ไม่ใช่เรื่องไหม่สำหรับผมครับ
แต่อย่าลืมว่าที่บ้านท่านมีคนกำลังรอท่านอยู่ พวกนี้มันโง่ปล่อยมันไปเถิดครับ ถ้ามันยังไม่เลิกทำแบบนี้ มันต้องเจอของจริงสักวันครับ
ปล่อยพวก "มัน" ไว้เถิดครับ ให้มันโง่ ลำพอง ไปตาม"กรรม" ของมันเอง
เราไม่ใช่ผู้พิพากษา "กรรม" ของพวกมันครับ
แต่ช่วยกันภาวนาให้พวกมันไปเจอกับ "ไอ้สายัณห์(นามสมมุติ)" ทีเถิด
"ไอ้สายัณห์ หรือ ไอ้เวรสายัณห์ (นามสมมุติ)" คนนี้ เป็นเพื่อนกับน้องชายผม
อาชีพ จ่า เป็นครูฝึกทหาร
วันหนึ่งผมขับรถผ่านไปเห็นเขากำลังเดินอยู่ริมถนน ก็จอดถามได้ความว่าเอารถกระบะมาเข้าศูนย์
กำลังจะไปขึ้นรถประจำทางกลับไปกองพัน ผมกำลังจะไปธุระผ่านหน้ากองพันพอดี (กองพันอยู่ห่างไปประมาณ 15 กม.)
ก็เลยชวนนั่งรถไปด้วยกัน วันนั้นรถค่อนข้างมากการจราจรค่อนข้างอึดอัด
ถึงสี่แยกไฟแดง (เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด) ก็ต่อท้ายฟอร์จูนเนอร์อยู่เลนซ้าย เห็นจอดนิ่งๆ ไม่ขยับ
ผมก็จะเลี้ยวซ้าย เลยไปไม่ได้ ลองกดแตรสั้นๆ
พวกก็ลดกระจกคนขับลง แล้วโบกมือให้ผมแซงขวาขึ้นไป
ในมือที่โบกมันถือ 1911......เงาวับ.....อยู่ด้วย
พอผมแซงขึ้นไปตีคู่ ผมก็เบรคว่าจะขอดูหน้ามันสักหน่อย
ไอ้เวรสายัณห์(นามสมมุติ) ของผมกดกระจกลงแล้ว ปล่อยมือซ้าย
เสียงดีดปิ๊งตกในรถผม แล้วมันก็โยนวัตถุในมือซ้ายมันเข้าไปในหน้าต่างฟอร์จูนเนอร์
ผมเหยียบคันเร่งกระชากรถออกไปสุดแรง
ไอ้เวรสายัณห์(นามสมมุติ) มันหัวเราะ ตบแขนผม "พี่ๆ ไม่ต้องรีบ ระเบิดฝึก....."
"ไอ้เวรรรรรรรรร..........ตรูกลัวทั้งของมึงตูมตามขึ้นมา.....
แล้วตรูก็กลัวไอ้ห่........นั่นกระตุกไกขึ้นมา................"
มาฮาด้วยคนครับ
สิ่งแรกที่ทำหลังจากนั้น คือไปขอเปลี่ยนป้ายทะเบียนรถ.....ครับ
แล้วลอกพวกสติกเกอร์ออกครับ.......แถมยังไม่ทันได้มองหน้า
ไม่ได้จำทะเบียนของฟอร์จูนเนอร์ด้วยครับ........
เป็นผมไม่แน่อาจขายรถทิ้งไปแล้วครับ
