในสุด พร้อมกับกวาดสายตาหาความหวังไปตลอด พลันผมก็เห็นป้ายนึงเขียนว่า “ห้องคลินิก ศุลกากร” คงมีหมอแก้ปวดหัวปวดท้องได้มั้ง แวะเลยตู


ผมแถเข้าไปอีกแล้ว โอ้ว... ห้องนี้สาวๆ สวยๆ เช้งทั้งนั้นเลย แต่ละคนหน้าตายิ้มแย้ม โอ้ว้าว!! น่าติดต่องานจัง ผมมีเรื่องรบกวนจะสอบถามหน่อยนะครับ จะเด็ดพยายามเกร็งลำคอทำเสียงหล่อแบบพระเอก  ยินดีให้บริการค่ะ วุ้ย!! เสียงก็หว๋านหวาน คือว่ากาผมนายจะเด็ด หาวด่วน จะมาหาอธิบดีให้เซ็นหนังสือให้หน่อยขอรับ  หนังสือเรื่องอะไรหรือค่ะด่วนมากไหม คือว่าเป็นหนังสือนำส่งจากกรมการปกครอง เรื่องการนำเข้าอาวุธปืนนะขอรับกระผม ก็ด้วยการการแนะนำของคลินิกศุลฯ ผมจึงรู้ว่า ต้องไปที่อาคารเลขาอธิบดีศุล ก็เดินไปถามยามไป แล้วก็เดินแลกบัตรเข้าไป ผ่านไปๆๆ จนถึง เป็นหญิงอีกล่ะ ท่านขอรับผมมาหาเรื่องเอ้ย.. มายื่นหนังสือให้ท่านอธิบดีลงชื่อในใบนำส่งนะขอรับ การตอบรับตรงนี้เป็นไปอย่างเรียบง่าย ไร้สีสัน มีแต่คนแก่ทั้งห้องเลย รุ่นเหี่ยวฟ้าทั้งนั้น อย่างอ่อนที่สุดผมก็เดาว่า ใกล้ 40 หรืออัพขึ้นไป ผมนั่งคอตก ไม่สอดสายตาหาเรื่องกับปูชณียบุคลรุ่นนี้ ผมนั่งดมตดตัวเองอยู่ยังไม่ทันหายเห็น เรื่องลายเซ็นอธิบดีก็จบ


จะเด็ดตั้งใจว่า วันนี้มันควรจะต้องเดินเรื่องราวให้จบ เพราะจะได้สั่งซื้อเสียที รอจ่ายเงินใจจะขาดแล้ว เวลาคนมันจะอยากได้อะไร มือไม้มันก็อยากจะจ่ายเงินใจหวิวๆเลย

[จะเด็ด]

ครับท่าน ผมจะเด็ด ตรงดิ่งไปที่สุวรรณภูมิ ไปหาท่านหญิงเหี่ยวฟ้าของผม พอสบตาท่านหญิงเหี่ยวฟ้ายังจำผมได้ คำถามแรกที่ได้รับก็คือ เป็นไง เรียบร้อยไหม ดีจังนะครับ วันนี้ดูเหี่ยวฟ้าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอยังโสดอยู่นะ เพราะตรายงที่เธอเหี่ยวฟ้าประทับลงชื่อ ยังระบุนางสาว ฮิๆๆ ตามสบายเถอะ อย่างตูก็ไม่หลงกล ลับ ล้วง คราง ง่ายๆหรอก


แล้วผมก็วิ่งขึ้น วิ่งลงอยู่หลายรอบ เรื่องราวก็เสร็จลง เอกสารทุกชิ้น ไม่ว่าจะเป็น หนังสือนำส่ง ใบสำเนาต่างๆ และใบป.2 ส่วนที่ 2 เราจะได้มาแค่ใบป.2 ส่วนที่ 3 กลับบ้านเพียงแผ่นเดียว
ผมกราบขอบพระคุณท่านหญิงเหี่ยวฟ้าอย่างจริงใจ ท่านหญิงเองก็คงดีใจกับผมด้วย เพราะก่อนจากกัน สายตาประสานกันดังติ๋งๆ ท่านหญิงเหี่ยวฟ้าได้ตอบคำถามเมื่อผมถามไปว่า เมื่อปืนมาผมจะทำไงต่อกับใบป.2 แผ่นนี้ครับ ไม่ทราบค่ะ รอให้ปืนมาก่อนค่อยมาคุยกัน  ... ครับท่านหญิงเหี่ยวฟ้า รอก็รอครับ