ใครปั่นจักรยานเพื่อสุขภาพบ้างครับ

[a lone wolf]

อีเขียวที่พาหมาป่าโทนขึ้นเขาใหญ่นั้นยี่ห้ออะไร size เท่าไหร่ครับ รถทัวริ่งมักจะทำท่อนอนตรง แต่คันนี้สโลป คล้าย mtb.หรือว่ามันหลอกตาผมก็ไม่รู้

ยี่ห้อ Kona ครับ Kona Sutra ปี 2010 เป็นยี่ห้อแคนาดา  แต่ก็เหมือนกับยี่ห้อฝรั่งส่วนใหญ่ที่ผลิตในไต้หวัน
นำเข้าโดยบริษัท TCA ราคาเต็ม 34,000 บาท  แต่ตอนไปซื้อเขาลดเหลือ 29,000 บาท  อีกยี่ห้อที่ลดด้วยกันที่ร้านคือ Jamis Aurora Elite ราคาลดแล้ว 34,000 สวยหยาดเลยครับ  แต่หมาป่าเลือกของถูกไว้ก่อน 
Kona มีชื่อด้านเสือภูเขามาก่อน  เพิ่งผลิตทัวริ่งได้ไม่นานนัก
คานมันสโลปเหมือนเสือภูเขาจริงๆแหละครับ  ดูไม่คลาสสิคคานตรงเหมือนทัวริ่งชั้นเก๋ายี่ห้ออื่น
ตะเกียบหน้าก็เป็นแบบตรงทื่อๆด้วย  ไม่โค้งเหมือนเช่นรถคลาสสิคเช่นฟูจิของครูหมู
27 เกียร์ ชิฟเตอร์หลังเป็นของ Shimano Deore XT ชิฟเตอร์หน้าจำยี่ห้อไม่ได้  วงล้อ Mavic A317 ยาง Continental Contact ขนาด 700C กว้าง 32 มิล เบรคดิสก์สลิง Avid BB7 มีตะแกรงบรรทุกสัมภาระด้านหลัง และตรงล้อหน้า  น้ำหนักรถ 13.6 กก.
ไซส์ที่หมาป่าซื้อเป็นไซส์ท่อนอน 52 cm ครับ (อีกคันที่มีในสต๊อกตอนปลายปี 2553 ขนาด 48 cm)

-ขรอบครุณคับ..หมาป่าโทนเก่งจังที่ได้ของดีราคาถูก ผมยังใหม่มากอะไหล่บางตัวเช่นชิฟเตอร์นี่คืออะไรยังนึกไม่ออกเลย แล้วเกียร์ตั้ง 27 ทำไมถึงได้มากขนาดนั้น mtb ดาด ๆ ตัวเก่าที่ผมปั่นอยู่ทุกวัน จานหน้า 3 เฟืองหลัง 7 ระยะหลังผมใช้จานหน้าใหญ่สุด(48 ) หลังเล็กสุด แทบไม่ได้เปลี่ยนเกียร์เลยขึ้นสะพานก็ขึ้นทั้งหนัก ๆ ยังงั้นแหละ   
-Surly Pacer ผมสั่งของมา 2 เที่ยว เที่ยวแรกเฟรมและกรุ๊ปเซ็ต (30,800.-)มานอนรออยู่แล้ว เที่ยวหลังกำลังเดินทางมีชุดล้อและยาง+หลักอาน+แฮนด์+บันได+สเต็มคอ+ถ้วยคอ+สต๊อปเปอร์เกียร์(คืออะไรก็ไม่รู้)+หนังพันแฮนด์ (18,300.-) รวม 2 เที่ยว 49,100.- คอมพลีทไบก์เขาขายแค่ 41,000.-เอง ไม่ผิดจากที่ อ.หมูเคยรับประกันความบาน ได้ยินแล้วเงียบไว้อย่าบอกใครนะคับ..อายเขา..(โฮ..โฮ..) คนขายเชียร์เบาะ Brook ลดแล้วเหลือ 5,700 กว่า ๆ แต่ผมเข็ดเบาะเล็ก ๆ เรียว ๆ ตั้งใจจะมาหาเบาะเจลกว้าง ๆ ใหญ่ ๆ เอง     
-Pacer ของผม ไซ้ส์ 46 ท่อนอนบนก็เอียงแบบ mtb.เหมือนกัน..ผิดหวังเล็กน้อย เห็นในรูปนึกว่าท่อนอนตรง มารู้ทีหลังว่าโรงงานทำท่อนอนตรงเฉพาะไซ้ส์ 52 ขึ้นไป ไซ้ส์เล็กกว่านี้ท่อนอนเอียงหมด

โอ๊ว บานครับบาน  เรื่องคานตรงคานเอียงอย่าเสียใจมากเลยครับ  มีอุปกรณ์เช่นใดก็ใช้ไปเช่นนั้น  มันไม่ต่างกันมากมายดอกครับ  ผมมีสมิธฟูลลักซ์ผมยังไม่เคยไปอัพไปแต่งเลย  ก็เห็นยิงเข้าเป้าได้ดี (แหมแต่อยากได้รูเกอร์สองนิ้วแฮะ  มันบึกบึนดี ฮ่าฮ่าฮ่า)
ชิฟเตอร์ที่ผมหมายถึงคือตัวเปลี่ยนเกียร์น่ะครับ  ความจริงอาจจะเรียกผิดด้วยซ้ำ ถ้าศัพท์ตรงตัวชิฟเตอร์คือตัวที่บิดแถวแฮนด์แล้วโซ่มันจะเข้าร่องจานหน้า และเฟืองหลังเป็นตำแหน่งเกียร์ตามที่เราต้องการ แต่ถ้าตัวที่ผมหมายถึงจริงๆภาษาอังกฤษเขาเรียก Front และ Rear Chain Derailer น่ะครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

อีเขียวที่พาหมาป่าโทนขึ้นเขาใหญ่นั้นยี่ห้ออะไร size เท่าไหร่ครับ รถทัวริ่งมักจะทำท่อนอนตรง แต่คันนี้สโลป คล้าย mtb.หรือว่ามันหลอกตาผมก็ไม่รู้

ยี่ห้อ Kona ครับ Kona Sutra ปี 2010 เป็นยี่ห้อแคนาดา  แต่ก็เหมือนกับยี่ห้อฝรั่งส่วนใหญ่ที่ผลิตในไต้หวัน
นำเข้าโดยบริษัท TCA ราคาเต็ม 34,000 บาท  แต่ตอนไปซื้อเขาลดเหลือ 29,000 บาท  อีกยี่ห้อที่ลดด้วยกันที่ร้านคือ Jamis Aurora Elite ราคาลดแล้ว 34,000 สวยหยาดเลยครับ  แต่หมาป่าเลือกของถูกไว้ก่อน 
Kona มีชื่อด้านเสือภูเขามาก่อน  เพิ่งผลิตทัวริ่งได้ไม่นานนัก
คานมันสโลปเหมือนเสือภูเขาจริงๆแหละครับ  ดูไม่คลาสสิคคานตรงเหมือนทัวริ่งชั้นเก๋ายี่ห้ออื่น
ตะเกียบหน้าก็เป็นแบบตรงทื่อๆด้วย  ไม่โค้งเหมือนเช่นรถคลาสสิคเช่นฟูจิของครูหมู
27 เกียร์ ชิฟเตอร์หลังเป็นของ Shimano Deore XT ชิฟเตอร์หน้าจำยี่ห้อไม่ได้  วงล้อ Mavic A317 ยาง Continental Contact ขนาด 700C กว้าง 32 มิล เบรคดิสก์สลิง Avid BB7 มีตะแกรงบรรทุกสัมภาระด้านหลัง และตรงล้อหน้า  น้ำหนักรถ 13.6 กก.
ไซส์ที่หมาป่าซื้อเป็นไซส์ท่อนอน 52 cm ครับ (อีกคันที่มีในสต๊อกตอนปลายปี 2553 ขนาด 48 cm)

-ขรอบครุณคับ..หมาป่าโทนเก่งจังที่ได้ของดีราคาถูก ผมยังใหม่มากอะไหล่บางตัวเช่นชิฟเตอร์นี่คืออะไรยังนึกไม่ออกเลย แล้วเกียร์ตั้ง 27 ทำไมถึงได้มากขนาดนั้น mtb ดาด ๆ ตัวเก่าที่ผมปั่นอยู่ทุกวัน จานหน้า 3 เฟืองหลัง 7 ระยะหลังผมใช้จานหน้าใหญ่สุด(48 ) หลังเล็กสุด แทบไม่ได้เปลี่ยนเกียร์เลยขึ้นสะพานก็ขึ้นทั้งหนัก ๆ ยังงั้นแหละ   
-Surly Pacer ผมสั่งของมา 2 เที่ยว เที่ยวแรกเฟรมและกรุ๊ปเซ็ต (30,800.-)มานอนรออยู่แล้ว เที่ยวหลังกำลังเดินทางมีชุดล้อและยาง+หลักอาน+แฮนด์+บันได+สเต็มคอ+ถ้วยคอ+สต๊อปเปอร์เกียร์(คืออะไรก็ไม่รู้)+หนังพันแฮนด์ (18,300.-) รวม 2 เที่ยว 49,100.- คอมพลีทไบก์เขาขายแค่ 41,000.-เอง ไม่ผิดจากที่ อ.หมูเคยรับประกันความบาน ได้ยินแล้วเงียบไว้อย่าบอกใครนะคับ..อายเขา..(โฮ..โฮ..) คนขายเชียร์เบาะ Brook ลดแล้วเหลือ 5,700 กว่า ๆ แต่ผมเข็ดเบาะเล็ก ๆ เรียว ๆ ตั้งใจจะมาหาเบาะเจลกว้าง ๆ ใหญ่ ๆ เอง     
-Pacer ของผม ไซ้ส์ 46 ท่อนอนบนก็เอียงแบบ mtb.เหมือนกัน..ผิดหวังเล็กน้อย เห็นในรูปนึกว่าท่อนอนตรง มารู้ทีหลังว่าโรงงานทำท่อนอนตรงเฉพาะไซ้ส์ 52 ขึ้นไป ไซ้ส์เล็กกว่านี้ท่อนอนเอียงหมด

        ราคาลดแล้วโดยประมาณ
บรู๊ค b17 champion 3, 700 บาท
บรู๊ค b17 champion special 3,900 บาท
สรรพคุณ สมคำร่ำลือ-สมราคา ครับ  สบายก้นจริง ๆ 
 

[คมขวาน รักในหลวง]

        เติมพลังก่อนลุย

        อิ่มแล้วเตรียมออกเดินทาง

        มีเส้นทางสวย ๆ บรรยากาศดี ๆ อากาศแสนจะสดชื่น ให้เราได้สำผัส

        รับรุ่งอรุณวันใหม่ที่ทะเลสาบ
ภาพข้างหลังคือเกาะสี่เกาะห้า ขุมทรัพย์รังนกนางแอ่น

        หน้าหาดแสนสุขลำปำ

        อาหารเที่ยงที่ทะเลน้อย
อ.ควนขนุน จ.พัทลุง(หัวหน้าทริปบอกต้องจิบเบียร์ คลายเมื่อยว่างั้น)

        ต้นกระจูด
วัตถุดิบในการจักรสาน

        ข้างหลังกำลังสร้างหอดูนก

        พักเอาแรง(ขา)

        แม่ค้าแม่ขาย
อาหาร-ผลิตภัณฑ์ปลา-เครื่องจักรสาน(กระจูด)
และสินค้าพื้นบ้าน ต่าง ๆ

        ข้ามสะพานที่ทอดยาว ๗ กม.ข้ามทะเลน้อย
ไปฝั่ง อ.ระโนด  จ.สงขลา เฮ้ออาทิตย์ก่อนก็มา อาทิตย์นี้มาอีก
แต่ทริปนี้เจอลมแรง  สาหัสเลย ครับ


        ขี่เสือภูเขา
สบาย ๆ ๑๘๐ กม.
ก็ยังไหว  จบทริปยังสดชื่น
        แต่พอมาขับ ๑๐ ล้อ
จบทริป ปั่นต่อ ถึงบ้านประมาณ
๑๖๐ กม.รู้สึกแข้งขาอ่อนเปลี้ยไปหมด
ชักหวั่น ๆ รายการบินเดี่ยวไปกลับ กทม.นครสวรรค์
กลัวว่าจะไม่ใช่ สวรรค์ เสียแล้วซี...เอาว๊ะสู้ ๆ ขออย่างเดียว
ให้หนังสือเดินทาง จากผบทบ.ได้รับการอนุมัติ แค่นั้นแหละ(ตรงนี้เหมือนกันทุกเสือเน๊าะ) 

[a lone wolf]

 
ทริปสนุกสวยงามครับครูหมู
เรื่องทริปพัทลุง-นครสวรรค์นั้นแนะนำให้ขี่เลียบทางรถไฟไว้ครับ  เผื่อฉุกเฉินก็ยกขึ้นตู้สัมภาระ ฮ่าฮ่าฮ่า

[คมขวาน รักในหลวง]

        คงเป็น กทม.นครสวรรค์ ไปกลับ
จากใต้ขึ้นกทม.ต้องอาศัยรถไฟ ในการเดินทาง
มีรายการอบรม ๑๖-๑๘ ส.ค.นี้ เรื่องยังไม่เรียบร้อย
ต้องให้ ผบ.ทบ.เห็นชอบ จึงเสนอผอ.อนุมัติ อีกที ครับ

[a lone wolf]

 
ระยะทาง 240 กิโลเมตร  ถ้าครูหมูจะกดให้หมดโม่ในวันเดียวนี่ก็เยอะเหมือนกันนะครับ
ระวังไข้ขึ้นตอนฝึกอบรมนะครับ  ด้วยความเป็นห่วง

[คมขวาน รักในหลวง]

        แวะพัก ครับ
ม้วนเดียวไม่ไหวหรอก
        แหะ ๆ
ให้เรื่องผ่านก่อนเถอะ
เรื่องวางแผนการเดินทาง ค่อยว่า กัน

[R2D2]

อ.หมูคับ ทำไมแก้มเป็นกลีบ ๆ ฮะ ?..(หมือนผมเลย)

[คมขวาน รักในหลวง]

        เหอะ ๆ
ผมจะมีรอยย่นที่ค่อนข้างมาก
ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้แก่....ฮา
        ผมเป่าแตรทรัมเป็ต
มาเป็นเวลาหลายปีมาก
เรียกว่าจนเรียนจบปริญญา
        ถามว่าแล้วมันเกี่ยวอะไร ?
การเป่าต้องอาศัยการดึงกล้ามเนื้อ
ที่ริมฝีปากมาก ๆ  โดยเหมือนกับการหุบปาก
แล้วยิ้มให้กว้างที่สุด  ยังไงยังงั้น  โดยเฉพาะ
การเป่าขึ้นระดับเสียงสูง  เรียกว่าหุบปากยิ้มยังงั้นตลอดเวลาครับ
เมื่อเล่นต่อเนื่องนาน ๆ ริ้วรอยก็เลยเกิดชัดเจน
        เพื่อนผมอีกคน
เล่นคลาริเน็ต-แซกโซโฟน
ตระกูลนี้ปากเป่าจะเข้าไปในปาก
(ที่ผมเป่า  จรดริมฝีปาก)และต้องกัด
พวกเล่นซะฟันเหยิน  แถมหัวเถิกด้วย(เกี่ยวกันใหมนี่)

[R2D2]

-อ.คับ ทรัมเป็ต(สมมุติว่าเป่าออกเสียงได้แล้ว)ยากกว่าแซก.มั้ยคับ ?  ถ้าได้ 2 ตัวนี้นะ แถมแอคคอเดี้ยนอีกตัว ก็เป็นแตรวงแล้ว ส่วนฉาบและมือกลองไม่น่าหายาก
-สะพานระโนด-ทะเลน้อย ผมต้องไปแน่ รอให้รถเสร็จก่อนเถอะ..ส ะ บ า ย ดี คั บ

[คมขวาน รักในหลวง]

        เดี๋ยวพรุ่งนี้มาคุยเรื่องเครื่องเป่า
ผมจบเอกดนตรีสาขาเครื่องเป่าลมทองเหลือง
เครื่องเอก ทรัมเป็ต ครับ

[a lone wolf]

  พอคุณ poethipus ทักเรื่องริ้วรอยบนใบหน้าครูหมู
ผมพาลให้นึกถึง Mile Davis ทันที
พูดถึงเรื่องดนตรีเนี่ย
ผมซื้อเปียโนมาเกือบยี่สิบปีแล้วมั๊งครับ  เรียนแล้วก็ไม่ไปถึงไหน
พบสาเหตุว่าตัวเองไม่ได้รักดนตรีอย่างจริงๆ พอที่จะฝึกซ้อมให้ได้เรื่องได้ราวน่ะครับ
เจอครูวันอาทิตย์นี้  ระหว่างสัปดาห์ดันซ้อมแค่ตอนเช้าวันอาทิตย์ก่อนที่จะเจอครูอีกครั้ง  มันก็แห้วน่ะสิครับ 
เรียนเครื่องแบบเปียโนที่มีคีย์เป็นเรื่องเป็นราวยังแย่  ถ้าไปเรียนเครื่องแบบที่ต้องใช้หูฟังเสียงเพื่อเลือกโน๊ตอย่างไวโอลินหรือทรัมเปตคงเป็นเวรเป็นกรรม

[คมขวาน รักในหลวง]

พอคุณ poethipus ทักเรื่องริ้วรอยบนใบหน้าครูหมู
ผมพาลให้นึกถึง Mile Davis ทันที
พูดถึงเรื่องดนตรีเนี่ย
ผมซื้อเปียโนมาเกือบยี่สิบปีแล้วมั๊งครับ  เรียนแล้วก็ไม่ไปถึงไหน
พบสาเหตุว่าตัวเองไม่ได้รักดนตรีอย่างจริงๆ พอที่จะฝึกซ้อมให้ได้เรื่องได้ราวน่ะครับ
เจอครูวันอาทิตย์นี้  ระหว่างสัปดาห์ดันซ้อมแค่ตอนเช้าวันอาทิตย์ก่อนที่จะเจอครูอีกครั้ง  มันก็แห้วน่ะสิครับ 
เรียนเครื่องแบบเปียโนที่มีคีย์เป็นเรื่องเป็นราวยังแย่  ถ้าไปเรียนเครื่องแบบที่ต้องใช้หูฟังเสียงเพื่อเลือกโน๊ตอย่างไวโอลินหรือทรัมเปตคงเป็นเวรเป็นกรรม

        ว๊าว.......เป็นเครื่องดนตรีที่ผมอยากได้มาก ๆ
เคยแวะร้านขายเครื่องดนตรี  เลยลองเล่น แฟนผมหลงไหลในเสียงเปียโนเลย
พอได้ยินราคา ๑๔๐,๐๐๐ บาท(ขนาดเป็นแบบอัพไรท์)แกบอกให้ผมเลิกเล่นทันที 
กลัวว่าของเขาจะเสียว่างั้น  ผมไปอบรมที่สำนักงานใหญ่สยามดนตรียามาฮ่า ปทุมวัน
เปียโน แกรนด์คอนเสิร์ต ๕ ล้านบาทถ้วน  อยากจะได้หลังนั้น  แต่เรือนเวียงวิมานคงไม่ใช่โรงเก็บที่เหมาะสม..ฮา
พูดถึงไวโอลิน  ผมก็ได้นิดหน่อย  เพิ่งฝากลูกศิษย์ที่เรียนดนตรีอยู่บ้านสมเด็จฯ
ซื้อคันชักให้เมื่อวาน  ของเก่าหมดสภาพ  เมื่อเช้าแกโทรถามว่าให้ส่งที่ร.ร.หรือบ้าน  วันพฤหัสฯคงได้รับ

-อ.คับ ทรัมเป็ต(สมมุติว่าเป่าออกเสียงได้แล้ว)ยากกว่าแซก.มั้ยคับ ?  ถ้าได้ 2 ตัวนี้นะ แถมแอคคอเดี้ยนอีกตัว ก็เป็นแตรวงแล้ว ส่วนฉาบและมือกลองไม่น่าหายาก
-สะพานระโนด-ทะเลน้อย ผมต้องไปแน่ รอให้รถเสร็จก่อนเถอะ..ส ะ บ า ย ดี คั บ

        ผมมองว่า
ยังไงก็ยังน่าจะยากกว่าอยู่ดี
คือ  ทรัมเป็ต(และกลุ่มเครื่องเป่าลมทองเหลือง)
มันมีเรื่องของฮาร์โมนิคซีรี่  เข้ามาเกี่ยวข้อง ตรงนี้แหละเรื่องใหญ่
คือการกดแต่ละแบบมันเป่าได้ตั้งไม่รู้กี่เสียง  ต้องอาศัยการจดจำแรงกล้ามเนื่อที่บังคับริมฝีปาก
ซึ่งแซกโซโฟน(และกลุ่มเครื่องเป่าลมไม้)จะไม่เจอปัญหานี้  เวลาฝึกเด็กที่เล่นเครื่องเป่าลมทองเหลือง
มักจะท้อ  และยอมแพ้ในช่วงแรกเสียมาก  เลยเป็นการคัดกรองเด็กที่ใจสู้จริง  ๆ ไปในตัว
        เครื่องดนตรีทุกชิ้นถ้าฝึกแบบจริงจัง
จนถึงขั้นสูงมันยากทุกชิ้น เวลาเรียน-ฝึกฝน
มันคือศาสตร์  เด็กจะต้องเหนื่อยยากลำบาก
แต่เวลาเล่นมันคือศิลป์  เด็กเขาจะมีความสุข
ผมก็จะไม่ไปซีเรียสกับการเล่นของเขาเท่าใดนัก

[a lone wolf]

  ครูหมูครับ มีไหมครับ....เด็กใจสู้ แต่หูบอด จอดเรื่องจังหวะ น่ะครับ
ประมาณว่าก้มหน้าก้มตาฝึกกันเป็นปีก็ไม่พัฒนาขึ้นเลย
ผมสงสัยเรื่องนี้มาน๊านนาน 
แต่เคยมีเพื่อนอยู่คนนะครับ  มันเป็นพวกหูทิพย์หยิบเครื่องดนตรีอะไร พอลองเล่นสักพักมันก็เล่นได้
มันเริ่มจากกีตาร์ ข้ามไปเล่นแบนโจ แล้วก็กระโดดไปไวโอลิน
ขนาดมันมากินข้าวบ้านผม  มันลองเล่นเปียโนหนุงหนิงหนุงหนิงดู สักพักมันก็กดเมโลดีกดคอร์ดได้เลย

[คมขวาน รักในหลวง]

        คงจะยากครับ
เรื่องหูและจังหวะที่ผ่านมา
เคยเจออยู่บ้างเรื่องจังหวะ
พวกที่เข็ญไม่ขึ้นเขามักจะยอมแพ้และออกไปเอง
        เรื่องพรสวรรค์
ผมคิดว่ามีส่วน  รศ.ดร.สุกรี  เจริญสุข
เคยทดลองศึกษาวิจัยเรื่องนี้  ผมจำรายละเอียดไม่ค่อยได้
แต่ที่ผมสังเกตุคิดว่ามีส่วนแต่คงไม่ใช้ปัจจัยหลัก ครับ
        ส่วนเรื่องการเล่นเครื่องดนตรีได้หลายเครื่อง
หยิบอะไรสักพักก็ไปได้หมด  ตรงนี้พื้นฐานส่วนหนึ่งมันเชื่อมโยงกันได้
โดยเฉพาะการเล่นฉาบฉวยและพวกเล่นแบบที่ภาษาดนตรีเรียกว่า"บายฮาร์ท"
พวกนี้พอเขาไล่เสียงไล่สเกลได้  ก็จะก๊องแก๊ง ๆ ไปได้  เรื่องทางคอร์ดนี่ใส่เองได้อยู่แล้ว ครับ