ถ้าคุณแน่ อย่าแพ้ ป.2 อย่างนี้ มันต้อง.... แฉ ให้หมด

[จะเด็ด]

เรามาคุยกันต่อนะครับ


หลังจากที่ทำการจ่ายเงินผ่านทาง PayPal แล้วและร้านที่แคนนาดา ตอบมาแล้วผมก็เข้าไปเช็ครายการที่เขาขนส่งมาให้ จะเห็นดังรูปด้านล่างนี้แหละครับ
ส่วนรูปถัดไป ก็เป็นรายการที่ไปรษณีย์ไทยได้รับและลงรายการไว้ เราสามารถตรวจสอบได้ โดยใช้หมายเลขที่ทางแคนนาดาให้มา
พอผมทราบว่ามาถึงเมืองไทยแล้ว จะเด็ดกระวนกระวายใจมาก กินข้าวไม่ได้ นอนหลับที่บ้านก็ไม่ได้ ต้องไปเช่าโอเกะนอน ฮิๆ ขึ้นตอนการรอจดหมายแจ้งมาที่บ้านเพื่อให้ไปรับของ มันช่างทรมานใจเหลือทน ถึงขนาดผมต้องโทรไปสอบถามที่ ศป.โดยตรง


สวัสดีขอรับ ผมจะขอตรวจสอบ สินค้าด้วยขอรับว่า ตอนนี้ของอยู่ที่ใด จะมาเอาของออกได้เมื่อใดขอรับ ทราบหมายเลขมั๊ยค่ะ ทราบครับ วงล้อที่ 2 วงล้อที่ 7 วงล้อที่ 6 และวงล้อที่ 4 หลายเลขที่ออก ตู๊ด แต๊ต ตู๊ด แต๊ต ตู๊ด แต๊ต เสียงวงล้อทำงานนะขอรับ แบบว่าจารบีมันผืด จึงเกิดการเสียดสีระหว่างลูกปืนของวงกล้อกับแกนเพลา เลขทีออก ccxxxxxxxx  ทางโน้นเงียบไปสักครู่ แล้วมีเสียงตอบมาว่า ขณะนี้ของได้อยู่ที่ ศป.แล้วค่ะ คุณสามารถเข้าไปเช็คได้ทางอินเตอร์เน็ต ได้ที่ www.canadapost.ca เอ้าบอกได้แค่นี้รึ ตูก็รู้ตั้งนานแล้ว แต่ที่อยากจะรู้ว่าเมื่อใดตูจะไปเอาของออก ทางโน้นตอบว่า ไม่ทราบค่ะต้องรอจดหมายแจ้งไปก่อน ให้นำใบสีเขียวมารับนะคะ นั้นซิแล้วเมื่อไหร่จะแจ้งมาล่ะ ทางโน้นตอบว่า ไม่ทราบคะ ต้องรอนะคะ ผมถามต่อ อีกนานไหมจากที่ของเข้ามานี่ก็ผ่านการสวดมา 7 วันแล้วนาขอรับ ไม่ทราบค่ะ ต้องรอค่ะ
เอ่อ.. สรุปว่าไม่ได้เรื่องสักอย่าง ไม่ทราบยันเลย แล้วจะมี Call Center เอาไว้ตอบไม่ทราบค่ะอยู่อย่างนี้นะหรือ กำเวนประเทศของเรา

[จะเด็ด]

แล้วมันก็มาจนได้
ตู๊ด ติ๊ต แต๊ต ตู๊ด ติ๊ต แต๊ต มือถือผมดังขึ้น เอ้า !! หมายเลขของที่บ้านนี่หว่า อาโหลมีรัยให้รับใช้ขอรับแม่ศรีเรือน ท่านพ่อหรือครับ นี่จะเด็ดน้อยจะแจ้งให้ทราบ มีจดหมายจากทางการเขาแจ้งมาว่า ให้ชาวนาเลี้ยงเป็ดกะสุกร แฮ่ๆ ล้อแล่นนะท่านพ่อ ของที่พ่อสั่งไว้ มาแล้วกั๊บป๋ม

ใจงี้หายแว็บ เลยตู มันจะแว็บทำมัยของมัน ตกใจก็แว็บ ดีใจก็แว็บ
รุ่งเช้าอากาศแจ่มใส ตูพาดวงใจของตูก้าวไป ไปสุวรรณภูมิ ไปหาท่านหญิงเหี่ยวฟ้า โดนกัดกลับมาอีก มาที่นี่ทามมาย อ่านจดหมายเป็นมั๊ย ศป.ก็คือที่ศูนย์ไปรษณีย์ที่รองเมือง ไอ้ฟาย จั๊ดง่าว ไสหัวไป

โอ้ตูอยากจะบ้า .. ฟายจริงเลยตู เมื่อสองวันก่อนยังโทรไปป่วนเขาอยู่เลย ลืมได้งัยว่ะ
จะเด็ดต้องตีรถมาที่หัวลำโพง จอดรถป๊าบ ท่านยามลูกข้าวเหนียวส่งสำเนียงโบกรถชัดเจนเลยขอรับ น่ารักมากท่านยามผู้นี้ ก่อนที่ผมจะล็อครถ ท่านยามเริ่มต้นก่อนเลย สวัสดีครับจ้าวนาย ผมสะดุ้งซิครับ หันซ้ายขวาก็ไม่เห็นผู้ใดจั๊กคน
จ้าวนายมาเฮ็ดหยัง อ้อ!!
ผมจะมาออกของนะขอรับ
จ้าวนายจะออกเองบ่
ขอรับ ออกเองขอรับ
ดีหลายเด้อ บ่ต้องเสียเงินให้ผู้ใดเด้อ จ้าวนายอย่าไปคุยกะหน้าม้าเด้อ ให้ไปลงทะเบียนบัตรคิวก่อน บ่ต้องเสียตังค์ให้ผู้ใดเด้อ
ขอบคุณมากขอรับ นำใจท่านยามช่างงามแท้น้อ

[จะเด็ด]

ผมก็ว่านอนสอนง่าย เดินต้อยๆไปตามที่ท่านยามสอนไว้ กรอกชื่อป๊าบ รอเรียกหมายเลข นั่งบิดตูดไปมาสักพักใหญ่ๆ ก็มีชายผู้หนึ่งมานั่งประกบหลัง ผมงี้เอาหางตาลอบมอง ตูดงี้เสียววาบเลย มีเสียงดังเบาๆมาจากหัวไหล่ผม พร้อมกับกลิ่นบุหรี่ในคอของเขา
คุณครับ มาออกขอหรือครับ
ใช่ขอรับ
เป็นอะไรหรือครับ
อ้อ ไม่ค่อยสบายครับ หมอบอกว่าเป็นไข้หวัดนะขอรับ
เอ่อ.. ไม่ใช่ครับ คือว่าของที่คุณจะมาออกนะ เป็นอะไรครับ
เอ่อ !! ท่านพี่จะรู้ไปทำมัยขอรับ มีคนสั่งไว้ไม่ให้ผมคุยกับคนแปลกหน้า นะ
ไม่เป็นไร ผมอาจจะช่วยคุณเรื่องเอาของออกได้ ด้วยภาษีถูกๆ ของคุณต้องเสียภาษีกี่เปอร์เซ็นต์ล่ะครับ
ไม่ทราบครับ ต้องรอดูใบปะหน้าก่อน
เป็นอะไรหรือครับ
เป็นหวัดครับ
(ไอ้บ้า เขาพูดในใจครับผมได้ยิน) ผมหมายถึงเป็นของอะไรครับที่จะออกของ
(ยุ่งกะตูจริงไอ้เวน ผมพูดในใจครับ) ปืนครับ เป็นปืนครับ
โอ้.. อย่างนี้ภาษีแพงตายเลย 30 เปอร์เซ็นต์เลยนะนี่ ให้ผมช่วยมั๊ย ผมสามารถลดภาษีให้ได้
เอ้าไงดีว่ะตู ท่านยามก็สั่งย้ำแล้วย้ำอีก ว่าอย่าใช้ใคร ให้ทำเองอาจโดนเชิด เลยกัดฟัดตอบไปว่า
อ้อ.. ผมมีเส้นสายอยู่ในนี้ครับ คงไม่รบกวนท่านพี่ดอกครับ
นั้นว่าไปนั้นเลย.. ชายแปลกหน้าเบะปากนิดนึงแล้วสะบัดตูดจากไป
อีกไม่นานก็มีเสียงเรียก ท่านหมายเลข 66 กรุณามาที่ช่องหลายเลข 12 ครับท่านตูได้ยินแล้ว
เห็นแล้วกล่องสี่เหลี่ยมกว้างคืบกว่าๆ ยาวศอกกว่าๆ มีใบปะหน้าอ่านว่า CANADA POST เป็นปืนของตูแน่นอน เจ้าหน้าที่ชายแต่งกายเต็มยศ ส่งมีดคัตเตอร์ให้ผม แล้วถามว่า สุขาอยู่หนใด พูดเล่นนะครับ
คุณสั่งของอะไรเข้ามาครับ
ตอนนั้นหูผมอื้อไปหมด ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น จัดการตัดเทปออกแล้วเปิดกล่องออกมาดข้างในมีบุกันกระแทกอย่างดี
ผมถามว่า คุณสั่งอะไรเข้ามา
ค่ะๆๆ ครับ ปืนครับ
อ้าวทำไมไม่บอกแต่แรก แล้วแกะออกมาทำไมหา...
อ้าวก็เมิงส่งมีดให้ตู ตูก็ตัดแพ็คกิ้งต่อหน้าเมิง เมิงกะตูก็เห็นพร้อมกัน แล้วยังมีหน้ามาถามตูอีกว่าแกะทำไม
มีเอกสารมารับของมั๊ยครับ
มีขอรับเป็น ป.2 ลงสลักหลังมาเรียบร้อยแล้วขอรับ
เคยออกของมั๊ยครับ
มิเคยเลยสักครั้งขอรับ
อ้าวอย่างงี้ จะออกได้งัย
กระผมจะต้องทำอย่างไรบ้างขอรับ ช่วยแนะนำด้วยขอรับ
รู้จักขั้นตอนของพิธีการทางศุลกากรไหม!!
ไม่รู้ขอรับ ผมกะว่าจะออกเองขอรับ
ยุ่งตายเลย ไม่เป็นงานเลย อย่างงี้ทั้งวันก็ออกไม่ได้
งานเข้าแล้วซิตู นี่ขนาดท่านยามเตือนแล้วเตือนอีก ผ่านมาได้หนึ่งด่าน เจอด่านที่สอง เขาบอกว่าเป็นวันเลย อีแค่เซ็นชื่อรับของเนี๊ยะมันจะเป็นวันเลยหรือว่ะ อย่ามาขู่ตูเลยไอ้ฟาย ตูไม่กลัวหรอก

[จะเด็ด]

จากนั้นท่านเจ้าหน้าที่ก็ไม่ทำอะไร หันไปสั่งชายแปลกหน้าคนนั้น ครับคนนั้นจริงๆ คนที่นั่งประกบตูดผมก่อนหน้านี้ ผมได้ยินเขาสั่งว่า ใครรู้วิธีการออกปืนบ้าง ไปตามมาหน่อยซิ เอ๋!! มันชักจะอย่างงัยแล้ววะ มันไม่ยอมให้ตูออกของ แต่ไปเรียกตามใครมาก็ไม่รู้ แล้วเขาก็ชี้ให้ผมไปนั่งรอ
ครู่ใหญ่ๆ ก็มีหญิงชาวจีนสูงวัยท่าน เดินช้าๆเข้ามาหา แล้วก็แนะนำตัวว่า เจ้เงี้ยวค่า จะออกของหรือค่ะ เดี๋ยวเจ้จะช่วยให้นะ
เอาดีวะตู ผมกำลังใช้ความคิดเกาหัวอยู่แกรกๆ เสียงท่านยามก็แว่วเข้ามาที่สมอง “ทำเองนะจ้าวนาย อย่าใช้ใคร”
ฉับ ใบเขียวของผมเจ้ฉกเอาไปแล้ว เดินดุ่มๆไปที่โต๊ะของพนักงานหญิงสูงอายุอีกคน หญิงท่านนี้เวลาคุยกับผมจะเรียกตัวเองว่า พี่ทุกคำ เธอจะพูดอะไรของเธอไปตลอด ฉอดๆๆๆ ไปเรื่อย
ปืนใช่ไหม
ใช่ขอรับ ผมจะมาออกของ ตามใบแจ้งนะขอรับ
ขอใบออกของให้พี่ด้วย
ผมก็ฉกจากเจ้เงี้ยว ไปให้พี่ฉอด
ไม่ใช่ พี่หมายถึงใบออกของนะ ไม่ใช่ใบแจ้งสีเขียวแผ่นนี้
เอาล่ะ เข้าด้ายเข้าเข็มล่ะเมิง งานนี้ตูเสร็จแน่
ผมมองหน้าเจ้เงี้ยวอย่าง งง งง และขอความเห็น
เด๋ว เจ้จัดให้ คุงไปนั่งรอตรงโต๊ะนั้นก่อน มีสำเนาบัตรมามั๊ย ขอเจ้ล้วย
ผมก็นั่งรอแบบ งง งง อยู่ตรงนั้น พอเจ้แกได้เอกสารไปแล้ว แกก้เดินฉับๆ ขึ้นบน ลงล่าง ให้ผมเซ็นต์ตรงนั้น แผ่นนี้ แผ่นนั้น หลายรอบจนผมตาลายไปหมด เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน แต่อย่างไรเสีย ตูจะไม่ย้ายก้นตูไปไหน เพราะตูจะจ้องมองกล่องปืนของตูไม่ให้คลาดสายตา มันยังวางอยู่ข้างโต๊ะพี่ฉอดของผมอยู่ ขณะเดียวกันผมพยายามสบตาขอความเห็นใจจากพี่ฉอด แต่เธอไม่ยอมสบกับผมด้วยเลย เหมือนปกปิดอะไรในใจบางอย่าง หรือเธอเกิดปิ๋งผม มั่วๆๆๆ ผมคิดเองข้างเดียวนะขอรับ

[จะเด็ด]

หนึ่งชั่วยามผ่านไป ขณะที่จะเด็ดนั่งจองกล่องปืนไม่ยอมคลาดสายตา เจ้เงี้ยวก็เข้ามาสะกิดหัวใจ เอ้ย.. สะกิหัวไหล่ อาตี๋ ขอใบป.2 ล้วย ผมก็ว่าง่ายอีกแล้ว ใจก็ง่ายด้วย ส่งป.2 ให้เจ้แล้วเดินตามตูดมาต้อยๆเป็นลูกไก่ในกำมือเจ้เลย
เจ้ส่งเอกสาร ใบออกของ พิมพ์มาอย่างดี พร้อมกับโลโก้บริษัทฯ บนหัวกระดาษ พี่ฉอดของผมก็รู้งาน เอาขึ้นมาเคาะแป้นคอมป้อนข้อมูล แล้วก็หันมาทำหน้าเต้าหู้ยี้กับผมแล้วก็พูดว่า
คุณจะเด็ด คุณทำเรื่องออกของที่สุวรรณภูมินี่
ขอรับกระผม ใช้ออกที่นี่ไม่ได้หรือขอรับ
ม่ายด้าย... เดี๊ยะตีตายเลย
แล้วจะให้ผมทำอย่างไงดีล่ะ
กลับไปสุวรรณภูมิขอใบป.2 ส่วนที่ 2 มา แล้วค่อยมาทำเรื่องที่นี่ใหม่
แล้วผมจะไปขอคืนตรงไหนล่ะขอรับ ที่นั้นออกกว้างใหญ่
โต๊ะสุดท้ายที่เธอติดต่อนั้นแหละ
เขาจะเชื่อผมหรือ
เอาใบป.2 ส่วน 3 นี้กลับไปบอกเขา รีบไปรีบมาเดี๋ยวไม่ทัน

[จะเด็ด]

ผมกลับมาที่รถ ท่านยามเจอหน้ารีบถามว่า เป็นไงจ้าวนายเรียบร้อยไหม
ไม่เสร็จครับ ผิดพลาดทางเอกสาร ต้องไปเอากลับมาใหม่ครับ
อีกหนึ่งชั่วโทงผ่านไป ผมมายืนอยู่ตรงหน้าท่านหญิงเหี่ยวฟ้า
 ท่านหญิงขอรับ ผมมาขอคืนเอกสารใบป.2 นะขอรับ คือว่าปืนที่ผมสั่งได้เข้ามาแล้ว แต่ไปอยู่ที่ รองเมือง ขอรับ ทางโน้นให้กาผมมาขอใบป.2 กลับไปยื่นเรื่องทางโน้นนะขอรับ
มีจดหมายจากทางโน้นมามั๊ย ขอด้วย
จดหมายอะไรขอรับ ไม่เห็นทางโน้นให้มาเลยขอรับ เขาบอกว่าให้มาที่โต๊ะสุดท้าย ผมก็มานี่ล่ะครับ
เขาคือใคร
พี่ฉอดขอรับ
ตาย..!!! พวกนี้ทำงานกันไม่รู้เรื่องเลย ยังกะไม่เคยทำ เขาก็รู้นี่ว่าต้องทำจดหมายส่งมาขอคืนเอกสาร อยู่ดีๆจะให้เอกสารของทางราชการไปกับใครก็ไม่รู้ได้ง่ายๆ ได้อย่างงัย
เอ่อ.. ผมก็คือจะเด็ด เจ้าของเอกสารนะครับ ท่านหญิงเหี่ยวฟ้าจำไม่ได้หรือขอรับ
นี่ เธอ ฉันจะเอาตัวอย่างให้ดูนะ แล้วเธอเอาไปให้ที่โน้น ลงชื่อขอเอกสารคืน (ฉุนแล้วนะ)
แล้วเธอก็เดินฉับๆๆ ไปถ่ายเอกสารมาให้ผม แล้วสำทับว่า รีบไปเดี๋ยวไม่ทันเที่ยง

[จะเด็ด]

เที่ยงตรงพอดี ผมจอดรถป๊าบ ท่านยามก็เดินเข้ามาถามอีก เรียบร้อยมั๊ยจ้าวนาย น่าจะใกล้เคียงนะ เที่ยงเจ้าหน้าที่ก็หยุดกันหมด ผมจึงถือโอกาสหาที่กินข้าวกลางวัน ขณะเดินไปหาร้าน ทันใดนั้นผมก็เห็นบั้นท้ายของเจ้เงี้ยว ผลุบเข้าไปในประตูกระจก ผมรีบตามไปติดๆ เปิดประตูตามเข้าไป โอ้ว.. แม่จ้าวมีโต๊ะทำงานเป็นแถวเป็นแนว มีเครื่องถ่ายเอกสาร Fax อุปกรณ์สำนักงานครบ ผมเดาว่าต้องเป็นสำนักงานชิบปิ้งแน่เลย
เอ่อ... เจ้อยู่ที่นี่หรือขอรับ
จ้า เชิญอาตี๋นั่งก่อน ทานข้าวหรือยัง
คือ ผมต้องรบกวนเจ้ ช่วยทำหนังสือตามตัวอย่างนี้ให้หน่อย แล้วเอาไปให้ใครเซ็นต์บ้าง เจ้ทำให้ที ผมเซ็งหน่อยๆแล้ว เจ้เงี้ยวของผมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแล้วอุทานว่า ไอ๊หยา แย่เลี้ยวอาตี๋ วังนี่เจ้ว่าไม่เสร็จ
ช่วยหน่อยนะเจ้ ผมขอร้องๆๆๆๆ (โดนแล้วตู หัวแบะป่าวว่ะเนี๊ยะ)
โอเช ล่าย อาตี๋ลื้อไปกินข้าวก่อน บ่ายค่อยมาหาเจ้ เหลี๋ยวจาดไฮ้

กินข้าวเสร็จก็มานั่งรอที่อ๊อฟฟิตของเจ้ ไอ้ที่ตั้งใจว่าจะทำเรื่องออกของเองทั้งหมด ตอนนี้ผมกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆของงวการชิบปิ้งไปแล้ว
บ่ายเจ้ก็เดินเรื่อง ขึ้นบนลงล่าง แล้วก้เอากระดาษแผ่นหนึ่งมีลายเซ็นของใครต่อใครเปอะไปหมด มาให้ผมแผ่นหนึ่ง แล้วบอกว่า เรียบร้อย อาตี๋ลื้อไปที่เดิมสุวรรณภูมิ

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาบ่ายสองกว่าๆ ผมมียืนโด่เด่(อีกล่ะ) ที่หน้าโต๊ะท่านหญิงเหี่ยวฟ้า ท่านหญิงถามว่า
ไร ได้มามั๊ย
ได้มาแล้วขอรับ แล้วผมก็รีบส่งให้ แล้วก็ยังยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าโต๊ะเธอ
จะรออะไรล่ะ
ป.2 ครับ
รู้แล้ว ไปนั่งรอข้างนอก
คือผมอยากได้เร็วๆนะขอรับ กลัวจะไม่ทันเย็นหมดเวลาเสียก่อน
เอ๋ะ!!! ก็จะเร่งให้อยู่นี่
ขอรับกระผม แล้วผมก็เดินหดออกมานั่งรอข้างนอก
เวลาผ่านไปไม่นาน ท่านหญิงเหี่ยวก็กวักมือเรียกให้ไปรับใบป.2 คืนกลับมา
เมื่อลงชื่อรับเสร็จผมแกล้งกะแซะถาม แล้วผมจะออกของทันมั๊ยวันนี้ นี่ก็จะสามโมงเย็นแล้ว
ดีสมหน้า... พร้อมกับค้อนควับๆๆ ออกไม่ทันเรื่องก็ตกไป เอ้าอวยพรเราซะ
ขอบคุณมากครับที่อวยพรให้กระผม งั้นลาละขอรับ

[จะเด็ด]

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ตอนนี้ก็สามโมงเกือบครึ่งเข้าไปแล้ว จอดรถได้ก็ไม่มีเวลาคุยกะท่านยามผู้ปรารถนาดีด้วยแล้ว อย่างไงเวลาที่เหลือต้องทำเพื่อเธอ เพื่อปืนกระบอกนี้ให้สำเร็จ เอามันออกมาจากกล่องกระดาษใบนั้นให้จงได้

เจ้เงี้ยวอยู่ไหน ผมได้ป.2 มาแล้ว มาทำเรื่องต่อให้เป็นการด่วน เท่าไรเท่ากันผมยอมเจ้แล้ว ยอมหมดทั้งตัวและหัวใจ
เจ้แกก็ดีใจหายรีบชิ่งมาทันอกทันใจ วิ่งมาเห็นหน้าอกหน้าใจกระเพื่อมบึ๊บๆ ล่ายซีอาตี๋เดี๋ยวเจ้จัดฮ้าย ตอนนี้ผมมีหน้าที่วิ่งตามเจ้ครับ เจ้วิ่งขึ้นชั้น 2 ผมก็ตามติดตูด เซ็นต์ตรงนั้น ตรงนี้ ตรงโน้น ไม่มีเวลาอ่านเลย ช่างมันเถอะขอเอาปืนออกมาอย่างเดียวก็พอแล้ว พอเจ้รู้ว่าผมทุ่มทุนสร้างเท่านั้นแหละเจ้เงี้ยวของผมไม่มีอิดออด เจ้ก็สานเจตนารมณ์ผมได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

จนถึงเวลาตรวจปืน ผมมือไม้สั่นไปหมด อดตื่นเต้นไม่ได้ เหมือนตอนแต่งงานแล้วกำลังส่งตัวเข้าหอ อู๊ยๆๆๆ เสียวตูดวาบๆ ตัดเลยน้องพี่ฉอดจะเช็คหมายเลขปืนหน่อย แกละออกมาแล้วเลขที่ออก 0355 เป็นหมายเลขปืน ผมเดาเอานะอันกระบอกนี้เป็นกระบอกที่ 355 ของโรงงาน AERON ACZ 101 นะขอรับ ตอนนี้มันตกมาอยู่ในมือผมแล้ว ครับปี้น้อง

4 โมงเย็นพอดี เห็นพนักงานเริ่มเก็บโต๊ะกลับบ้านกันแล้ว อย่ากระนั้นเลย กลับมั่งซิ เก็บปืนใส่กล่องเดินถือใบผ่านมาที่ทางออก จะเอ๋ !! เจ้เงี้ยวรออยู่ปากกะตู ยิ้มหวานจ๋อยเลย
จะกลับแล้วหรืออาตี๋
กลับแล้วครับ ขอบคุณอาเจ้มากเลยครับ ไม่ได้เจ้วันนี้ผมไม่ได้ออกของแน่ๆเลย
เจ้เดินเรื่องให้ซุกๆเลยนะ เจ้คิดค่าดำเนินการไม่แพง หรอกเป็นค่าธรรมเนียม ค่าโน่น ค่านี่ ค่านั้น และก็ค่าตัวเจ้ สิริรวมเลี้ยวก็ 1000 บาท นะอาตี๋นะ
อ้าวเจ้ ต้องเสียตังค์ด้วยหรือ ผมนึกว่าเจ้เป็นพนักงานในศุลกากรเสียอีก ผมแกล้งมึนขอรับท่านผู้ชม
บ้าซิ อาตี๋ เจ้มีใบเสร็จให้อีเอาไปเบิกล้วยนะ
ผมก็ควักจ่ายเจ้แกไป 1000 บาท นึกว่าจะจบ
อาตี๋อ้า ค่าตัวเจ้วิ่งโน่นนี่อีก 300 นะ
อ้าวมันไม่ได้อยู่ใน 100 นั้นด้วยหรือเจ้
ม่ายอยู่หน่อ น่านะนึกว่าช่วยเจ้
เอ้า เอาก็เอา ไหนๆก็ได้ปืนมาแล้ว เอ่อ..เจ้ผมขอไรเจ้อย่าง
อาตี๋ลื้อจาขอไรล่ะ
เจ้ผมขอหอมแก้มเจ้ทีหนึ่ง แลกกันนะเจ้
โอ้ ล่ายซีอาตี๋ เจ้ยกให้ลื้อทั้งตัวเลยฮิๆๆ ฮี่ๆๆ
ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย เจ่เงี้ยวของผมคว้าคอจะเด็ดหมั๊บเข้าให้ แล้วเจ้ก็ทำปากจู๋ๆ จ๊วบเข้าโหนกแก้มผมเต็มๆ แถมมีลิ้นรัวอีกต่างหาก โธ่ตู ไม่น่าไปล้อเล่นกะแกเลย แกเอาจริงหว่ะ คนงี้มองกันตาเหลือกเลย คงลุ้นนะว่าตูจะจูบตอบมั๊ย  พวกเมิงเดาผิดแน่นอน คนอย่างตูมีรึ... จะไม่ตอบโต้บ้าง  จ๊วบๆ สองทีซ้อนๆซอกคอเข้าให้ เค็มประแล่มๆดีเหมือนกัน บ๊ายเจ้...เจอกันอีกทีเมื่อไหร่ค่อยมาตบจูบกันต่อ

เสร็จสิ้นเรื่องราวได้ก็เสียเวลาไปทั้งวัน ขับรถไปกลับสุวรรณภูมิ-หัวลำโพง สองรอบ หมดตังค์รวมๆประมาณ 2000 บาท ก็ถือว่าได้ประสบการณ์มาฝากแฟนเพลงกัน นะครับ

คอยติดตามตอนต่อไป ในช่วงทดสอบและผ่าปืน เร็วๆนี้ครับ ตอนนี้ขอยังรันอินไปก่อนครับ

[ระอา-รักในหลวง]

เยี่ยม

[MAGNUM-60]

แล้วตกลง  ท่านกะว่า จะเด็ด ตูมๆ  เสียภาษีไปเท่าไรครับ

[tamma]

รอ

[นายรัก-รักในหลวง-]

  ขอบคุณครับพี่จะเด็ด อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย ลีลาการเขียน สำนวนยังร้ายเหมือนเดิม ติดตามรอพี่จะเด็ดอยู่นะครับ 

[403-414-รักในหลวง]

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ตอนนี้ก็สามโมงเกือบครึ่งเข้าไปแล้ว จอดรถได้ก็ไม่มีเวลาคุยกะท่านยามผู้ปรารถนาดีด้วยแล้ว อย่างไงเวลาที่เหลือต้องทำเพื่อเธอ เพื่อปืนกระบอกนี้ให้สำเร็จ เอามันออกมาจากกล่องกระดาษใบนั้นให้จงได้

เจ้เงี้ยวอยู่ไหน ผมได้ป.2 มาแล้ว มาทำเรื่องต่อให้เป็นการด่วน เท่าไรเท่ากันผมยอมเจ้แล้ว ยอมหมดทั้งตัวและหัวใจ
เจ้แกก็ดีใจหายรีบชิ่งมาทันอกทันใจ วิ่งมาเห็นหน้าอกหน้าใจกระเพื่อมบึ๊บๆ ล่ายซีอาตี๋เดี๋ยวเจ้จัดฮ้าย ตอนนี้ผมมีหน้าที่วิ่งตามเจ้ครับ เจ้วิ่งขึ้นชั้น 2 ผมก็ตามติดตูด เซ็นต์ตรงนั้น ตรงนี้ ตรงโน้น ไม่มีเวลาอ่านเลย ช่างมันเถอะขอเอาปืนออกมาอย่างเดียวก็พอแล้ว พอเจ้รู้ว่าผมทุ่มทุนสร้างเท่านั้นแหละเจ้เงี้ยวของผมไม่มีอิดออด เจ้ก็สานเจตนารมณ์ผมได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

จนถึงเวลาตรวจปืน ผมมือไม้สั่นไปหมด อดตื่นเต้นไม่ได้ เหมือนตอนแต่งงานแล้วกำลังส่งตัวเข้าหอ อู๊ยๆๆๆ เสียวตูดวาบๆ ตัดเลยน้องพี่ฉอดจะเช็คหมายเลขปืนหน่อย แกละออกมาแล้วเลขที่ออก 0355 เป็นหมายเลขปืน ผมเดาเอานะอันกระบอกนี้เป็นกระบอกที่ 355 ของโรงงาน AERON ACZ 101 นะขอรับ ตอนนี้มันตกมาอยู่ในมือผมแล้ว ครับปี้น้อง

4 โมงเย็นพอดี เห็นพนักงานเริ่มเก็บโต๊ะกลับบ้านกันแล้ว อย่ากระนั้นเลย กลับมั่งซิ เก็บปืนใส่กล่องเดินถือใบผ่านมาที่ทางออก จะเอ๋ !! เจ้เงี้ยวรออยู่ปากกะตู ยิ้มหวานจ๋อยเลย
จะกลับแล้วหรืออาตี๋
กลับแล้วครับ ขอบคุณอาเจ้มากเลยครับ ไม่ได้เจ้วันนี้ผมไม่ได้ออกของแน่ๆเลย
เจ้เดินเรื่องให้ซุกๆเลยนะ เจ้คิดค่าดำเนินการไม่แพง หรอกเป็นค่าธรรมเนียม ค่าโน่น ค่านี่ ค่านั้น และก็ค่าตัวเจ้ สิริรวมเลี้ยวก็ 1000 บาท นะอาตี๋นะ
อ้าวเจ้ ต้องเสียตังค์ด้วยหรือ ผมนึกว่าเจ้เป็นพนักงานในศุลกากรเสียอีก ผมแกล้งมึนขอรับท่านผู้ชม
บ้าซิ อาตี๋ เจ้มีใบเสร็จให้อีเอาไปเบิกล้วยนะ
ผมก็ควักจ่ายเจ้แกไป 1000 บาท นึกว่าจะจบ
อาตี๋อ้า ค่าตัวเจ้วิ่งโน่นนี่อีก 300 นะ
อ้าวมันไม่ได้อยู่ใน 100 นั้นด้วยหรือเจ้
ม่ายอยู่หน่อ น่านะนึกว่าช่วยเจ้
เอ้า เอาก็เอา ไหนๆก็ได้ปืนมาแล้ว เอ่อ..เจ้ผมขอไรเจ้อย่าง
อาตี๋ลื้อจาขอไรล่ะ
เจ้ผมขอหอมแก้มเจ้ทีหนึ่ง แลกกันนะเจ้
โอ้ ล่ายซีอาตี๋ เจ้ยกให้ลื้อทั้งตัวเลยฮิๆๆ ฮี่ๆๆ
ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย เจ่เงี้ยวของผมคว้าคอจะเด็ดหมั๊บเข้าให้ แล้วเจ้ก็ทำปากจู๋ๆ จ๊วบเข้าโหนกแก้มผมเต็มๆ แถมมีลิ้นรัวอีกต่างหาก โธ่ตู ไม่น่าไปล้อเล่นกะแกเลย แกเอาจริงหว่ะ คนงี้มองกันตาเหลือกเลย คงลุ้นนะว่าตูจะจูบตอบมั๊ย  พวกเมิงเดาผิดแน่นอน คนอย่างตูมีรึ... จะไม่ตอบโต้บ้าง  จ๊วบๆ สองทีซ้อนๆซอกคอเข้าให้ เค็มประแล่มๆดีเหมือนกัน บ๊ายเจ้...เจอกันอีกทีเมื่อไหร่ค่อยมาตบจูบกันต่อ

เสร็จสิ้นเรื่องราวได้ก็เสียเวลาไปทั้งวัน ขับรถไปกลับสุวรรณภูมิ-หัวลำโพง สองรอบ หมดตังค์รวมๆประมาณ 2000 บาท ก็ถือว่าได้ประสบการณ์มาฝากแฟนเพลงกัน นะครับ

คอยติดตามตอนต่อไป ในช่วงทดสอบและผ่าปืน เร็วๆนี้ครับ ตอนนี้ขอยังรันอินไปก่อนครับ

ท่านจะเด็ดน่าจูบปากแถมไปอีก2ทีเผื่อคราวหน้าต้องไปใช้บริการ เจ๊เค้าอาจจะตีตั๋วเด็กให้เผลอๆไม่คิดตังบริการฟรีก็ได้นะครับ

[konsurad]

ผมเข้ามาอ่านในเว็บบอร์ดนี้นานแล้วเหมือนกันแต่ไม่เคยตอบกระทู้ไหนเลยเจอกระทู้
ท่านจะเด็ดเข้าไปอดใจไม่ไหวเลยครับ สุดยอดจริงๆครับลีลาการเขียน
+1 ไห้เลยครับ

[จะเด็ด]

แล้วตกลง  ท่านกะว่า จะเด็ด ตูมๆ  เสียภาษีไปเท่าไรครับ

กะรอให้ถามนะครับ

ขอให้ดู เอกสาร 3 ใบนี้ แล้วคิดตามนะครับ มันมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่ต้องการอธิบาย
ด้วยเหตุผลที่ อธิบายในที่นี้มิได้ แต่หากใครอ่านทางออก เพราะผมได้ใส่ลายแทงไว้แล้ว
แย้มสักนิดก็ได้ครับ ลายแทงจะเชื่อมต่อกันตรงอีเมล์ นะขอรับ
เจอลายแทงแล้ว ก็ขอให้คุยกันหลังไมล์นะครับ  จะเด็ดขอร้อง....