Remington 1911

[ป - ปั้น-รักในหลวง]

...ได้มาแต่ละที   ตาร้อนไปหลายวัน   สวยมากครับ.....

[Tiger wut]

...ได้มาแต่ละที ตาร้อนไปหลายวัน สวยมากครับ.....

   พี่เรียกตาร้อน..... ผมก็ตาแดงครับ(ไม่ใช่เป็นโรคนะ) อยากได้เหมือนกัน.....

   พี่ป.ปั้น...เราไปหาม้ายาหม่องมาขี่กันดีกว่าคนละตัวนะพี่....

[NaiMai>รักในหลวง]

M1911 ผลิตสี่แสนห้าหมื่นกระบอก  เรมิงตันทำน้อยที่สุด 21,265 กระบอก  สปริงฟิลด์ ห้าหมื่นห้า (บางตำราบอกว่าเป็นชิ้นส่วน  แต่ประกอบเองสี่หมื่นห้า)  ที่เหลือโคลท์ทำ
เกลียว 1911 สันเกลียวกว้าง  และเตี้ยกว่า 1911 A1

อย่างเช่น กระบอกนี้  ไก,  แก้ม  กับเมนสปริงเฮ้าซิ่ง เป็นของ A1 แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ค่อย ๆ หาเติมเอา

  ขอบคุณครับท่านผู้การ ผมก็ว่าไกมันผิดไป แต่ลืมเรื่องเมนสปริงเฮ้าซิ่ง
  นึกได้พอดี ถ้าพี่มะขิ่นอยากได้เมนสปริงเฮ้าซิ่งตรงตูดห่วงตรงรุ่น ถ้ามานครสวรรค์ลองแวะร้านอัมรินทร์ดูครับ ผมเห็นวางทิ้งไว้ตัวนึง

[มะขิ่น]

ท่านผู้การช่วยขยายความด้วยครับ เรื่องความต่างของร่องเกลี่ยว 1911 กับ 1911A1 ความรู้ใหม่สำหรับผมครับ

M1911 ผลิตสี่แสนห้าหมื่นกระบอก  เรมิงตันทำน้อยที่สุด 21,265 กระบอก  สปริงฟิลด์ ห้าหมื่นห้า (บางตำราบอกว่าเป็นชิ้นส่วน  แต่ประกอบเองสี่หมื่นห้า)  ที่เหลือโคลท์ทำ
เกลียว 1911 สันเกลียวกว้าง  และเตี้ยกว่า 1911 A1

อย่างเช่น กระบอกนี้  ไก,  แก้ม  กับเมนสปริงเฮ้าซิ่ง เป็นของ A1 แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ค่อย ๆ หาเติมเอา

ใช่ครับ กระบอกนี้ ไก เซฟและเฮ้าซิ่งเป็นของ A1 .............เดี๋ยวค่อยๆหาเปลี่ยน

เพิ่มเติมนิดหนึ่งครับ ผมไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ตรงสันสไลด์หน้าเรือนศูนย์หลัง มีปรู๊ฟเป็นตัว P และ ที่แผ่นปิดเข็มแทงชนวน เมื่อเลื่อนลงมา ที่บริเวณ ส่วนบนขอฃช่องใส่เข็มแทงชนวน มีปรู๊ฟตัว C ครับ

เดี๋ยวคืนนี้กลับมาจากธุระ จะถ่ายภาพละเอียดมาให้ดูครับ เพื่อการสืบค้นข้อมูล

[ภูกามยาว]

ชอบครับ สวยด้วย

[มะขิ่น]

ขอบคุณครับนายใหม่ เดี๋ยวจะโทรไปบอกลูกน้องให้เอาไว้ให้ก่อน............

[51]

   หมายเลขประจำปืนชุดแรกระหว่าง 1-13381
และหมายเลขประจำปืนชุดที่สองระหว่าง 13382-21676
ซึ่งเฉพาะชุดที่สองรวมแล้วได้ 8,295 กระบอกนั้นถูกต้อง....
.......ตามข้อมูลที่ผมสืบค้นได้ครับ
ว่า frame ปืน 1911 กระบอกนี้...ถูกผลิตขึ้นมาโดย Remington UMC
ในปี ค.ศ. 1918 หรือ พ.ศ. 2461 และในปี ค.ศ. 1919 หรือ พ.ศ. 2462 ตามลำดับ

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น....

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ต๋อมgold cup]

ได้ของดีราคาไม่แพงอีกแล้วครับท่าน มีมาเรื่อยเลยนะครับพี่

[rute - รักในหลวง]

พี่มะขิ่นได้ใหม่แล้วต้องลืมเก่านะคับ...

70 ตัวเดิมน่ะปล่อยให้ผมเถอะคับ...

[51]

ผมผิดสังเกตตรงนี้แหละครับ....

สำหรับภาพประกอบ...ของ UMC ผมหาพบแล้ว....
แต่ยังไม่สามารถยืนยันได้ดีไปกว่าระยะเวลา History ของโรงงาน
ระหว่าง UMC กับ Remington Rand ครับ

คงต้องรบกวนให้ท่าน อ.ผณิศวร ยืนยัน อีกครั้งครับ (ผมเห็นท่านเข้ากรอบนี้พอดี)

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น....



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[51]

 

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[51]

   อ้างจาก พี่มะขิ่น    ....ที่บริเวณส่วนบนของช่องใส่เข็มแทงชนวน มีปรู๊ฟตัว "C" ครับ...

เท่าที่ผมทราบ proof marks ตัว "C" ในบริเวณดังกล่าวนั้น 
จะเป็นของ Remington Rand ครับ สำหรับ Model 1911A1
และ Remington UMC ก็ผลิตแต่ Model 1911 ส่วน Remington Rand ก็ผลิตแต่ Model 1911A1 เช่นกัน ครับ

สำหรับการผลิตปืน Government Model ขนาด .45ACP ของกองทัพสหรัฐ
ระหว่าง Model 1911 โดย Remington UMC และ Model 1911A1 โดย Remington Rand นั้น
มีระยะเวลาที่แตกต่างกัน  ค่อนข้างมากครับ


ผมมีความเห็นว่า...เครื่องหมายผู้ตรวจสอบคุณภาพ
รวมถึง proof maeks และหมายเลขประจำปืน ในส่วนของโครงปืน นั้น
เป็นของ Remington UMC ใน Model 1911 ครับ

ส่วนลำเลื่อน...  [ภายนอก และ proof marks (ตามที่พี่ post และแจ้งมา)]
เป็นของ Remington Rand ครับ...ใน Model 1911A1  ครับ

สำหรับในส่วนของรายละเอียด...นั้น ท่านสุพินท์ ได้ให้ความเห็นไว้สมบูรณ์แล้วครับ
ผมคงไม่อาจเพิ่มเติมในส่วนที่ท่านให้ความเห็นไว้ได้อีก
เนื่องจากผมไม่ทราบถึงรายละเอียดที่ท่านสุพินท์ได้ post ไว้เลย...ครับ

ผมขอ....ฟันธง....ครับ...สำหรับ...ความเห็นนี้....
ต้องขออนุญาตพี่ Ro@d ด้วยนะครับ...............
ไหน ๆ ก็สืบค้นมาบริการพี่มะขิ่นแล้ว....คริ คริ

.45ACP กระบอกที่พี่จะได้มาครอบครองนี้....
ผมให้ credit กับ Series 70 ของเดิมที่พี่มะขิ่นมีไว้ครอบครองมากกว่า....ครับ

ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยครับ...
สำหรับความเห็น...ที่เคยให้ไว้ก่อนหน้านี้....จากการสนทนากันระหว่างพบปะ...
คงเพราะผมมิได้มีโอกาศทัศนา...ในระหว่างการสืบค้น

หมายเหตุ.....ความเห็นนี้...อาจไม่ตรงกับผู้ที่มีข้อมูลในการสืบค้นมากกว่าผมเอง  ก็เป็นได้ ครับ
แต่สำหรับผม...ผมขอ  ฟันธง.....ครับ


จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น....

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[samasakh]

 ยินดีด้วยครับ   ผิวพรรณเนียนดี   เคยเห็นของเพื่อนเป็นปืนมรดกได้รับมาจากพ่อที่เป็นทหารซึ่งเกษียณและเสียชีวิตไปแล้ว  บอกว่า อม.มอบให้ทหารไทยใช้สมัยสงครามโลก  สภาพสู้ของท่านไม่ได้   ของท่านดูกว่ามาก

[A B A C U S รั ก ใ น ห ล ว ง]

ท่านผู้การช่วยขยายความด้วยครับ เรื่องความต่างของร่องเกลี่ยว 1911 กับ 1911A1 ความรู้ใหม่สำหรับผมครับ

M1911 ผลิตสี่แสนห้าหมื่นกระบอก  เรมิงตันทำน้อยที่สุด 21,265 กระบอก  สปริงฟิลด์ ห้าหมื่นห้า (บางตำราบอกว่าเป็นชิ้นส่วน  แต่ประกอบเองสี่หมื่นห้า)  ที่เหลือโคลท์ทำ
เกลียว 1911 สันเกลียวกว้าง  และเตี้ยกว่า 1911 A1

อย่างเช่น กระบอกนี้  ไก,  แก้ม  กับเมนสปริงเฮ้าซิ่ง เป็นของ A1 แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ค่อย ๆ หาเติมเอา

ครับ
ขอบคุณครับ ผมได้ความรู้เพิ่มครับ
 
ปืนสวยครับ  คุณพ่อผมมี 1 กระบอก เพื่อนพ่อขอยืมไป ไปแล้วไปลับครับ
เมื่อไม่ถึงเดือนยังบ่นกับคุณพ่อเลยครับ
ให้ไปขอคืนครับ
แต่มันคงไม่ใช่เนื้อคู่ครับ
เลยมาติดกับทรง 1911 a1 สปริงฟิว

[USP40]

The Remington Rand M1911A1

When World War II broke out, Remington-Rand had been a typewriter company for 55 years, and they made a right decent typewriter (I owned one), but they were a long way out of the firearms business. Nevertheless, Uncle Sam needed war material and any number of manufacturers were pressed into service building things that they had never built before for the war effort. But why didn’t Uncle get Remington Arms to build the pistols? The answer is really pretty simple. The War Department needed Remington Arms to do what it did best and that was to produce ammunition. Other folks could crank out the pistols.

Remington Rand was awarded its first order on March 16th, 1942, for a total of 125,000 1911A1 pistols. The company had no experience building pistols at the time it was awarded the contract. Remington Rand formed a new division to take charge of building the pistols. The division formed was designated Remington Rand "C" Division. After winning the contract, they converted a vacant plant once used for building typewriters to the production of M1911A1 pistols. The old plant was located on Dickerson street in Syracuse, N.Y.

The first 255 production pistols where accepted by ordnance inspectors in November of 1942. In the beginning, some manufacturing equipment was still unavailable and this caused Remington Rand to acquire parts from other sources to complete the early pistols. They purchased barrels from High Standard, Colt, and Springfield Armory; disconnectors from US&S; grips safeties from Colt; and slide stops from Colt and Springfield Armory (2,865 left over from WWI).

By March of 1945 they where building the lowest price pistol in the war effort and quality was considered second to none. It is important to note that in March 1943, James Rand, Jr. stopped production due to interchangeability test failures. The guns where not meeting the government requirements for parts interchangeability and had a very high rejection rate. After a change in management, production resumed in May of 1943 with the interchangeability and rejection rate problems solved. By the end of the war Remington Rand had produced over 875,000 pistols, almost twice as many as Colt and Ithaca combined.

The most amazing part of the story is in how many of the Remington Rand pistols are still in service today, 55+ years after they were built by the typewriter company in Syracuse that knew nothing about building guns. Their owners swear by them, and if they haven’t been abused, they’re still solid and dependable pistols. I wish I had a dozen of them.