คล้ายกันเลย...โรคนอนไม่หลับ...ง่วง...ไปนอนดิ้นกระแด๋ว กระแด๋ว อยู่บนที่นอน...
ทานยานอนหลับมาหลาย ขนาน นอนไม่หลับ ได้แต่เบรอๆ ทำท่าคล้ายจะหลับ...เดี๋ยวเดียว...ตาสว่างอีก...
กว่าจะนอนได้คือ...ร่างกายมันเพลียเบื่อหน่าย...ไปเอง...ไปตืนเอาตอน 7 โมง...
ว่างๆจะหาชุดยาม...หรือใบคำสั่งเข้าเวรกลางคืน...มาลองใส่หน่อย เผื่อง่วง...
ขอบคุณพี่สิทธาครับ ผมเป็นทีไรมันจะตายให้ได้ เมียบอกโรคเวรโรคกรรม หมอที่รักษาบอกอายุมากหายเอง ขอบคุณครับบบบบบ ได้บุญคะหนาด
อาการของคุณแตงโม ลองหาหนังสือฝรั่งมาอ่านแล้วแปลเป็นไทย ลองดูสักพารากราฟ (ขอดัดจริตไทยคำฝรั่งคำนะครับ)
ผมว่าไม่ถึง 3 บรรทัด ก็ง่วงแล้วครับ ผมลองมาแล้วไม่เกิน 3 บรรทัด หลับทุกที
ลำพังภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง เปิด dic แปลเป็นไทยคำต่อคำ
แล้วก็เอาภาษาไทยมาต่อกัน อ่านแล้วก็ยังมึนอยู่ดี พอพยายามอีกหน่อยก็รู้สึกง่วงซะแล้ว
นอนดีกว่า ....
ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง ไปเรียนภาษาอังกฤษเวลาพูดแต่ละที คนหัวเราะกันทั้งห้อง
เพราะไม่รู้ว่าผมพูดเชียงใหม่ หรือ พูดอังกฤษกันแน่ อายนะไม่ใช่ผมอยู่แล้ว
แต่ผมไม่เข้าใจว่ามันหัวเราะอะไรกันนักกันหนาวะ ทีคนอื่นออกมาพูดไม่หัวเราะ
ไปเรียนมั้ง ไม่ไปเรียนมั้ง วันไหนไปเรียน ก็จะได้ยินเสียงเข้าหูว่า วันนี้ได้หัวเราะอีกแล้ว
เอากะมันสิ อดนึกถึงคราวเด็กตอนที่พ่อจ้างฝรั่งมาสอนที่บ้านตัวต่อตัวไม่ได้
เสียดายที่ไม่ตั้งใจ หนีออกไปเที่ยวบ่อย ฝรั่งมาก็ไม่เจอกันอีก...
งานนั้น ได้มาประโยคเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจก่อนจากกันทุกวัน
เมื่อครูฝรั่งพูดมาว่า "ซี ยู ทู มอ โล่"
ผมก็จะต้องตอบว่า "เยส เดอะ เซม ทู ยู้"
แล้วก็วิ่งแจ้นลงบันไดไปเล่นกับเด็ก ๆ ข้างบ้านรุ่นเดียวกันที่เข้ามาเล่นในสนามหน้าบ้าน
ตอนหลังเลยแก้ปัญหาโดย หาเมียฝรั่งเสียเลย ฝรั่งอยากพูดไทย ผมอยากพูดฝรั่ง
แม้เราจะพูดกันไม่รู้เรื่องแต่พอดีมีท่ามาตรฐานที่ใช้กันทั่วโลก สนุกทั้งคู่ ก็เลยไปกันได้
งานนี้แม้จะคบหากันเป็นปี แต่ผมจำได้ประโยคเดียวอีกตามเคย
ซึ่งเป็นประโยคที่สำคัญมาก ก่อนที่จะเริ่มใช้ท่ามาตรฐาน
ประโยคนั้นคือ "ไอ เสี้ยน ไอ เสี้ยน"
พล่าม มานาน คุณแตงโม อย่าลืมลองหาหนังสือฝรั่งมาแปลนะครับ
ได้ผลยังไงบอกกันด้วยเด้อ
