เมื่อลูกน้อง... กบฏ!!!

[K@RN # รักในหลวง]

อันนี้เล่าเป็นอุทธาหรณ์นะครับ... สำหรับผู้รับเหมานะครับ...

เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เริ่มย้ายงานใหม่... ประมาณพฤศจิกายน ปีที่แล้ว..

พอย้ายงานปุ๊ป(1)... ได้อีกงาน(2)ที่ดำเนินการเอาไว้กว่า 6 เดือนพอดี... เลยเริ่มจัดคนงาน โดยอีกไซท์งาน(2)ได้ให้รุ่นน้องที่เรียนมาด้วยกันช่วยดูแล และยังมีคนงานยังไม่มาก... แต่ก็ทำงานจนรอดปีใหม่มาได้... พอมกราคม เลยเอาคนงานจากไซท์ที่ย้ายทีแรก(1) ไปช่วยเสริมอีกไซท์งาน(2) แต่พอไปทำไม่ยอมฟังโฟร์แมน(รุ่นน้องผม) บอกว่ามาทำที่นี่ แต่ฟังคำสั่งผมคนเดียว.. โฟร์แมนเลยสั่งให้หยุดงาน.. (เพราะผสมกับคนที่มีอยู่แล้วไม่ได้.. และกลัวจะเสียการปกครอง..)  รอให้ผมมาก่อน แล้วค่อยคุยกัน...

ผมฟังเหตุผล.. ก็เข้าใจโฟร์แมน เลยให้ลูกน้องกลับไปทำงานที่ไซท์ที่เพิ่งย้ายมา(1) แต่ด้วยศักดิ์ศรี.. เพิ่งย้ายออกมา ไม่อยากกลับไปทำที่เดิม... ขอลาออกไปทำที่อื่น.. ผมก็ไม่รั้ง จะไปก็ไป... เลยสร้างความแค้นให้ลูกน้องชุดนี้...

จากนั้นก็ทำงานกันเรื่อยๆ.. จนทุกอย่างเริ่มลงตัว... และผมก็ไม่ได้คิดว่าจะมีเอ็ฟเฟ็คอะไร.... เพราะเนื่องจากงานยุ่ง... เลยพลาดไม่ได้แคร์ความรู้สึกลูกน้อง...

จนถึงวันที่ 5 มีนาคม... จ่ายค่าแรงคนงานเสร็จ... แต่ผมบังคับให้ลูกน้องที่ไซท์(1) ทำงาน เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเบิกค่างวดงานที่คำนวณไว้... แต่อีกไซท์(2) ให้หยุด...

ผลที่ตามมา... กลายเป็นลูกน้องน้อยใจ(1) คงมีการคุยกับกลุ่มลูกน้องที่ย้ายไปไซท์งาน(2) และลาออกไป... ปลุกปั่นกันจนวันที่ 7 มีนาคม.. ผมเข้าไซท์งาน(1) ลูกน้องไปกันหมดไซท์งาน...

ตอนนี้เลยต้องวุ่นกว่าเดิม... เพราะต้องจัดทัพใหม่หมด... และยังต้องกลับไปเก็บงานเก่าๆที่ยังอยู่ระยะประกันอีก......

ที่เล่าให้ฟังก็เพราะว่า... อย่ามั่นใจตัวเองซะมากเกินไป... เราไม่สามารถบังคับจิตใจใครได้จริงๆ... ลูกน้องเลี้ยงดูกันมา 10 กว่าปียังทิ้งเราได้... ดังนั้นแล้วไม่มีอะไรเลยที่จะเป็นอย่างที่เราวางแผน....

สมน้ำหน้าตัวเอง... และก็ได้แต่หวังว่าลูกน้องที่ทิ้งเราไป.. คงต้องได้ดี... แต่อย่าหวังจะกลับมา... เพราะผมคงไม่รับเข้าทำงานอีกแล้ว... เล่นตัดแขนตัดขากันเลย...

คิดไม่ถึงเหมือนกัน...ว่าการจัดทัพไป... แต่กลายเป็นว่า.. ลูกน้องแต่ละคนอยากเป็นใหญ่กันหมด... จนทำให้งาน(องค์กร) สะดุดได้ขนาดนี้...

กบเพิ่งโทรมาเล่าให้ฟังเมื่อวานนี้เองพี่

[jane1]

กลับไปอ่านตั้งแต่หน้าแรก กลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับพี่ตั้วไป
แต่ถ้ากลับไปวิเคราะห์ ดีดี คนเป็นลูกน้องก็มีปัญหา อยากเป็นเจ้าของ
อยากได้โน่น อยากได้นี่ คนเป็นหัวหน้าหรือเจ้าของธุรกิจ ก็มีปัญหาเรื่องลูกน้อง
ลูกน้องทำงานไม่คุ้ม อู้งาน ไม่จงรักภักดี ถ้าวันใดวันหนึ่ง ผมเป็นหัวหน้าหรือ
เจ้าของกิจการ ก็คงมีปัญหาเหมือนพี่ตั้วเช่นกัน
มันมีทางออก สำหรับปัญหานี้ไหมจ๊ะ พี่สมชาย(ฮา) ช่วยชี้แนะหน่อยครับ  

[E_mail]

ขอบคุณพี่จ้าวมากครับ...

ช่วยเสริมอีกนิดได้มั๊ยครับ... เกี่ยวกับเรารู้แต่ไม่ถือสา ควรแสดงออกยังไง... ส่วนใหญ่ผมจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นครับ....

ผมจะใช้หมอนั่นไปซื้อโค้ก2ลิตร น้ำแข็ง10บาทมาใส่กระติกให้เพื่อนๆในชุดกินกันครับ....สลับกับให้มันอยู่โยงเฝ้าโกดัง กวาดโกดัง/ขัดห้องน้ำคนงาน แล้วแต่อารมณ์ พวกคนงานอื่นๆมันก็เฮ/เยาะเย้ยกันไป....แต่ผมจะไม่ด่า ไม่พูดว่าอะไร เรียกไปใช้ทำนองนั้นพวกคนงานมันก็รู้ตัวแล้ว

มีขู่เล่นๆเหมือนกัน ว่าวันไหนกรูหมั่นไส้ขึ้นมาจะใช้ให้ไปล้างรถพ่วง แต่ยังไม่เคยเอาจริงซักที   

[Bird]

ผมใช้วิธี  ดีใจหาย .. ร้ายสุดโต่ง ครับ

บทจะดีก็ดีจนเพื่อนลูกน้องไปกระซิบบอกลูกน้องว่า กูขอมาทำงานด้วยได้ไหม
เศษเงินร้อยสองร้อย ลูกน้องมาตอดขอได้ทุกวัน

บทร้ายก็ร้ายจน ถ้าไม่เคยดีด้วยมาก่อน ลูกน้องทิ้งงานเดี๋ยวนั้น แน่นอน ...

ช่วงรัดเข็ดขัดก็รัดด้วยกัน บอกให้รู้ ... ช่วงอู้ฟู่ก็ต้องกระเป๋าตุงทั้งลูกพี่ลูกน้อง เช่นกัน

[chonthai-รักในหลวง]

หัวอกเดียวกันเลยครับ เจอมาเหมือนๆกัน ให้กำลังใจน๊ะครับขอให้ปัญหาผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ขอให้มีสติ และกำลังใจในการก้าวต่อไปครับ

[sig_surath7171]

อันนี้เล่าเป็นอุทธาหรณ์นะครับ... สำหรับผู้รับเหมานะครับ...

เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เริ่มย้ายงานใหม่... ประมาณพฤศจิกายน ปีที่แล้ว..

พอย้ายงานปุ๊ป(1)... ได้อีกงาน(2)ที่ดำเนินการเอาไว้กว่า 6 เดือนพอดี... เลยเริ่มจัดคนงาน โดยอีกไซท์งาน(2)ได้ให้รุ่นน้องที่เรียนมาด้วยกันช่วยดูแล และยังมีคนงานยังไม่มาก... แต่ก็ทำงานจนรอดปีใหม่มาได้... พอมกราคม เลยเอาคนงานจากไซท์ที่ย้ายทีแรก(1) ไปช่วยเสริมอีกไซท์งาน(2) แต่พอไปทำไม่ยอมฟังโฟร์แมน(รุ่นน้องผม) บอกว่ามาทำที่นี่ แต่ฟังคำสั่งผมคนเดียว.. โฟร์แมนเลยสั่งให้หยุดงาน.. (เพราะผสมกับคนที่มีอยู่แล้วไม่ได้.. และกลัวจะเสียการปกครอง..)  รอให้ผมมาก่อน แล้วค่อยคุยกัน...

ผมฟังเหตุผล.. ก็เข้าใจโฟร์แมน เลยให้ลูกน้องกลับไปทำงานที่ไซท์ที่เพิ่งย้ายมา(1) แต่ด้วยศักดิ์ศรี.. เพิ่งย้ายออกมา ไม่อยากกลับไปทำที่เดิม... ขอลาออกไปทำที่อื่น.. ผมก็ไม่รั้ง จะไปก็ไป... เลยสร้างความแค้นให้ลูกน้องชุดนี้...

จากนั้นก็ทำงานกันเรื่อยๆ.. จนทุกอย่างเริ่มลงตัว... และผมก็ไม่ได้คิดว่าจะมีเอ็ฟเฟ็คอะไร.... เพราะเนื่องจากงานยุ่ง... เลยพลาดไม่ได้แคร์ความรู้สึกลูกน้อง...

จนถึงวันที่ 5 มีนาคม... จ่ายค่าแรงคนงานเสร็จ... แต่ผมบังคับให้ลูกน้องที่ไซท์(1) ทำงาน เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเบิกค่างวดงานที่คำนวณไว้... แต่อีกไซท์(2) ให้หยุด...

ผลที่ตามมา... กลายเป็นลูกน้องน้อยใจ(1) คงมีการคุยกับกลุ่มลูกน้องที่ย้ายไปไซท์งาน(2) และลาออกไป... ปลุกปั่นกันจนวันที่ 7 มีนาคม.. ผมเข้าไซท์งาน(1) ลูกน้องไปกันหมดไซท์งาน...

ตอนนี้เลยต้องวุ่นกว่าเดิม... เพราะต้องจัดทัพใหม่หมด... และยังต้องกลับไปเก็บงานเก่าๆที่ยังอยู่ระยะประกันอีก......

ที่เล่าให้ฟังก็เพราะว่า... อย่ามั่นใจตัวเองซะมากเกินไป... เราไม่สามารถบังคับจิตใจใครได้จริงๆ... ลูกน้องเลี้ยงดูกันมา 10 กว่าปียังทิ้งเราได้... ดังนั้นแล้วไม่มีอะไรเลยที่จะเป็นอย่างที่เราวางแผน....

สมน้ำหน้าตัวเอง... และก็ได้แต่หวังว่าลูกน้องที่ทิ้งเราไป.. คงต้องได้ดี... แต่อย่าหวังจะกลับมา... เพราะผมคงไม่รับเข้าทำงานอีกแล้ว... เล่นตัดแขนตัดขากันเลย...

คิดไม่ถึงเหมือนกัน...ว่าการจัดทัพไป... แต่กลายเป็นว่า.. ลูกน้องแต่ละคนอยากเป็นใหญ่กันหมด... จนทำให้งาน(องค์กร) สะดุดได้ขนาดนี้...

อย่าท้อแท้ครับ ผมชื่อว่ายังมีคนเก่งและคนดี มีความซื่อสัตย์ มาร่วมงานกับคุณอีกครับ
ไม่ได้อยู่ในสายงานเดียวกับคุณตั้วนะครับ ผมเคยเป็นลูกจ้างไม่น้อยว่า 12 ปี ทำงานแค่บริษัทเดียวมีหัวหน้าเพียงคนเดียว ผมลาออกมาทำธุรกิจตัวเองย่างเข้าปีที่ 6 แล้ว ปัจจุบันนายเก่า (หัวหน้า) ยังระลึกถึงและเมตตา ติดต่อผมอยู่เสมอ ทุกวันปีใหม่ จะมีซองขาวข้างในมีธนบัตร จำนวนเงินเล็กๆน้อย ฝากถึงลูกชายผมเสมอ

ในโลกของธุรกิจเป็นเรื่องของผลประโยชน์ แต่ระหว่างนาย เพื่อน ลูกน้อง เป็นเรื่องของจิตใจ ครับ จิตมนุษย์นั้นไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง ครับ

+ 1 ให้เป็นกำลังใจ

[dignitua-รักในหลวง]

เจ้ากบนั่นแหล่ะ... ต้นเรื่องเลย แต่ตอนนี้พี่เฉยๆแล้ว... คิดว่าวันข้างหน้าน่าจะดีขึ้นกว่าเดิม... นานๆทีล้างไพ่ซะทีก็ดีเหมือนกันครับ...

ปล. อย่าไปบอกมันล่ะว่าพี่เอาเรื่องนี้มาเล่าในเวป... พี่น่ะรักน้องๆทุกคนเหมือนเดิมครับ

........แต่ถ้าน้องไม่รักพี่ล่ะก็......  

[dignitua-รักในหลวง]

ขอบคุณมากๆครับคุณซิก สุราษฎร์... +ทอนคืนครับ... ท่านช.ลิ้วเฮียง ด้วยครับ

[dignitua-รักในหลวง]

ขอบคุณพี่จ้าวมากครับ...

ช่วยเสริมอีกนิดได้มั๊ยครับ... เกี่ยวกับเรารู้แต่ไม่ถือสา ควรแสดงออกยังไง... ส่วนใหญ่ผมจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นครับ....

 เห็นเดี๋ยวนั้น ด่าเดี๋ยวนั้น หัวเราะเดี๋ยวนั้นครับ ยิ้มแย้มแต่เสียงต้องเด็ดขาด ปรามให้อยู่ครับ 

ลูกน้องไม่งงร๋อครับ...

[dignitua-รักในหลวง]

กลับไปอ่านตั้งแต่หน้าแรก กลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับพี่ตั้วไป
แต่ถ้ากลับไปวิเคราะห์ ดีดี คนเป็นลูกน้องก็มีปัญหา อยากเป็นเจ้าของ
อยากได้โน่น อยากได้นี่ คนเป็นหัวหน้าหรือเจ้าของธุรกิจ ก็มีปัญหาเรื่องลูกน้อง
ลูกน้องทำงานไม่คุ้ม อู้งาน ไม่จงรักภักดี ถ้าวันใดวันหนึ่ง ผมเป็นหัวหน้าหรือ
เจ้าของกิจการ ก็คงมีปัญหาเหมือนพี่ตั้วเช่นกัน
มันมีทางออก สำหรับปัญหานี้ไหมจ๊ะ พี่สมชาย(ฮา) ช่วยชี้แนะหน่อยครับ  

เรียนตรงๆนะครับ.. คุณ jane1 น่าจะเป็นผู้นำที่ดีกว่าผม...

บางครั้งผมมัวแต่คิดว่าต้องมีงานเพื่อไม่ให้ลูกน้องทิ้งเราไป... จนไม่ได้สังเกตุเห็นถึงความต้องการของลูกน้อง...

เรื่องนี้อาจเป็นผมที่ผิดจริงๆ... ที่นำลูกน้องไปผสมกับงานใหม่.... เพราะมัวแต่คิดว่าตรงไหนคนไม่พอ ต้องเอาคนไปเพิ่ม จนลืมนึกถึงจิตใจของลูกน้องที่อยู่กับเรามานาน แต่เรากลับไม่ง้อเค้าเลยตอนเค้าออกไป...

ไม่มีทางที่ลูกน้องจะไปจากผมจากที่อยู่กันมา 10 กว่าปี... ถ้าผมไม่ทำอะไรผิด...

ผมมัวแต่คิดถึงผลลัพธ์มากเกินไป... จนทำให้เหตุการณ์เป็นอย่างนี้....

ลูกน้องไม่ได้ทรยศผมหรอก... ผมนั่นแหละ... ทรยศจิตใจลูกน้อง...

ถ้าไม่ได้โพสต์ความในใจออกมา... ผมก็จะไม่สามารถคิดถึงมุมมองอย่างนี้ได้เลย...

ขอบคุณทุกความเห็น... และกำลังใจครับ...

ผมคิดถึงลูกน้องของผมจัง........

[ช.ลิ้วเฮียง]

กลับไปอ่านตั้งแต่หน้าแรก กลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับพี่ตั้วไป
แต่ถ้ากลับไปวิเคราะห์ ดีดี คนเป็นลูกน้องก็มีปัญหา อยากเป็นเจ้าของ
อยากได้โน่น อยากได้นี่ คนเป็นหัวหน้าหรือเจ้าของธุรกิจ ก็มีปัญหาเรื่องลูกน้อง
ลูกน้องทำงานไม่คุ้ม อู้งาน ไม่จงรักภักดี ถ้าวันใดวันหนึ่ง ผมเป็นหัวหน้าหรือ
เจ้าของกิจการ ก็คงมีปัญหาเหมือนพี่ตั้วเช่นกัน
มันมีทางออก สำหรับปัญหานี้ไหมจ๊ะ พี่สมชาย(ฮา) ช่วยชี้แนะหน่อยครับ  

เรียนตรงๆนะครับ.. คุณ jane1 น่าจะเป็นผู้นำที่ดีกว่าผม...

บางครั้งผมมัวแต่คิดว่าต้องมีงานเพื่อไม่ให้ลูกน้องทิ้งเราไป... จนไม่ได้สังเกตุเห็นถึงความต้องการของลูกน้อง...

เรื่องนี้อาจเป็นผมที่ผิดจริงๆ... ที่นำลูกน้องไปผสมกับงานใหม่.... เพราะมัวแต่คิดว่าตรงไหนคนไม่พอ ต้องเอาคนไปเพิ่ม จนลืมนึกถึงจิตใจของลูกน้องที่อยู่กับเรามานาน แต่เรากลับไม่ง้อเค้าเลยตอนเค้าออกไป...

ไม่มีทางที่ลูกน้องจะไปจากผมจากที่อยู่กันมา 10 กว่าปี... ถ้าผมไม่ทำอะไรผิด...

ผมมัวแต่คิดถึงผลลัพธ์มากเกินไป... จนทำให้เหตุการณ์เป็นอย่างนี้....

ลูกน้องไม่ได้ทรยศผมหรอก... ผมนั่นแหละ... ทรยศจิตใจลูกน้อง...

ถ้าไม่ได้โพสต์ความในใจออกมา... ผมก็จะไม่สามารถคิดถึงมุมมองอย่างนี้ได้เลย...

ขอบคุณทุกความเห็น... และกำลังใจครับ...

ผมคิดถึงลูกน้องของผมจัง........

[K@RN # รักในหลวง]

เจ้ากบนั่นแหล่ะ... ต้นเรื่องเลย แต่ตอนนี้พี่เฉยๆแล้ว... คิดว่าวันข้างหน้าน่าจะดีขึ้นกว่าเดิม... นานๆทีล้างไพ่ซะทีก็ดีเหมือนกันครับ...

ปล. อย่าไปบอกมันล่ะว่าพี่เอาเรื่องนี้มาเล่าในเวป... พี่น่ะรักน้องๆทุกคนเหมือนเดิมครับ

........แต่ถ้าน้องไม่รักพี่ล่ะก็......  

อ่าวหรอพี่เรื่องราวเป็นไงพรุ่งนี้โทรหาผมด้วยครับจะได้เข้าใจ

[dignitua-รักในหลวง]

เจ้ากบนั่นแหล่ะ... ต้นเรื่องเลย แต่ตอนนี้พี่เฉยๆแล้ว... คิดว่าวันข้างหน้าน่าจะดีขึ้นกว่าเดิม... นานๆทีล้างไพ่ซะทีก็ดีเหมือนกันครับ...

ปล. อย่าไปบอกมันล่ะว่าพี่เอาเรื่องนี้มาเล่าในเวป... พี่น่ะรักน้องๆทุกคนเหมือนเดิมครับ

........แต่ถ้าน้องไม่รักพี่ล่ะก็......  

อ่าวหรอพี่เรื่องราวเป็นไงพรุ่งนี้โทรหาผมด้วยครับจะได้เข้าใจ

ก็ตามเนื้อเรื่องนั้นแหล่ะ... แต่กบมันฮาร์ดคอร์กว่าพี่... พี่โอ๋คนงาน.. แต่กบมันโหด... แต่ก็ดีแล้ว... ไว้วันพรุ่งนี้พี่โทรไปคุยครับ....

[supreme]

อ่านของคุณ jane1 แล้วทำไมมันตรงข้ามกับบริษัทที่ผมเคยอยู่มาหว่า  ของผม sale ค่อนข้างจะอิสระในการทำงาน จนเป็นที่อิจฉาของแผนกอื่น ไม่ว่าจะเข้าออกออฟฟิทไม่ต้องลงเวลา สามารถตัดสินใจใช้งบรับรองลูกค้าได้ทุกสถานที่ร้านอาหาร ผับ บาร์ อาบน้ำ  มีค่าน้ำมัน มีมือถือ(สมัยก่อนมันคือสัญญลักษณ์ของคนรวย)   มีค่าคอม มีโบนัส ได้รับการปฎิบัติต่างๆ สนิทสนมจากผู้ใหญ่เป็นอย่างดี

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

เจ้านายเก่าผมคนหนึ่ง เป็นทั้งนาย ทั้งพี่ ทั้งครู

ท่านสอนไว้เรื่องหนึ่งครับ...

ท่านว่าอย่าเป็นเจ้านายกับลูกน้อง ให้เราอยู่กันอย่างพี่กับน้อง...

แม้ท่านก็ไม่เคยทำตัวเป็นนาย....แต่ท่านเป็นนายเก่าคนเดียวที่ผมเคารพ..