ไม่ทราบว่าพอจะreview เหตุการ์ณอีกซักครั้งได้ไหมครับ น่าสนใจทีเดียว
ได้ครับ ขออนุญาต จขกท ครับ
เหตุการณ์เกิดตอนประมาณเที่ยงคืน วันนั้น หลังจากนำ 10/22 ออกมาล้างเพราะนำไปยิงปรับศูนย์กล้องที่ 100 เมตร มา ล้างปืนเสร็จตอนประมาณ 2 ทุ่ม เลยอาบน้ำและเข้านอน พอเที่ยงคืนเลยรู้สึกตัว เลยพลิกตัวตะแคงข้าง ตาเหลือบไปเห็นเงาที่บานหน้าต่างผิดปกติ เพราะไม่เป็นรูปใบไม้ที่ไหวเวลาลมพัด แต่เป็นรูปเงาคนเหมือนกับแผ่นเป้า เลยนอนเฉย ๆ ดูปฏิกิริยา สักพักได้ยินเสียงหน้าต่างกำลังเปิด เลยตัดสินใจหยิบ 10/22 ที่อยู่ใต้เตียงนอนมาบรรจุกระสุน ขึ้นลำ และตะโกนถามว่า "...ง เป็นใคร " เงียบ เลยถามไปอีกรอบ"... ถามว่า ...งเป็นใคร" เงานั้นก็ค่อย ๆ ถอยออกไป ผมหยิบโทรศัพย์มือถือ โทรแจ้งตำรวจ และตัดสินใจเปิดประตูห้องนอนโดยใช้มือบิดลูกบิด ผลักออกเล็กน้อย และใช้เท้าถีบประตู จ้องปืนออกไปทางประตูหน้าบ้าน เห็นคนร้ายกำลังเดินออกจากบ้าน เลยรีบพุ่งไปชิดกับผนังห้อง (ซึ่งผิดหลักในการเข้าตรวจอาคาร) ใช้มือปลดกลอนประตูแล้วผลักออกไป (คิดได้ตอนหลังว่าตำแหน่งที่ผมอยู่เป็นจุดอับ) แล้วเหวี่ยงตัวออกไปตรวจทางเดินด้านข้างบ้านจนถึงโรงรถ (ผมออกไปทางซ้าย คนร้ายไปทางขวา
เหตุผลที่ผมออกซ้ายในตอนนั้นคือกลัวว่าจะมีคนร้ายอีกคนดักรออยู่ ถ้าวันนั้นคนร้ายคนแรกมีอาวุธปืน ผมคงโดนยิงข้างหลังไปแล้วครับ) เมื่อตรวจโรงรถเสร็จ จึงเคลื่อนไปที่หน้าบ้าน กางขาทราย วางปืนไว้บนหัวเสาของรั้วบ้าน เปิดไฟเส้นเล็ง (ใช้กล้องจีน) มองหาคนร้าย(คนร้ายเดินฝั่งที่มืดของถนน) โดยวางเส้นเล็งดักรอที่เสาไฟต้นที่ 3 นับจากต้นที่อยู่หน้าบ้าน ประมาณระยะได้ 120 เมตร รอ เพราะคิดว่าคนร้ายคงฉลาดที่จะไม่เดินในที่ที่มีแสงสว่าง แต่ในผมก็คิดว่า "คนร้ายคงคิดว่าเดินพ้นระยะปืนไปแล้ว" และก็เป็นอย่างที่คาดเพราะคนร้ายเดินเข้าหาเสาไฟตรงจุดที่เล็งเอาไว้ ผมเล็งเผื่อจากกลางหัวของคนร้ายขึ้นไปประมาณ 2 นิ้ว แต่คิดได้ว่า อันตรายกำลังจะหมดไป และ คนร้ายหันหลังให้ ถ้ายิงไป เดี๋ยวจะเป็น "ฆ่าผู้อื่นตายโดยเจตนา" แทนที่จะเป็น "ป้องกันตัวโดยสมควรแก่เหตุ" จึงเก็บปืนยาว เพราะได้ยินเสียงคล้ายรถจักรยานยนต์สายตรวจกำลังใกล้เข้ามา และเดินไปหยิบปืนพกที่รถยนต์(ความผิดพลาดอีกครั้งที่เก็บปืนที่เหมาะกับงานไว้ไกลตัว) เมื่อเดินกลับออกมาเจอเจ้าหน้าที่ตำรวจ 2 นาย เลยชี้จุดที่เห็นคนร้ายครั้งสุดท้าย และรูปร่าง ทรงผม ลักษณะเสื้อ ฯลฯ ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจออกตาม และจับคนร้ายมาให้ผมชี้ตัว (เพราะคนร้ายนั่งถือไม้แอบอยู่ห่างจากบ้านผมไป 200 เมตร) ระหว่างที่เจ้าหน้าที่ตำรวจมา ผมเอาปืนเหน็บไว้ที่ขอบกางเกงนอน ซึ่งหลวม (เหน็บปืนเพราะเกรงใจตำรวจครับ) ทำให้ ปืน ไหลเข้าไปในกางเกง เลยต้องเดินเข้าบ้านพักไปก่อน พอดีกับที่ตำรวจนำคนร้ายมาให้ชี้ตัว และจะพาตัวไปที่โรงพักโดยให้คนร้ายซ้อนจักรยายนต์ตรงกลางและตำรวจประกบหน้าหลัง ผมเลยอาสาพาคนร้ายไปส่งโดยให้ ตำรวจ 1 นาย นั่งคุมคนร้ายด้านเบาะหลัง และให้คนร้ายนั่งเบาะหน้าข้างผม (ที่ทำเพราะคิดว่าเสี่ยงน้อยกว่าให้คนร้ายนั่งจักรยายนต์ไปกับตำรวจ)
หลังจากส่งคนร้ายเสร็จ กลับมาถึงบ้านจึงมานั่งทบทวนจุดผิดพลาดของตัวเองในเหตุการณ์ครับ(ตอนนั้นรู้จุดที่ผิดพลาดแต่ไม่รู้วิธีที่ถูกจนตำรวจหน่วยปฏิบัติการพิเศษให้คำแนะนำ) เพราะ นอนไม่หลับ ดีที่วันนั้นพี่ USP40 กับ สมาชิกอีกท่าน (ขออภัยจำชื่อไม่ได้) มาคุยเป็นเพื่อน สุดท้ายให้ร้อยเวรปล่อยตัวไปครับ เพราะคนร้ายเป็นอดีตนักมวยซึ่งมีอาการสมองเสื่อมจากการชกมวยครับ แถมผมต้องไปซื้อข้าวมาให้กินอีก
จากเหตุการณ์สรุปความผิดพลาดได้ดังนี้
1.ผมทิ้งอาวุธปืนที่เหมาะกับการใช้งานในพื้นที่ไว้ไกลตัว (ประมาท)
2.การเข้าตรวจพื้นที่ ทำผิดวิธีมีช่องโหว่ในการถูกโจมตีได้ง่าย (ขาดความรู้)
3.ไม่มีเข็มขัดใส่อุปกรณ์ให้เหมาะสมและดูดี (ขาดการเตรียมพร้อม)
ภาพแผนผังบ้านครับ
