.25. เขาไม่ให้
ผมว่าท่าชอบละก็ไปลองขอดูก่อนครับของผมก็มี ป.2 ขนาด .25 อยู่ที่บ้านอยู่ใบนึงครับแต่ปล่อยให้หมดอายุไปแล้ว
วันนี้บ่ายสองโทรถามอำเภอใบบอ 3 ได้หรือยัง เสียงนักศึกษาฝึกงานบอกรอสักครู่คะ
คงจะค้นในระบบคอม สักพักจึงถามในสาย "ไม่ทราบชื่ออะไรคะ"
ผมตอบไป เสียงเงียบไปสักครู่จึงถามมาอีก "ไม่ทราบสะกดยังไงคะ"
ผมสะกดคำไปให้ทั้งชื่อและนามสกุล เดี๋ยวเดียวก็ได้คำตอบว่า "ได้แล้วคะ"
อาการ งง เกิดขึ้นทันทีเพราะเพิ่งขอไปวันพฤหัสที่ผ่านมา วันนี้วันพุธได้แล้วเหรอ
นายอำเภอก็ไม่อยู่แล้วใครเซนต์หว่า เอาวะเข้าไปรับเลยก็แล้วกันกำลังร้อนใบปอ 3 พอดี
ไม่ถึง 20 นาทีผมก็มาอยู่บนอำเภอ พี่หมูไม่อยู่ มีนักศึกฝึกงาน 2 คน ชายคนหญิงคน
สงสัยน้องหญิงคนนี้แน่ที่คุยกับเราเมื่อกี้ ผมคิดในใจ หันไปดูคนที่ 3 เป็นเจ้าหน้าที่
กำลังสอยฝรั่งดอง มะม่วงดองกางเต็มโต๊ะ เจ้าหน้าที่ทำท่าจะรวบถุงบนโต๊ะหลีกให้ผม
ผมรีบบอกไม่เป็นไร แค่มารับใบปอ 3 ไม่ได้มาเขียนเอกสารครับ
"ชื่ออะไรคะ" เสียงนักศึกษาหญิงคนเดิมถามออกสำเนียงโคราช ผมจำได้ใช่เลยคนนี้
จึงบอกชื่อเสียงเรียงนามไป นักศึกษาพิมพ์แป้นก๊อกแก็กสักพักก็ถามว่า
"กระบอกไหนคะ" คำถามนี้เล่นเอาผมงง เป็นไก่ตาแตก รีบบอกไปว่า
พี่มีกระบอกเดียวนะ เจ้าหน้าที่กำลังเคี้ยวฝรั่งดองอยู่ ก็ถามมาทั้งฝรั่งเต็มปาก
"ขอไว้นานแล้วหรือยัง" ผมจึงตอบไป "สัปดาห์ที่แล้วครับ"
"เบอร์ .177 ใช่ไหมคะ ได้แล้วทั้ง 2 กระบอกคะ" เสียงนักศึกษาหญิงแทรกขึ้น
"ไม่ใช่ครับ ผมขอ 9 มม. ครับ" ผมตอบไปเพราะที่ขอไปวันก่อนคือ 9 มม.
ซึ่งได้สัญญาใจกันในกลุ่มว่าจะเอาไปฉลองกันก่อนปีใหม่อีกคนละกระบอก
เจ้าหน้าที่จึงบอกให้นักศึกษาหญิงดูปี พ.ศ. ใบปอ 3 ที่ออกมาแล้ว
คำตอบที่ได้คือปี 2554 สรุปว่าน่าจะหมดอายุคาอำเภอไปแล้วหละ
จะต่อว่าน้องเขาก็ไม่ได้เพราะใบปอ 3 ออกแล้วจริงๆ แต่มันไม่ใช่ใบที่ผมอยากได้
เซ็งเป็ด ครับท่าน ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่ วันเขียนก็ตบโต๊ะดังปัง
ประวัติก็ปล่อยใบปอ 3 หมดอายุคาอำเภอ กลัวจริงๆ กลัวเขาจะคิดว่าผมไม่รีบ
