ป่ามันสัมปะหลัง ยังมีไก่ป่า ทั้ง ๆ ที่ ต้องทำรุ่นมันตลอด แสดงว่าป่ายังไม่แตกจริง ๆ
แถวบ้านมีแต่ไก่ชาวบ้าน กับเป็ดเทศ ที่ชาวบ้านเลี้ยงได้แต่ส่องกล้องไม่กล้ายิงกลัวขึ้นโรงพัก
แสดงความมยินดีกับชาวไร่มันสัมปะหลังด้วยครับราคาก.ก. 3.50 บาทยิ้มได้กันถ้วนหน้า
มีเรื่องเล่าให้ฟังครับ ที่หมู่บ้านผม ไม่มีป่าอนุรักษ์แล้ว แต่อยู่มาวันหนึ่งมีคนเห็น หมูป่า3ตัวกำลังหาอาหารกินอยู่ชายป่า คนที่เห็นวิ่งตารีตาเหลือก
มาบอกพวกพ้อง มีพี่ชายผมด้วย แต่พี่ผมบอกว่าไม่น่าจะมีหมูป่า เพราะป่าแถวนั้นมันไม่มีแล้ว หมูที่ไหนจะมาอยู่ได้ แต่ แก ค้านเสียงเดียว
เลยไม่มีใครสนใจฟัง สุดท้ายได้ยกขบวนไปทั้งหมดรวม9คน อาวุธครบมือ เข้าโอบล้อมบริเวณที่เจอหมูป่า ไม่นานมีเสียงปืนดัง หมูป่าจำใจสละชีวิต
แบบไม่เต็มใจ รวม3ตัว น้ำหนักตัว ตัวละไม่ถึง20กิโลกรัม (คือลูกหมูนั่นเอง) พี่ชายผม แก บอกว่า ไม่ต้องแบ่งมาให้ แกไม่ต้องการส่วนแบ่ง
คือพี่ผมเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน แกสังหรณ์ใจว่าหมูมีเจ้าของ แต่ก็มีคนนึงอุตส่าห์ ห่อมาให้ 1ส่วน ใส่ตู้เย็นให้เรียบร้อย ในฐานะที่ไปด้วยยังไงก็ต้องได้ แก รู้ที่หลังว่าเพื่อนเอาส่วนแบ่งมาให้ แกด่า " ไอ้ห่า......เอามาให้กูทำใมกูไม่เอาหรอกเดี๋ยวเจ้าของเค้าแจ้งความ กูจะซวยไปด้วย" สมพรปากแก
รุ่งเช้า ผู้บ้านกับตำรวจ มาหาบอกว่า " ผู้ช่วย พาใครไปยิงหมูที่ ทางโรงเรียนเลื้ยงใว้สาธิต ให้นักเรียนดู" ยังดีนะทางโรงเรียนเรียกแค่ตัวละ1,500บาท
3x1,500=4,500 หาร 9 ได้จ่ายคนละ500 บาท พี่ชายผมเอาเนื้อหมูไปโยนให้เพื่อน พร้อมกับคำว่า ไอ้ .......ว์......ไอ้......ย ใส่กันเอาเองละกันครับ
