ปืนทุกชนิดมีอำนาจการทำลายล้างอยู่ในตัวมันเองคนที่ถือและครอบครองอยู่อาจถูกครอบงำโดยอำนาจที่แฝงอยู่ใน ปืน
ผมเป็นคนกลัวบาป ทุกครั้งที่เล็งปืนไปที่เป้ามีชีวิต ก่อนเหนี่ยวไก ผมจะถามตัวเองก่อนว่า แกง ต้ม ทอด อื่นๆ
ระยะไกลไปไหม ป่ารก ถ้าตายแล้วเข้าไปเอามาได้ไหม ชนิดนี้ ชนิดนั้น ปรุงแล้วจะอร่อยไหม เป็นคำถามมากมายในใจผม
แต่น้อยครั้งนักที่ผมยกปืนใส่เป้าแล้วไม่ยิง
อาชีพของผมคือช่างรับเหมา(มีเวลาว่างเยอะ) มีอยู่วันหนึ่ง หลังจาก ได้ครอบครองปืนลมเบอร์1ติดกล้องจีน(ปถ) ระยะ20เมตร
เล็งใส่ นกกระจอก จับอยู่ที่เสาอากาศทีวี ใจ (ส่วนดี)คิดว่าจะไปยิงมันทำใม ตัวเล็กจี๊ดเดียวทำอะไรได้ ใจ (ส่วนไม่ดีละกัน)
บอกว่า อืม!! ทอดกรอบแกล้มเหล้...าตอนเย็น แค่นั้นละเสียงปืนดัง นกร่วง ขณะที่ลูกน้องถอนขน ผมแอบถอนหายใจ เฮ้อ!
ทำบาปขึ้นอีกแล้วเรา เสียงสบถในใจยังไม่ทันหาย ความภูมิใจเข้ามาแทนที่ ปืนแม่น หรือ เราฝีมือใช้ได้(ขอชมตัวเองนิดนะครับ)
เกิดความสงสัยขึ้นมาระหว่าง ปืน กับ คนยิง เลยลองตัวที่ 2และ3และจบที่19ตัว ความแม่นยำของปืน+คนยิงประมาณ80%
เอาแบบเข้าใจง่ายๆครับ ทอดกรอบอร่อยดี ตัวที่19 เป็นพิราบ ยังแช่ช่องฟีชในตู้เย็นอยู่เลยจะแกงป่าใส่กล้วยอ่อน หรือก็ ได้ถ้วยน้อยเกินไป ต้องอีก1-2ตัวน่าจะพอดี
สรุปว่าตัวผมเองเป็นคนไม่ชอบ ทำลายชีวิตน้อยๆ แต่ด้วย จิต ที่ไม่ค่อยเข้มแข็งเลยถูก อำนาจปืน เข้าครอบงำ แต่ด้วยวิถีชีวิต
ที่คุ้นเคยกับการ ล่า+ความชอบ จนไม่อาจจะปฏิเสธอาวุธที่ต้องมีใว้ครอบครอง ก็คิดให้สบายใจใว้ว่าไม่บาป หรอกเราเอาเขามาเป็นอาหาร ด้วยความที่ช่วงชีวิตในวัยเด็กสำผัสกับป่ามาเป็นส่วนใหญ่ อาหารการกินเลยไม่ค่อยเลือก ( หรือไม่มีโอกาสเลือกประมาณนั้น)
พี่ๆท่านใดยิงแล้วไม่ชอบทำเป็นอาหารกรุณาส่งมาทางนี้ครับ ยกเว้น คุณ กา กางเขน เอี้ยงไม่รับ รวมกิ้งกือใส้เดือน......โอ๊ยยยยยย..
ไม่ไหวไม่ไหวพอก่อนดีกว่า
เหมือนผมเลยพี่ แต่ผมไม่ได้เก็บมานี่ซิ
