ของผมมีลูกค้ามาสั่งแต่เฉพาะ ตะกั่วตัวพิมพ์ ที่เป็นบล็อกตัวหนังสือ กับทองเหลือง แกจะเอาไปหลอมพระครับ
ผมว่าเป็นธุรกิจที่เร้าใจดีนะครับ เพื่อนคนที่เล่าถึงเคยไปติดต่อซื้อเรือดูดทรายจากเพื่อนอีกคนหนึ่งตกลงราคา ก.ก. ละ 10 บาท ไม่มีเวลาไปตัดราคาเหลือ 4 บาท ตัดเรือไปน้ำตาไหลไป มีได้ก็มีเสียครับ
ผมโดนช่วงเลิกโอลิมปิค 2008 ครับ ถ้าใครจำได้ ราคาน้ำมันลงแบบปักหัวเลย
ใครๆก้ดีใจ ผม+พี่ชายนี้ต้องเปิด โอดี รอบสองกระทันหันเลยครับ
เอาแบบของเก่าราคาต้นทุนสูงไม่ขายเอาเงินใหม่มาเล่นของถูกหมุนไปใหม่
พอราคาขยับขึ้นเอามาเฉลี่ยต้นทุนกันส่งออก....ตอนนี้รอดตัวครับ
ช่วงนั้นร้านขายของเก่าใหญ่ใช้เงินหมุน ม้วนเสื่อหลายร้านครับ
ราคาของแจ้งลงรายวันอย่างกะตลาดหุ้นเลยครับ
เหล็กโลละ 18-20 เหลือ 4 บาท ตุนไว้ เกือบ 100 ตัน
ทองแดง โลละ เกือบ 300 เหลือ 160 เก็บไว้ 4 ตัน
ของทุกอย่างลงราคาเกินครึ่งทั้งนั้น
ปล.ร้านรับซื้อของมีข้อเสียคือ สกปรก,เหม็น,เหนื่อย,ร้อน,ต้องใช้แรงงานคนเยอะ
ข้อดีมีครับ
เป็นอาชีพที่เลิกเมื่อไหร่ก็ได้ พรุ่งนี้เลือก-วันนี้เก็บของที่มีทั้งหมดในร้านส่งโรงงาน (ไม่ต้องเลหลัง ลดราคา ไม่มีของเหลือทิ้ง เพราะเราซื้อแต่ของที่คนอื่นทิ้ง... 
) 
