ขับรถในกรุงเทพผมไม่กลัวครับ แต่ผมกลัวทางด่วนฯเวลามันปวดฉี่ทรมานแค่ใหนคงทราบ
ทุกวันนี้เวลาออกเดินทางต้องเปิด ว.ฟังหรือ จส.100
เหตุเกิดบนทางด่วนสายบางนา
หลังจากไปช่วยเพื่อนขนของย้ายห้อง แล้วนั่งกินเบียร์กันคนละสองสามขวด
ตีรถขึ้นทางด่วน วันนั้นรถติดแบบไม่ขยับ
เพื่อนผมนั่งกระสับกระส่ายอยู่นาน ก่อนบอกกรูไม่ไหวแล้วโว้ย
แล้วก็เปิดประตูออกไปแอ่นใส่ข้างกำแพงทางด่วน
ผมได้แต่มองตามพร้อมอ้าปากหวอ ไม่คิดว่ามันจะกล้า
เหลือบไปดูรถแถวนั้นมองที่เพื่อนผมเป็นสายตาเดียว
อีกเรื่องสมัยเรียนปวช.
ผมเดินไปเรียนผ่านสน.พหลฯกำลังข้ามแยกรัชโยธิน
กำลังจะเดินผ่านรถเก๋งที่จอดติดไฟแดงอยู่
จู่ๆคนในรถเก๋งก็เปิดประตูฝั่งข้างคนขับ
ออกมาตะโกน "
ฮานาก้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
สงสัยรถจะติดนานไปหน่อย
ส่วนอันนี้เกิดกับตัวผมเอง คือตอนนั้นพ่อผมมารับผมจากศาลายาไปหาพี่ที่พหล21 ขึ้นทางยกระดับกาญจนาภิเษก(เรียกอย่างนี้หรือเปล่าครับ) คือผมเริ่มปวดฉี่ตั้งแต่ตอนนี้แล้วน่ะครับ
จากนั้นก่อนถึงพระราม๘ เริ่มไม่ไหวแล้ว หน้าเขียว รู้สึกว่าร่างกายปวกเปียกไปทันใด
แม่ผมก็เอาขวดน้ำ 500ซีซี มาให้ บอกว่าไม่ไหวก็ปล่อยเลย แต่ผมไม่อยากปล่อยบนรถ แบบอายๆน่ะครับ
เลยบอกแม่ว่า ปากขวดเล็กไป ใส่ไม่เข้า
ผลสุดท้ายพอลงจากพระราม๘ ไปทางนางเลิ้ง ก็มองหาซอยล่ะครับ เจอซอยหนึ่ง แต่คนเพียบเลย โชคดีมีร้านข้าวมันไก่แถวนั้น เลยหน้าหนาขอใช้ห้องน้ำฟรีเลย
เฮียเจ้าของร้านก็ใจดี พูดคุยกับผมยิ้มแย้ม ปล่อยเสร็จก็เดินออกมา เฮียหายไปไหน เลยขอบคุณเจ๊แกแทน(แต่เจ๊แกงง ว่าอยู่ๆมาขอบคุณทำไม? เพราะว่าแกเพิ่งมา หุหุ)
