แสดงว่าคุณรพินทร์ข้อแข็งนะครับ
ของผมต้องหาที่พาด ไม่งั้นไม่ไหวครับ น้ำหนักตั้ง 5 กก.
ข้อผมไม่แข็งหรอกครับแต่อยากฝึกยิงแบบจำลองการล่าสัตว์จริงๆครับ คือถ้าเราเข้าป่าเห็นเป้าหมายแล้วเรามัวแต่หาอะไรพาดอยู่อาจเสียโอกาสครับ และอีกเหตุผลหนึ่งคือ ผมว่ายิงแบบไม่พาดนี่ไม่เอาเปรียบสัตว์ดีครับ ยิงไปไม่โดนมากกว่าโดน ในใจผมก็สงสารพวกมันนะครับ แต่อีกใจก็อยากล่าสัตว์
มีอยู่ครั้งหนึ่งผมประทับยิงอย่างดีโดยการใช้พาดยิงกับเสาบ้าน เป้าหมายเป็นนกพิราบเช่นเคยครับ ในวินาทีที่เอานิ้วชี้ขวาเข้าจะเหนี่ยวไกปืน มีนกพิราบอีกตัวบินเข้ามาหาเป้าหมายของผม สายตาผมซึ่งมองผ่านกล้องเล็ง มีขีดกากระบาดทาบที่นกตัวเป้าหมาย แล้วมีอีกตัวมาจากไหนไม่รู้เข้ามาครอเครียกัน ไซ้ขนให้กัน ทำท่าเหมือนจูบกัน สายตาผมก็ยังมองผ่านกล้องอยู่เช่นเดิม ภาพนั้นมันทำให้ผมสุดจะลั่นไกได้ครับ ได้แต่ลดปืนแล้วยืนมองนกสองตัวนั้น สุดท้ายวันนั้นต้องยิงกระสุนทิ้ง เพราะไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะล่าครับ
( ผมเคยคิดกับเพื่อนๆว่าอยากเกิดมาในยุคที่สัตว์ยังมีมากๆ การล่าเพื่อเป็นอาหาร ไม่น่าจะทำให้เรรารู้สึกผิด )
วันนั้นคุณตัดสิ้นใจไม่ยิง นกตัวนั้น หรือคู่นั้น .... อยากบอกว่า คุณทำถูกต้องแล้วครับ
สมมุติว่า นกตัวที่คุณเล็ง นั้นเป็น
นกตัวเมีย ที่ออกมาหาอาหารเพื่อเอาไปป้อนให้ลูกน้อยที่รัง อีก6-7 ตัว ส่วนนกตัวที่เข้ามาทีหลังเป๋นพ่อนกที่เข้ามาคลอเคลีย นกตัวแม่
แล้วคุณเกิดยิงออกไปโดนตัวแม่เข้า อาจตายหรือพิการ
เท่ากับคุณต้องฆ่า ลูกนกอีก 7-8 ตัวเลยนะครับ
ชีวิตใครๆ ก็รักนะครับ ผมก็มีลูก ผมทราบดี
การยิงนก การฆ่านก อาจเป็นที่ชื่นชอบของใครๆ แต่อยากบอกว่า
ปา ณา ติ ปา ตา เวร ละ กู นี่ เลี่ยงได้เลี่ยงเถอะครับ อยาให้ได้ชื่อว่า รักปืนลม ชวนกันเล่นปืนลม เพื่อ ฆ่าสัตว์เลยครับ
ถ้าสิ่งที่ผมพูด อาจไปรบกวนความสูขใคร ผมต้อง ขอ อภัยด้วยนะครับ พี่น้อง....