เฮฮาพาที พบปะสังสรร (คุยกันเรื่องนอกกระทู้ครับ)

นิทานก่อนนอนวันนี้ เรื่องวันสงกรานต์ ......

ผมมีความหลังกับวันสงกรานต์เมื่อย้อนไปเกือบยี่สิบปี ผมจำวันสงกรานต์ครั้งนั้นได้ไม่มีวันลืม
จากวันสงกรานต์ครั้งนั้น ย้อนไปอีกเกือบ 2 ปี ขณะที่ผมกำลังศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย
ผมขับรถกินลมเล่นผ่านหน้าโรงเรียนปรินส์ถนนแก้วนวรัฐ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเกือบ 4 โมงเย็น
จำนวนรถราบนท้องถนนในตอนนั้นไม่ค่อยมากเหมือนทุกวันนี้ ปกติถ้าผมเหงา ๆ ผมจะชอบ
ขับรถเล่นไปตามท้องถนน ไปเรื่อย ๆ ถ้าว่างมาก ๆ ก็ไปถึงภูเก็ตโน้นเลยก็เคยแล้ว

วันนั้นผมขับรถไปด้วยความเร็วไม่มากนักประมาณ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง มันแทบจะเรียกว่าเป็นการคลานไป
บนท้องถนนซะมากกว่า ขณะเดียวกันมีนักเรียนหญิงมัธยมปลายขับมอเตอร์ไซต์ยามาฮ่าเบลล์ 80 ซีซี
สวนทางมา เธอสวยน่ารักมาก สวยหวานแบบไทย ๆ ดูหน้าตาแล้วเป็นคนเรียบร้อย ผมหลงรักเธอทันที
ในตอนนั้นผมรีบจอดรถเพื่อจะกลับรถขับตามเธอไป แต่เหมือนฟ้าจะแกล้งผมไม่ให้ได้พบกับเธอในวันนั้น
จำนวนรถที่ไม่มากในตอนแรกนั้นกลับมีรถจากไหนไม่ทราบขับตามผมมาและแซงไปอย่างไม่ขาดตอน
กว่าผมจะกลับรถได้และขับตามไปจนติดไฟแดงสี่แยกเชิงสะพานนครพิงค์ ผมก็ไม่ทราบว่านักเรียนสาว
มัธยมปลายคนสวยเธอเลี้ยวซ้าย หรือขวา หรือว่าตรงไป หากผมตรงไป ผมก็ต้องพบกับสี่แยกฝั่งโน้นอีก
ทำไงดี แค่เห็นครั้งเดียวผมก็อยากรู้จักเธอมาก แวบหนึ่งของความคิดผมไปดักพบเธอที่โรงเรียนเลยดีไหม
แต่ก็เกรงใจมาสเซอร์ ครั้งสุดท้ายที่ผมโดนสารวัตรทหารจับในโรงเรียนก็เกือบ 7 ปีย้อนไปตอน
ผมเรียนช่างยนต์ปี 1 และมาเที่ยวงานประจำปีที่โรงเรียนแล้วก็มีเรื่องกับกลุ่มนักเรียนเกเรที่เรียนซ้ำชั้น
ตอนนั้นผมวิ่งหนีตายจากการโดนไล่ยิงวิ่งสุดชีวิตเข้ามาในงานเพราะผมรู้ดีว่าพวกนักเรียนเกเรไม่กล้า
ไล่ตาม ผมกระโดดไปตามเก้าอี้นั่งจนล้มลงไปหน้าผู้อำนวยการ และสารวัตรทหารก็หิ้วผมไปสอบใต้
ต้นมะพร้าว พอรู้ว่าผมเป็นนักศึกษาของสถานศึกษาแห่งหนึ่งถึงกับสะดุ้งถามว่ามากันกี่คน ผมตอบว่า
มาคนเดียวครับ ผมโดนรุมกระทืบมา วันนั้นมอเตอร์ไซต์ผมเละเทะโดนกรีดเบาะขูดสี ทุบไมล์
ดีมันไม่เจาะยางแถมให้ด้วย ผมต้องบอกสารวัตรทหารไปส่งเอามอเตอร์ออกมาจากหอพักหญิง
ดังนั้นความคิดที่ผมจะไปรอเธอที่หน้าโรงเรียนเป็นอันเลิกคิดไปได้ เหตการณ์ในวันนั้นผมอายอาจารย์
ยังไม่หาย จบ ม.ศ.3 มาได้ด้วยคะแนน 50 เปอร์เซนต์ก็บุญโขแล้ว

จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลังจากที่ผมพบเธอหน้าโรงเรียนปรินส์ก็ประมาณเกือบปีกว่า ๆ แล้ว
ตอนนั้นเป็นซัมเมอร์ของมหาวิทยาลัย อากาศค่อนข้างร้อนมันเป็นช่วงเดือนเมษายน ผมไป
ว่ายน้ำที่สระรุจิรวงศ์เวลาบ่ายสี่โมงกว่า ผมไม่ต้องเสียค่าเข้าสระเพราะมีบัตรนักศึกษา ช่วงนั้น
จำนวนคนที่มาว่ายน้ำมีไม่มากนัก ในขณะที่ผมกำลังว่ายเข้าขอบสระด้านสตาร์ท พลันสายตาก็เหลือบเห็น
นักเรียนหญิงนั่งพับเพียบที่ขอบสระ เธอกำลังวักน้ำสาดเด็กชายที่ลอยคออยู่ในสระ สายตาผม
เบิกกว้างหัวใจเต้นตูมตาม ช..ช.. ใช่เธอคนที่ผมเห็นเมื่อวันนั้นแน่นอน เธอสวยมาก ผมเห็นใกล้ ๆ
จะทักก็ไม่กล้า เพราะนอกจากเด็กชายที่อยู่ในสระ อาจมีพ่อเธอนั่งอยู่ตรงไหนก็ได้ แม้ว่าไม่มีพ่อมาคุม
ผมก็มีอาการประหม่าชัดเจน ธรรมดาผู้หญิงทั่วไปผมปากหมาพอสมควร จะให้ว่าเป็นลิงเป็นชะนีผม
ก็ว่าได้ไม่มีเกรงใจกัน แต่ตอนนี้ทำไมความกล้าของผมหายไปไหนหมด นี่คนอย่างผมถึงกับยอม
สยบแทบเท้าของเธอโดยที่ยังไม่รู้จักกันแล้วหรือนี่... มันคงเป็นรักแท้แน่เชียว

ผมรีบกระซิบบอกเพื่อนว่า คนนี้กูรอมาเป็นปีแล้ว รักจริงโว้ย..ย.. รีบขึ้นเดี๋ยวขับรถตามไปดูบ้าน
วันหลังคิดถึงจะได้ไปหาที่บ้านเลย

เราสองคนรีบขึ้นจากสระทั้งที่ยังลงได้ไม่ถึงสิบนาที อาบน้ำแต่งตัว หวีผมทั้งที่ทุกครั้งไม่เคยหวี
กว่าจะออกห้องน้ำได้ยืนหน้ากระจกเอียงซ้ายขวา กลัวจะสะเหร่อต่อหน้าสาวน้อยคนนั้น
ทำไมผมกลายเป็นคนสำอางไปได้วะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ออกจากห้องน้ำก็รีบเดินมาที่เคาเตอร์เพื่อคืนบัตรตู้เก็บของและรับบัตรนักศึกษาคืน สายตาก็มองหา
สาวเจ้าคนนั้น แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา เอาวะนั่งรอสักพัก น้องชายเข้าคงเข้าไปอาบน้ำยังไงเธอก็ต้อง
อยู่แถวนั้น ผมนั่งรอกับเพื่อนจนเกือบห้าโมงครึ่ง ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาทั้งพี่ทั้งน้อง วันนันผมแห้วอีก
ตามเคย แล้วนี่ผมจะได้เจอเธออีกเมื่อไหร่....ฟ้าเท่านั้นจะบอกได้

หลังจากผมศึกษาจบจากรั้วมหาลัย ก็ทำงาน 6 เดือนและตระเวณเที่ยวทั่วไทยอีก 6 เดือน
จึงมาสมัครเป็นนักศึกษาในรั้วมหาลัยอีกครั้ง ในเทอมแรก ผมไปวิ่งที่สนามเฉลิมพระเกียรติข้างมอชอ
ผมวิ่งเป็นประจำทุกวัน บางวันก็วิ่งไปสวนสัตว์ ครูบาศรีวิชัยและวิ่งกลับมาที่สนามวิ่ง

และแล้ววันหนึ่ง หลังจากผมเลิกวิ่งกำลังขับรถย้อยกลับมาทางฝั่งแพทย์ กำลังจะพ้นประตู
สายตาก็เห็นนักศึกษาหญิงคนหนึ่งซ้อนท้ายเพื่อนผู้หญิงสวนเข้ามาทางสนามวิ่ง ใจของผมบอกว่าใช่แล้ว
ผมรีบเบรกหยุดรถทันทีและบีบแตรเสียงดังยาวให้เธอได้รู้ตัวว่าผมเรียก ในช่วงเวลานั้นใจของผมบอกว่า
เป็นไงเป็นกัน ถ้าพลาดวันนี้ก็คงอีกเป็นปีหละมั๊งกว่าจะได้เจอกันอีก ยังไงก็ต้องขอรู้จักไว้ก่อน

ผมรีบเปิดประตูรถและข้ามถนนไปหาเธอที่นั่งซ้อนท้ายทำหน้างง ๆ   ประโยคแรกผมพูดออกไปว่า
"พี่ตามหาน้องมาเป็นปีแล้ว ขอให้พี่ได้ทำความรู้จักบ้างเถอะ" ผมพูดออกไปประมาณนี้
ตอนนั้นเธอกลายเป็นนักศึกษาสาวไปแล้ว แต่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม คราวนี้เห็นใกล้ ๆ บะเซ็กซี่ซะด้วย
น่ารักแบบนี้ก็ประมาณดาวมหาลัยได้เลยนะนั้น ขณะที่เธอยังงง ๆ ผมก็ถามจนรู้จักว่าบ้านเธอ
อยู่ตรงไหน มันหาไม่ยากเพราะบ้านเธออยู่หลังตึกแถวพาณิชย์ของแม่เธอที่ปลูกให้เช่า

หลังจากวันนั้นผมบุกถึงบ้าน อีกไม่กี่อาทิตย์เธอมีงานถูกรับน้องที่มหาลัยของเธอ
ผมก็ไม่ส่งไปเฝ้ารอรับกลับ ความสนิทสนมผมกับเธอเป็นไปได้ด้วยดี บางครั้งเธอ
กับเพื่อนก็ไปอ่านหนังสือที่มหาลัยผมแล้วเธอก็ขี่มอเตอร์ไซต์แวบมาหาผมที่อาคารเรียน
ทำให้บรรดาเพื่อน ๆ ที่มีอายุมาก ๆ แบบว่าลาศึกษาต่อ ทั้งหนุ่มน้อยใหญ่ซิ๊ดซาดปากกันไม่หยุด

จากการที่คบกันทำให้ผมทราบว่าเธอต้องกลับบ้านที่กรุงเทพทุกอาทิตย์ ผมไปส่งสนามบินทุกครั้ง
ไปรับทุกหน คุณพ่อเป็นตำรวจสันติบาล ท้องที่ไหนที่มีอิทธิพล ทีมของคุณพ่อจะต้องถูกส่งไปปราบ
ดังนั้นเธอจึงอยู่ลำพังที่บ้านคอยเก็บค่าเช่าไปส่งให้บ้านที่กรุงเทพ

และแล้ววันนั้นก็มาถึง มันเป็นวันสงกรานต์ วันที่ผมจำไม่ลืมเลือน ขณะที่รถติดเป็นตังเม
แถวประตูท่าแพ รถวิ่งเป็นวันเวย์ ผมกำลังไปทางถนนรอบคูเมืองด้านนอก คือวิ่งไปทาง
พาณิชย์การเชียงใหม่ แต่ตอนนั้นรถอยู่ประมาณประตูท่าแพ ผมเป็นคนขับ หน้ารถ
เป็นรถกระบะ มีถังน้ำ มีคนนั้นอยู่หลังกระบะคอยสาดน้ำใส่คนโน้นคนนี้ ดูแล้วน่าสนุก

ขณะที่รถก็ค่อยๆ คืบคลานตามกันไป ผมก็สังเกตุเห็นว่าบนท้ายกระบะคันหน้ามีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าคุ้น ๆ
ผมเพ่งดูให้แน่ชัด ชิดรถเข้าไปอีก พอหญิงสาวหลังรถกระบะหันหน้ามาทางผม โอ้คุณพระช่วย
ผมรีบหันไปมองดูเธอคนที่นั่งข้างผม แล้วผมหันไปดูหน้าหญิงที่เล่นน้ำสงกรานต์ท้ายรถกระบะ
จำได้ว่าผมหันไปหันมาไม่น้อยกว่าสิบครั้ง ใช่แล้ว คนที่เล่นน้ำหลังรถกระบะคันหน้าคือคนที่ผมตามหา
คนที่ผมขับรถสวนหน้าโรงเรียนปรินส์   แต่คนที่นั่งข้างผมที่ผมคิดว่าใช่ กลับไม่ใช่คนที่ผมตามหา
จากที่ผมดูหน้าเทียบกันกลับไปมาร่วมสิบรอบ ก็ไม่เห็นว่าหน้าเธอ 2 คนจะเหมือนกัน คนที่นั่งข้างผม
สวยแบบเปรี้ยวคม ดุ   แต่คนที่นั่งหลังรถกระบะ สวยแบบเรียบร้อย สวยแบบไทย ๆ

ในตอนนั้นเมือผมแน่ใจว่าผมจีบผิดคน ผมจึงร้องดังลั่นในรถ ทำเอาเธอคนที่ผมจีบผิดคนที่กำลัง
ดูคนอื่นเล่นน้ำสงกรานต์สะดุ้งและหันมาถามว่า "พี่เป็นอะไรคะ" ผมจึงตอบว่า "ผิดคน ผิดคน"
ผมตอบแค่นั้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น จะเฉลยก็ไม่ได้ เพราะเธอคนนี้จะเสียใจ

หลังจากสงกรานต์วันนั้น ผมก็ไม่เคยได้พบเธออีกเลย......

เขียนเล่าได้น่าติดตามมากครับ บรรยายได้บรรยากาศสำหรับคนเคยอยู่ชม.เลยครับ
ทำได้ไง พรสวรรคนะนี่ อย่าทิ้งมันนะครับ

จริงแล้วท

พี่วานิชเคยอยู่ มอ ชอ หรือครับ

ไม่ได้เรียน มอชอ ครับ
แต่เคยมีความหวานชื่น ที่น่าจดจำที่นั่นครับ....นี่..คุยซะเลย
เรื่องมันเศร้า

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เฮฮาพาที พบปะสังสรร (คุยกันเรื่องนอกกระทู้ครับ) (อ่าน 1024520 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้