เล่าสู่กันฟังครับ กับพฤติกรรมถาวร ซึมลึก ของผู้มีอิทธิพลท้องถิ่น ยากที่จะแก้ไข
เพื่อนคนนึงอาศัยอยู่กรุงเทพฯ ทำงานอยู่กรุงเทพฯ แต่บ้านเกิดอยู่ตรัง (ขอสงวนอำเภอ)
ไปขอป.3 ปืน 9 มม. กระบอกแรก นั่งรถกลับบ้านไป ยื่นเรื่อง เอกสารครบ เจ้าหน้าที่รับเรื่องก็ไม่ได้บอกว่าอะไร บอกให้รออย่างเดียว
เพื่อนก็บอก "งั้นผมกลับกรุงเทพฯนะครับ" เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ
หลายวันต่อมา เจ้าหน้าที่รับเรื่อง โทรกลับมา บอกว่าขาดเอกสาร "ใบรับรองความประพฤติจากกำนัน"
ซึ่งก่อนหน้านั้นเพื่อนผมได้ขอให้ผู้ใหญ่ที่กรุงเทพฯท่านนึง (นายทหารยศ พ.อ.ขึ้นไป) เซ็นต์ใบรับรองความประพฤติแนบให้ไปแล้ว นึกว่าจะใช้แทนกันได้ (ซึ่งตอนยื่น เจ้าหน้าที่รับเรื่องก็เห็น แต่ก็ไม่ทักท้วง)
เจ้าหน้าที่บอกใช้ไม่ได้ การให้ข้าราชการเซ็นต์ให้ ใช้เฉพาะในกรุงเทพฯเท่านั้น แต่ต่างจังหวัด ต้องให้กำนันเซ็นต์
เพื่อนเลยต้องลางาน นั่งรถกลับไปที่ตรังอีกครั้ง ไปขอให้กำนันเซ็นต์ใบรับรองความประพฤติให้
เข้าล๊อกมั๊ยครับ ....... กำนันยื่นข้อเสนอเลย ขอเปล่าๆ 500 บาท และค่าบำรุงขนาด 9 มม. 5,000 บาท รวมเป็น 5,500 บาท จ่ายสด เซ็นต์ให้เลย
เพื่อนก็พาซื่อ ถามตรงๆว่าค่าบำรุงอะไร ทำไมต้องให้ ท่านกำนันบอกว่า ใครๆก็ต้องให้ ไม่งั้นไม่เซ็นต์
กำนันท่านก็เลยยั๊วะ บอกปัดไม่คุยด้วยเลย
เพื่อนเลยโทรมาปรึกษา ผู้ใหญ่ที่รู้จัก (ท่าน พ.อ. ที่เซ็นต์ใบฯให้คนแรกนั่นแหละ) ท่านก็ใจดี โทรไปหานายอำเภอโดยตรงเลย ว่ามีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้น
นายอำเภอท่านว่าอย่างไรทราบมั๊ยครับ
นายอำเภอตอบว่า ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เค้าต้องการแค่ใบรับรองความประพฤติจากกำนัน ไม่งั้นออก ป.3 ไม่ได้ ส่วนจะได้มาอย่างไร เป็นเรื่องของลูกบ้าน ต้องไปคุยกับกำนันเอง เค้าไม่รับรู้อะไรด้วย
ผู้ใหญ่ท่านนั้นเลยโทรไปที่กรมการปกครองเลย บอกว่ามีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้น บลาๆๆๆ เจ้าหน้าที่กรมการปกครอง(ไม่ได้บอกว่าตำแหน่งอะไร ฝ่ายอะไร กองอะไร) ร้องอ๋อ.....บอกว่า แถวนั้นเป็นเขตอิทธิพล บอกเด็กของคุณจ่ายๆเค้าไปเถอะ จะได้จบๆ ใครๆเค้าก็จ่ายกัน คุณจะงัดก็ทำได้ แต่ไม่มีใครอยากมีเรื่องกับกำนันหรอก ไม่งั้นจะอยู่ลำบาก...........
เออ......เอาเข้าไป
ขณะนี้ก็ไม่ทราบว่าจะจบอย่างไรนะครับ เพื่อนเพิ่งโทรมาปรับทุกข์เมื่อบ่ายนี้เอง
ปล. ทั้งหมดนี้ เป็นประเทศสารขัณฐ์นะครับ จังหวัดบางจังหวัด อาจชื่อพ้องกับประเทศแห่งหนึ่ง
