หนีไปหาแนวอยู่แนวกินบำรุงชีวิตให้ได้คุยกับครูฝุ่นโดนๆสื่อๆดอกครับ ไปไสไกลบ่ได้ดอกหัวใจมีครูฝุ่นเป็น
เคาสนไว้ปานงัวพุ้นตั้วะ
เป็นจังใดคะ
หัวใจอ้ายแป๋งคืองัว
ครูฟุ่นคือเซือกเคา(เซือกล่ามงัวนั่นหละหม่องที่อยู่ดังงัวเขาเอิ้นเคา) +หลักงัวเข้าไปอีก
สนกะคือสนตะพาย (หมายถึงเงื่อนชนิดหนึ่งสำหรับผูกดังงัวโดยสะเพาะ)
เป็นการอุปมาอุปมัยเปรียบเทียบเปรียบเปรย
หมายควมว่า ที่คุมื้อนี้อ้ายแป๋งบ่ทันตายโดยยังกินข้าวกินน่ามอยู่เพื่อให้มีชีวิตอยู่กะย้อนน้องฟุ่น หรือชีวิตของอ้ายแป๋งมีควมหมายกะย้อนน้องอีฟโอ๊ะน้องฟุ่น อ้ายแป๋งบ่สามารถสิลืมเลือนน้องฟุ่นได้ ยังมีเธออยู่ในใจเสมอ ที่บ่สามารถไปไสได้เนื่องจากหัวใจอ้ายแป๋งไปผูกติด ลุ่มหลง หลงรัก สนใจ ห่วงใย หืออี่หยังทำนองนี้หละกับน้องฟุ่นอยู่ โดยเปรียบเปรยกับ เซือกงัว
เซือกล่ามงัวบ่แม่นด้ายหยิบผ้าเนาะ กะสิหมั่นเติบ จนบ่สามารถหนีไปไสได้ กับมัดแน่นพ้อม นอกจากนั้นหลักงัวกะต้องเอาบักจกทุบลงไปในดินเลิ่กเติบ จั่งสิถอนบ่ได้ อยู่ขิ้งนิ่งบาดเนี่ย
เข้าใจไป่บาดเนี่ย
